Αν συνεχίσουμε έτσι, σε λίγα χρόνια δεν θα υπάρχουν ελληνικές επιχειρήσεις. Δεν αναφέρομαι εδώ μόνο στις ιδιωτικοποήσεις και στις εξαγορές μέσω διαφόρων επενδυτικών ταμείων. Η εξαγορά των επιχειρήσεων είναι θέμα χρόνου και συγκυριών του κάθε κλάδου. «Ξέρετε τι συνέβη με την εξαγορά την περασμένη εβδομάδα της ιστορικής υαλουργίας Γιούλα; Αυτός που αγόρασε την εταιρεία δανείστηκε με 1% όταν το χρηματοδοτικό κόστος της Γιούλα ήταν 8%. Είναι συγκλονιστικό, καθώς πρόκειται για μια εταιρεία που δεν είχε προβλήματα πλην του υψηλού της δανεισμού» ήταν τα λόγια του Ευάγγελου Μυτιληναίου, θίγοντας το θέμα που καίει περισσότερο αυτή τη στιγμή τον επιχειρηματικό κόσμο. «Αν συνεχιστεί αυτό σε λίγο καιρό δεν θα μείνει καμία εταιρεία, οι ξένοι θα αγοράσουν όλη τη χώρα, ακριβώς λόγω της διαφοράς επιτοκίων. Θα δανείζονται χαμηλά, με 0,25%, και το μόνο που θα κάνουν, θα είναι να σου πληρώνουν τα δάνεια» προσέθεσε ο επιχειρηματίας.» (http://news.in.gr/economy/article/?aid=1500109071).
Τί συμβαίνει λοιπόν; Το σύστημα του επιτοκίου δανεισμού της ΕΚΤ δεν λειτουργεί ικανοποιητικά. Δηλαδή, παρατηρείται ότι όχι μόνο τα επιτόκια χορηγήσεων των τραπεζών της ευρωζώνης προς τους επιχειρηματίες διαφοροποιούνται από χώρα σε χώρα, αλλά και ότι οι αποκλίσεις τους από το βασικό δείκτη του 0,15% είναι μεγάλες και αδικαιολόγητες.
Ετσι, ένας επιχειρηματίας στη Γερμανία πληρώνει σήμερα επιτόκια της τάξης του 1%, ενώ ο έλληνας που δανείζεται αντίστοιχο ποσό για την επιχείρησή του, πληρώνει επιτόκια της τάξης του 8%-11%. Σε έναν άλλο τομέα, όπως είναι η αγορά πρώτης κατοικίας, στο Παρίσι ένα νέο ζευγάρι έχει επιτόκιο τραπεζικού δανεισμού 0,9% (εννοείται με τους όρους και τις εγγυήσεις του εισοδήματος) κι εδώ δεν έχει καν τη δυνατότητα δανεισμού, εκτός κι αν δεχθεί επιτόκια της τάξης του 10%. Κι όμως είναι και οι δυό στο ίδιο ευρωσύστημα και θεωρητικά βρίσκονται υπό την ίδια δημόσια νομισματική πολιτική, αυτή της ΕΚΤ. Με αυτές τις τραπεζικές πρακτικές οι όροι ανταγωνισμού αλλοιώνονται και οι αποκλίσεις μέσα στην ευρωζώνη τελικά διευρύνονται. Αντιλαμβάνομαι ότι είναι δύσκολο να υπάρξει ένα κοινό και ενιαίο τραπεζικό εμπορικό επιτόκιο, αλλά δεν μπορώ να κατανοήσω τις τεράστιες διαφορές ανά χώρα. Γι αυτό νομίζω ότι πρέπει να δημιουργηθεί ένα πλαίσιο, ένα «τραπεζικό καλάθι» εντός της ευρωζώνης με κατώτατο και ανώτατο επιτόκιο δανεισμού για να αποφεύγεται η αισχροκέρδεια και η προκλητική νόθευση του ανταγωνισμού. Το πλαίσιο αυτό θα λαμβάνει υπόψη του το κόστος διαχείρισης και άλλα ειδικά τοπικά ή κλαδικά στοιχεία, αλλά θα στηρίζεται σε αποδεκτές αρχές για να εμπνέει εμπιστοσύνη. Σήμερα ο πολίτης έχει την πεποίθηση ότι όλα γίνονται για τη διάσωση των τραπεζών, ενώ η πραγματική οικονομία βρίσκεται σε διαρκή ύφεση.
Η εμπειρία μου σε θέματα διεθνούς ανάπτυξης με κάνει να πιστεύω ότι η ρευστότητα της οικονομίας μπορεί να επιτευχθεί με σαφείς δεσμεύσεις του δημοσίου και ιδιωτικού τομέα. Η ΕΚΤ μπορεί και πρέπει να θέσει ένα νέο πλαίσιο, με όρους και κατευθύνσεις. Η προωθούμενη ευρωπαϊκή τραπεζική ένωση είναι μια σημαντική ευκαιρία για εξισορρόπηση των ρόλων κια υποβοήθηση της ανάκαμψης. Αφού το δημόσιο χρήμα αποσκοπεί στην τόνωση της οικονομίας με κρατικές βεβαίως εγγυήσεις, θα πρέπει η ΕΚΤ να θέσει όρους στις δανειζόμενες τράπεζες (θεμιτό κέρδος) και να διασφαλίσει την αποτελεσματική και ορθολογική χρήση των κεφαλαίων των φορολογουμένων πολιτών και την τόνωση της πραγματικής οικονομίας.
Το μέλλον την ευρωζώνης ως κοινού χώρου και ισχυρής βάσης για πολιτική ενοποποίηση, επιτάσσει την ανάληψη πρωτοβουλιών για διόρθωση των λαθών και αποκατάσταση της εμπιστοσύνης. Η ΕΚΤ μπορεί κατά τη γνώμη μου να ξεκινήσει την εφαρμογή ενός νέου και συνεκτικού συστήματος δανεισμού προς τις τράπεζες, με στόχο την τόνωση της πραγματικής οικονομίας από την οποία τελικά εξαρτώνται τα πάντα: επιχειρήσεις, παραγωγή, εξαγωγές, θέσεις εργασίας, κοινωνικές πολιτικές, πολιτική εμπιστοσύνη.
Σε κάθε πάντως περίπτωση για να μειωθούν τα επιτόκια δανεισμού των ελληνικών επιχειρήσεων θα πρέπει να γίνουν αποδεκτά προς αγορά τα ελληνικά ομόλογα από την ΕΚΤ «οπότε το δεκαετές από τα σηνερινά επίπεδα του 8% θα πέσει στο 4% κι εμείς θα δανειζόμαστε με 2%» (Δηλώσεις κ. Μυτιληναίου στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, 19 Οκτ. 2016).
Ελπίζω και προτείνω η ΕΚΤ να αναλάβει σχετικές πρωτοβουλίες αλλοιώς οι εξελίξεις θα είναι δυσάρεστες και απρόβλεπτες. Το ευρω-σύστημα θα καταρεύσει και οι συνέπειες θα είναι ανυπολόγιστες.
Πηγή : http://metarithmisi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου