Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2017

2η Ευρωμεσογειακή Σύνοδος: Οικονομία, ασφάλεια, προσφυγικό στο επίκεντρο

 SOOC
Με στόχο την σύγκλιση σε κοινές θέσεις για τις σημαντικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ευρώπη και ειδικότερα για αυτές που αφορούν τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, προσέρχονται Ελλάδα, Κύπρος, Πορτογαλία, Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Μάλτα, στη 2η Σύνοδο των Μεσογειακών/Νότιων Χωρών της ΕΕ, που πραγματοποιείται στη Λισαβόνα, σε συνέχεια της 1ης Συνόδου στην Αθήνα τον περασμένο Σεπτέμβριο.
Στο επίκεντρο θα βρεθούν εκ νέου, σύμφωνα με πληροφορίες, τα ζητήματα της οικονομίας, της ασφάλειας και το προσφυγικό-μεταναστευτικό, ζητήματα στα οποία είχε επικεντρώσει και η Σύνοδος της Αθήνας.
Με τη συνάντηση της Λισαβόνας, οι Αλέξης Τσίπρας (Ελλάδα), Νίκος Αναστασιάδης (Κύπρος), Φρανσουά Ολαντ (Γαλλία), Αντόνιο Κόστα (Πορτογαλία), Πάολο Τζεντιλόνι (Ιταλία), Τζόζεφ Μουσκάτ (Μάλτα), αποσκοπούν στο να συντονίσουν και να επεξεραγαστούν περαιτέρω τις θέσεις τους. Και έτσι να συμβάλουν τα κράτη του Νότου της ΕΕ στον διάλογο που διεξάγεται για το μέλλον της Ευρώπης, ο οποίος είχε ξεκινήσει στην Μπρατισλάβα τον περασμένο Σεπτέμβριο και συνεχίζεται με τις συνόδους κορρυφής που έχουν προγραμματιστεί για τις 3 Φεβρουαρίου στη Μάλτα και για τις 25 Μαρίου στην ιταλική πρωτεύουσα, για τα 60 χρόνια από την ιδρυτική Συνθήκη της Ρώμης.
Τόσο η ελληνική πλευρά -η οποία είχε αναλάβει την πρωτοβουλία για τη σύγκληση για πρώτη φορά της ευρωμεσογειακής συνόδου- όσο και από τις υπόλοιπες συμμετέχουσες χώρες, έχει διευκρινίσει ότι δεν πρόκειται για ένα κλειστό κλαμπ χωρών, αλλά για μια ανοικτή πρωτοβουλία που θέλει να συμβάλει θετικά και ενωτικά στον ευρωπαϊκό διάλογο, ως μέρος της λύσης. «Στόχος είναι η συμβολή των κρατών του Νότου για μια καλύτερη και πιο αποτελεσματική Ευρώπη, πιο κοντά στις προσδοκίες των πολιτών», σημειώνουν πηγές της κυβέρνησης.
Από την Αθήνα στη Λισαβόνα
Με τη Σύνοδο της Αθήνας τον περασμένο Σεπτέμβριο και την κοινή Διακήρυξη που υιοθέτησαν τότε στο Ζάππειο Μέγαρο, για πρώτη φορά οι χώρες της Μεσογείου της ΕΕ διαμόρφωσαν τη δική τους ατζέντα: ιδιαίτερα στους άξονες της ανάπτυξης, της ασφάλειας, του προσφυγικού -μεταναστευτικού, και με διακηρυγμένο στόχο ένα νέο όραμα για την Ευρώπη. Τέσσερις μήνες μετά -διάστημα στο οποίο έχουν μεσολαβήσει σοβαρές εξελίξεις σε διεθνές αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο-, τα ζητούμενα παραμένουν τα ίδια.
«Κατά τη σύνοδο της Αθήνας οι χώρες του ευρωπαϊκού νότου για πρώτη φορά είχαν την ευκαιρία να συζητήσουν για τις σημαντικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ευρώπη στην οικονομία, την ασφάλεια καθώς και το προσφυγικό και μεταναστευτικό ζήτημα. Και η πρώτη φορά που μπορέσαμε ως χώρες της ευρωζώνης που βρίσκονται στα νότια σύνορα της ΕΕ, ανεξαρτήτως ιδεολογικών αφετηριών, να καταθέσουμε τις δίκες μας κοινές προτάσεις στον διάλογο για το μέλλον της Ευρώπης που διεξάγεται αυτήν την περίοδο», έχει επισημάνει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Δημήτρης Τζανακόπουλος.
Τονίζοντας επιπλέον ότι «με την επεξεργασία νέων προτάσεων για το μέλλον της Ευρώπης μετά το Brexit ευελπιστούμε ότι και η Σύνοδος της Λισαβόνας θα συμβάλει στον ευρύτερο ευρωπαϊκό διάλογο που θα συνεχιστεί στις 3 Φεβρουαρίου στη Μάλτα και θα ολοκληρωθεί τον Μάρτιο στη Ρώμη».
Το γεγονός ότι η ευρωμεσογειακή σύνοδος συνεχίζεται (με την δεύτερη συνάντηση στη Λισαβόνα, μετά την πρώτη που είχε συγκαλέσει στην Αθήνα ο Έλληνας πρωθυπουργός), λαμβάνοντας μόνιμα χαρακτηριστικά, σηματοδοτεί την επιτυχία αυτής της πρωτοβουλίας της ελληνικής πλευράς.Ο Αλέξης Τσίπρας, σε πρόσφατη συνέντευξή του, σημειώνοντας και επιχειρηματολογώντας ότι «δεν είμαστε πια μόνοι», παρέπεμψε ως παράδειγμα και στη σημερινή Σύνοδο της Λισαβόνας, επισημαίνοντας ότι «και αυτό είναι μια δική μας επιτυχία, που αλλάζει τη γεωγραφία των συσχετισμών δύναμης στην Ευρώπη».
Δεύτερο κάλεσμα για μετατόπιση από τις πολιτικές λιτότητας
Ουσιαστικά, από τη Σύνοδο της Λισαβόνας, όπως έγινε και στην πρώτη Σύνοδο της Αθήνας, αναμένεται να διατυπωθεί ένα κάλεσμα προς την Ευρώπη των 27 για μετατόπιση από τις πολιτικές της λιτότητας σε πολιτικές που αφορούν στην ανάπτυξη, στις επενδύσεις και στην τόνωση της απασχόλησης, αλλά και στον διαμοιρασμό των βαρών και της ευθύνης σε όλα τα κράτη-μέλη σε ό,τι αφορά το προσφυγικό-μεταναστευτικό. Όλα αυτά, αναμένεται να αποτυπωθούν σε μια κοινή διακήρυξη, όπως είχε γίνει και στην Αθήνα.
Ενδεικτική είναι και η δήλωση, την περασμένη Τρίτη, του οικοδεσπότη της Συνόδου, του σοσιαλιστή πρωθυπουργού Αντόνιο Κόστα, ότι μπροστά στην άνοδο «του εθνικισμού, του προστατευτισμού, του λαϊκισμού και της ξενοφοβίας», η ΕΕ «έχει ανάγκη από έναν νέο ενάρετο κύκλο ανάπτυξης και σύγκλισης».
Αναλυτικά το πρόγραμμα της Συνόδου (σε ώρες Ελλάδας), έχει ως εξής:
12:30-12:45 Άφιξη των Αρχηγών Κρατών και Κυβερνήσεων στο χώρο διεξαγωγής της Συνόδου 13:00-14:45 Συνάντηση των Αρχηγών Κρατών και Κυβερνήσεων 15:00-15:05 Οικογενειακή φωτογραφία 15:10-16:30 Γεύμα εργασίας 16:40-16:55 Κοινές δηλώσεις των Αρχηγών Κρατών και Κυβερνήσεων 17:00 Αναχώρηση των Αρχηγών Κρατών και Κυβερνήσεων

Πηγή :  www.huffingtonpost.gr

Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2017

Credit Suisse: Οι Ελληνες έχασαν 167 δισ. ευρώ στα 7 χρόνια των μνημονίων

 Αποτέλεσμα εικόνας για περιουσια
Περιουσίες όσο σχεδόν ένα ΑΕΠ ή 167 δισ. ευρώ έχασαν οι Ελληνες στα χρόνια των Μνημονίων, σύμφωνα με στοιχεία-σοκ της Credit Suisse. Η καθαρή περιουσία των Ελλήνων διαμορφώθηκε πέρυσι σε 856 δισ. ευρώ, έναντι 1,023 τρισ. ευρώ που ήταν πριν από το ξέσπασμα της κρίσης το 2009. 
Σύμφωνα με δημοσίευμα του Έθνους, σχεδόν ένα… ΑΕΠ (ή αλλιώς 167 δισ. ευρώ) έχασαν οι Ελληνες από την αξία των προσωπικών τους περιουσιών τα χρόνια των Μνημονίων, όπως μαρτυρούν τα στοιχεία της Credit Suisse που ανέδειξε το τελευταίο εβδομαδιαίο δελτίο του ΣΕΒ.
Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του οίκου, η καθαρή -μετά την αφαίρεση των δανείων- περιουσία των Ελλήνων αποτιμήθηκε πέρυσι σε 856 δισ. ευρώ, έναντι 1,023 τρισ. ευρώ λίγο πριν από το ξέσπασμα της ελληνικής κρίσης χρέους το 2009. Οι απώλειες της περιόδου 2009-2016 ανά ενήλικα υπολογίζονται περίπου στις 20.000 ευρώ (στα 93.567 ευρώ το 2016), την ίδια στιγμή που ο μέσος Ευρωπαίος είδε τα περιουσιακά του στοιχεία να… αβγατίζουν κατά 20.000 ευρώ.
Για να γίνει αντιληπτό σε ποιο σημείο υποχώρησαν οι περιουσίες των Ελλήνων, αξίζει να αναφέρουμε χαρακτηριστικά ότι η μέση περιουσία ανά ενήλικα στην Ελβετία ανήλθε σε 507.592 ευρώ, στη Βρετανία σε 260.916 ευρώ, στη Γαλλία σε 220.765 ευρώ και στη Γερμανία σε 167.291 ευρώ, ενώ στις υπόλοιπες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου ο μέσος Ιταλός εμφάνισε πέρυσι περιουσία της τάξης των 182.751 ευρώ, ο Ισπανός 105.086 ευρώ και ο Πορτογάλος 69.665 ευρώ.
Επιστρέφοντας στα στοιχεία που αφορούν στην Ελλάδα, αξιοσημείωτο είναι ακόμη το γεγονός ότι, ενώ πριν μπει η χώρα μας στην Ευρωζώνη η περιουσία ήταν κατανεμημένη κατά 67,4% σε ακίνητα και αυτοκίνητα και 32,6% σε χρηματοοικονομικά μέσα (μετρητά, καταθέσεις, μετοχές, ομόλογα κ.ά.), πέρυσι τα ακίνητα και αυτοκίνητα αποτελούσαν το 77,8% της συνολικής περιουσίας έναντι μόλις 22,2% των χρηματοοικονομικών μέσων.
Οι αναλυτές θεωρούν πολύ κρίσιμο μέγεθος την ατομική περιουσία των Ελλήνων, ακίνητη και κινητή, καθώς θεωρούν ότι «σήμερα είναι η μόνη ασπίδα των νοικοκυριών για τα χρόνια των ισχνών αγελάδων που φέρνουν οι περαιτέρω περικοπές των συντάξεων που απαιτούνται για να ορθοποδήσει η χώρα δημοσιονομικά και να μπορεί να εξυπηρετεί κανονικά το δημόσιο χρέος».
Αναφέρουν παράλληλα πως «η περιουσία που έχει συσσωρευθεί δεν επιδέχεται καμία περαιτέρω φορολόγηση, καθώς κάθε τέτοια παρέμβαση θα τείνει να μειώνει το απόθεμα περιουσίας και να κάνει ακόμη δυσκολότερη την επιβίωση των μελλοντικών γενιών. Αντίθετα, η πολιτεία επιβάλλεται να στηρίξει την αποταμίευση των νοικοκυριών παρέχοντας κίνητρα ώστε να χρηματοδοτηθούν επενδύσεις και να έλθει η ανάπτυξη».
Στο δελτίο του ο ΣΕΒ στέκεται τέλος και στον υπερδανεισμό των Ελλήνων τα χρόνια της… «επίπλαστης ευημερίας». Σημειώνει χαρακτηριστικά ότι από τα 3.207 ευρώ ιδιωτικού χρέους ανά ενήλικα το 2000, το μέγεθος αυτό υπερπενταπλασιάστηκε το 2009 σε 16.793 ευρώ, προσεγγίζοντας τον ευρωπαϊκό μέσο όρο των 17.657 ευρώ ανά ενήλικα.
Σύγκλιση
Επισημαίνεται χαρακτηριστικά ότι «η… σύγκλιση στο ιδιωτικό χρέος ήταν αναμενόμενη καθώς η χώρα έγινε μέλος της Ευρωζώνης (χαμηλά και σταθερά επιτόκια) και οι Ελληνες »γεύτηκαν» επιτέλους ό,τι είχαν στερηθεί στο παρελθόν», ωστόσο οι αναλυτές του ΣΕΒ προσθέτουν με έμφαση ότι «απλώς η κοινωνία μας φαίνεται ότι μάλλον »βαρυστομάχιασε», καθώς με το εύκολο και φθηνό χρήμα χτίστηκαν περιουσίες που η αποτίμησή τους απαιτούσε τη διαρκή εισροή δανειακών κεφαλαίων για να χρηματοδοτείται το Δημόσιο και κατ’ επέκταση η οικονομία. Η διαδικασία αυτή συσσώρευσης περιουσίας, όπως ήταν φυσιολογικό, διακόπηκε απότομα με την κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας το 2009-2010».

ΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ
16.793 ΕΥΡΩ έφθασε το χρέος ανά Ελληνα ενήλικο στην κορύφωση της ελληνικής οικονομίας, πριν ξεκινήσει η κρίση, όταν προ Ευρωζώνης το χρέος ανερχόταν σε μόλις 3.207 ευρώ. Πέρυσι πάντως είχε ήδη υποχωρήσει στα 14.563 ευρώ.
10-100 χιλ. ευρώ είναι το πιο διαδεδομένο εύρος περιουσίας στην Ελλάδα
77.373 Ελληνες εμφάνιζαν πέρυσι ατομική περιουσία άνω του 1 εκατ. ευρώ. Από αυτούς, 70.239 είχαν περιουσία 1-5 εκατ. ευρώ, 4.664 άτομα 5-10 εκατ., 2.235 περιουσία 10-50 εκατ., 151 Ελληνες 50-100 εκατ. ευρώ, 76 ποσά 100-150 εκατ. ευρώ, πέντε με περιουσία 500 εκατ.-1 δισ. ευρώ και τρεις Ελληνες με περιουσιακά στοιχεία άνω του 1 δισ.
77,8% της συνολικής περιουσίας των Ελλήνων (84.000 ευρώ) πέρυσι αφορούσε σε ακίνητα ή αυτοκίνητα και μόλις το 22,2% (24.000 ευρώ) σε μετρητά, καταθέσεις, μετοχές ή ομόλογα.

Πηγή : www.presspublica.gr

Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2017

Τρομοκρατία εξ ουρανού

 Σχετική εικόνα
Πριν λίγες μέρες έπεσε ένα αεροπλάνο πάνω σε ένα χωριό στο Κιργιζιστάν και σκότωσε καμιά σαρανταριά ανθρώπους, που ζούσαν ανυποψίαστοι την καθημερινότητά τους εκεί, όσους δηλαδή σκότωσε και ο λεγόμενος μακελάρης στο Ρέινα της Κων/πολης, αλλά και ο καμικάζι στο γήπεδο της Μπεσικτάς.

 του Γιάννη Μακριδάκη

 Το γεγονός δεν χαρακτηρίστηκε τρομοκρατικό χτύπημα αλλά δυστύχημα, αφού έτσι έχουμε συνηθίσει να χαρακτηρίζουμε όσα συμβάντα προκαλούν ανθρώπινα θύματα, αλλά συμβαίνουν από σφάλμα ή σφάλματα άλλων ανθρώπων και όχι από πρόθεση δολοφονική. Φυσικά είτε για τον έναν λόγο είτε για τον άλλον το αποτέλεσμα είναι το ίδιο ακριβώς. Η δε πιθανότητα να γίνει ένα μέλος της ανθρωπότητας καμικάζι ή μαζικός δολοφόνος ανθρώπων, είναι στη σύγχρονη εποχή πολύ μικρότερη από το να συμβεί ένα ή περισσότερα ανθρώπινα σφάλματα που θα οδηγήσουν σε κάποιο πολύνεκρο γεγονός. Αυτό είναι εμφανές φυσικά από την καθημερινή ροή της ζωής των ανθρώπων επί γης.
Το σίγουρο όμως είναι ότι έχουμε φτάσει πλέον ως ανθρωπότητα στο σημείο να μπορούμε να προκαλέσουμε με λίγες κινήσεις, ακόμη και την ολοκληρωτική καταστροφή μας, βεβαίως και των άλλων πλασμάτων που ζουν κι αυτά παράλληλα με μας στον πλανήτη. Έχουμε δημιουργήσει τα μέσα για κάτι τέτοιο και αρκούν πια μόνο λίγα λάθη ανθρώπινα για να συμβεί το μοιραίο. Διότι ανθρώπινο λάθος δεν είναι μόνο μια κακοτεχνία ή μια ελλιπής εργασία ή ένας κακός χειρισμός που μπορούν να επιφέρουν θανάτους, ανθρώπινο λάθος και μάλιστα συλλογικό κάποιες φορές είναι και η δημιουργία ψυχολογίας αδίστακτου δολοφόνου ή παρανοϊκού ηγέτη σε ένα μέλος της ανθρωπότητας.

Θα επικεντρωθώ όμως λίγο από μια άλλη σκοπιά στο θέμα του αεροπλάνου. Προφανώς η πλειονότητα όλων εσάς που διαβάζετε αυτές τις γραμμές, ζείτε σε πόλεις, όπου ο θόρυβος της ζωής γύρω σας, εντός του οποίου ζείτε και έχετε προσαρμοστεί οργανικά να μην τον ακούτε πλέον, δεν αφήνει την σχεδόν συνεχή όχληση των αεροπλάνων που πετούν από πάνω, να φτάσει στα αυτιά σας και να σας γίνει ενόχληση. Οπουδήποτε όμως και αν ζείτε, και οποιαδήποτε στιγμή κι αν στρέψετε το βλέμμα σας προς τον ουρανό, αν είναι μέρα χωρίς συννεφιά, θα δείτε ένα ή περισσότερα αεροπλάνα να περνούν από πάνω σας. Αυτό μπορείτε να το διαπιστώσετε και διαδικτυακά, για όποιους δεν πιστεύουν πια στα φαινόμενα εκτός οθόνης, αφού υπάρχουν ιστότοποι, οι οποίοι δείχνουν σε πραγματικό χρόνο τις κινήσεις των αεροσκαφών σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη. Θα δείτε λοιπόν εκεί τις χιλιάδες πτήσεις που συμβαίνουν κάθε λεπτό πάνω από τα κεφάλια των ανθρώπων (ιδίως τα καλοκαίρια) στις λεγόμενες ανεπτυγμένες χώρες , εκεί που οι αεροδιάδρομοι, για να μπορέσουν να εξυπηρετήσουν όλο αυτό το πλήθος των αεροσκαφών, απέχουν μεταξύ τους ουράνια απόσταση πεντακοσίων μόνο μέτρων ο ένας από τον άλλον. Όλα αυτά τα αεροπλάνα λοιπόν, εκτός της μόλυνσης που επιφέρουν στον αέρα, στο χώμα και στο νερό, παράγουν και έναν συνεχή βόμβο, ο οποίος είναι όχι μόνον αντιληπτός αλλά και πολύ ενοχλητικός για όσους ανθρώπους ζουν από κάτω τους, εκτός των αστικών θορυβωδών περιοχών, αλλά και για τα άλλα πλάσματα της φύσης.

Ίσως σας φαίνεται παρανοϊκό αυτό που διαβάζετε τώρα. Δεν σας αδικώ. Το ίδιο ένιωσα κι εγώ όταν ζούσα σε πόλεις και άκουσα κάποιες φορές ανθρώπους της φύσης στην Ικαρία, στη Χίο, στο Καρπενήσι να μου λένε για την ανυπόφορη κατάσταση που βιώνουν με τη φασαρία των αεροπλάνων, η οποία εισβάλει βίαια και διαταράσσει τη γαλήνη του τοπίου και κυριαρχεί επ' αυτού, τρομοκρατεί δε πολλές φορές κάθε ειρηνική μορφή ζωής από κάτω, από τα πετεινά του ουρανού μέχρι τα ζούδια και τον άνθρωπο. Δεν το πίστευα κι εγώ και θεωρούσα παρανοϊκούς τους ανθρώπους αυτούς ή ότι υπερβάλουν, μέχρι που έγινα, και είμαι ακόμη, μάρτυρας αυτής της τραγικής κατάστασης που επικρατεί στον ουρανό, κυρίως κατά την άνοιξη και το καλοκαίρι που η ζωή μου είναι περισσότερο στο ύπαιθρο παρά μέσα στο σπίτι, αλλά και ο αριθμός των διηπηρωτικών και άλλων πτήσεων αυξάνεται κατακόρυφα.

Θα πείτε, τι θες να γίνει; Να μη μεταφέρονται τα εμπορεύματα και οι καταναλωτές από το ένα μέρος στο άλλο με φθηνά εισιτήρια; Άμα λιγοστέψουν οι πτήσεις θα αυξηθούν τα κόμιστρα. Θα σας απαντήσω ότι δεν θέλω τίποτα, έχω εμπιστοσύνη στο Χάος, απλά επισημαίνω για ακόμη μία φορά τους παράλληλους κόσμους, των καταναλωτών και των φυσικών πλασμάτων, την βίαιη τρομοκρατική εισβολή, την αφόρητη ενόχληση και τον θάνατο που σκορπά είτε τη μόλυνση, είτε με την απομύζηση των πόρων, είτε με "δυστυχήματα" ο ένας κόσμος, ο επινοημένος και βίαιος, στον άλλον, τον αυθύπαρκτο και ειρηνικό.

Σε λίγες μέρες θα κυκλοφορήσει (από τις εκδόσεις της Εστίας, όπως όλα μου τα βιβλία) το μυθιστόρημά μου "Όλα για καλό", ένας από τους πολλούς ήρωες του οποίου θίγει αυτή την πτυχή της σύγχρονης ζωής και γενικά το ζήτημα του θορύβου στις σύγχρονες πόλεις, που έχει αλώσει και αλλοιώσει τόσο πολύ το τοπίο και τον άνθρωπο. Εδώ που ζω, πριν λίγα χρόνια λέγανε οι άνθρωποι ότι λαλούσε ο πετεινός στην Τουρκία και τον ακούγανε στο νησί. Τώρα πού τέτοια τύχη.

ΥΓ: Υπάρχουν μελέτες ιατρικές που επιβεβαιώνουν πόσο ύπουλος εχθρός της υγείας του ανθρώπου είναι ο θόρυβος.
 

Κυριακή 15 Ιανουαρίου 2017

Φανταστικά σενάρια…

 Αποτέλεσμα εικόνας για νοτησ μαυρουδησ
ΝΟΤΗΣ ΜΑΥΡΟΥΔΗΣ

Τα φανταστικά σενάρια είναι… κτήμα του καθενός. Παρέχονται δωρεάν και απασχολούν μόνο τον δημιουργό τους, είτε σε στιγμή ονειροφαντασιάς, είτε σε ιδιαίτερες στιγμές προσωπικών σχέσεων… Όμως, τα φανταστικά σενάρια προκαλούνται, ενίοτε, από στοιχεία τής πραγματικότητας, που μάλλον μέσω μαγνητικών κυμάτων μάς οδηγούν (όχι άδικα) στη δημιουργία υποθέσεων φανταστικών μεν, αλλά που δεν απέχουν από την πραγματικότητα της εποχής.
Και, για να μπω στο θέμα.
Έβλεπα-λέει-να ζούμε στην πραγματική καθημερινότητα που έχουμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια, με την οικονομική κατηφόρα που βιώνουμε και όλα τα άλλα, ας μην τα επαναλάβω… Ένα καινούργιο στοιχείο που περιείχε το φανταστικό μου σενάριο, πρέπει να πω έντονα αυτές τις μέρες, είναι η διακοπή έκδοσης μεγάλων και ιστορικών εφημερίδων (ΤΑ ΝΕΑ, ΤΟ ΒΗΜΑ, ΤΟ ΕΘΝΟΣ κα). Όταν το συζητάω με τις παρέες μου, μού λένε πως το φανταστικό αυτό σενάριο δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα. Δεν παριστάνω τον ανίδεο. Γνωρίζω τις καταστάσεις και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα εκδοτικά συγκροτήματα και οι  Όμιλοι. Γνωρίζω πως η βαθιά οικονομική κρίση, όπως επίσης και η εξάπλωση του ηλεκτρονικού Τύπου, θα χτυπούσε τον έντυπο, όπως συμβαίνει στη δισκογραφία, στο βιβλίο, στον κινηματογράφο κλπ. (Έχω αναφερθεί επανειλημμένως ως προς τα τελευταία). Αλλά με καταπλακώνει-ομολογώ-μια εικόνα. Εκείνη που αφήνει ορφανή μια χώρα, ένα λαό, ένα έθνος, μια Δημοκρατία, δίχως να κυκλοφορούν πρωινές, απογευματινές και Κυριακάτικες εφημερίδες! Εφημερίδες κάθε ιδεολογικής τοποθέτησης, έστω κι εκείνες οι πιο κίτρινες (άλλωστε αυτές οι κίτρινες, δεν έλειψαν ποτέ από τη χώρα μας. Από καμία χώρα θα έλεγα, πέρα από τις απολυταρχικές).
Το πώς εξελίχθηκε η κατάσταση και φθάσαμε να κινδυνεύουν πραγματικά με κλείσιμο κάποιες εφημερίδες, δεν θα το θίξω εδώ για λόγους αυτονόητους. Η συνθετικότητα των πεπραγμένων και των σχέσεων εκδοτών-δημοσιογράφων- διοικητικών εργαζομένων, στα τυπογραφεία και στους μηχανισμούς τής διανομής, στα δάνεια και στις τραπεζικές σχέσεις, είναι μια καθημερινότητα που λειτουργεί από τη στιγμή σύστασης του ελληνικού κράτους. Το γευτήκαμε το 1988 με το κλείσιμο της εφημερίδας του Κοσκωτά «24 Ώρες» και με τα έξη περιοδικά που εξέδιδε, μεταξύ αυτών και το αξιοσημείωτο «Τέταρτο» του Μάνου Χατζιδάκι. Το 2011 με το κλείσιμο της εμβληματικής «Ελευθεροτυπίας» που κυκλοφορούσε από το 1975. Μεγάλη ορφάνια, παρ’ ότι το παράδειγμα Κοσκωτά μάς παραπέμπει σε υψηλού τύπου παρανομίες και μαύρο χρήμα… Στο νου μού έρχονται δύσκολες εποχές του ‘60 για την ιστορική ΑΥΓΗ, όταν όλες οι οργανώσεις τής τότε Αριστεράς ξεχυθήκαμε για οικονομικό έρανο με στόχο να σώσουμε την εφημερίδα, για να μη σταματήσει η κυκλοφορία της… Θα ήταν και τότε ένα μεγάλο πλήγμα στην ενημέρωση του πολίτη. Πρόσφατα, είμαστε θεατές του κλεισίματος ιστορικών εκδοτικών οίκων όπως Παπασωτηρίου, Ελευθερουδάκη, άλλοι μικρότεροι εκδοτικοί οίκοι που φυτοζωούν, όπως έγινε και με εταιρείες δίσκων, με καταστήματα δίσκων που έχουν σχεδόν εξαφανιστεί από την Επικράτεια. Ένας ολόκληρος πολιτισμός που κινδυνεύει μέσα στο χάος τής αβεβαιότητας και ενός παρελθόντος, σε περιπτώσεις έως και αμαρτωλού…
Φτώχεια, φτώχεια και τω Θεώ δόξα, που λένε οι χριστιανότεροι από μένα…
Πώς να αποφύγω αυτό το φανταστικό σενάριο, το οποίο κινείται μέσα στον ρεαλισμό της εποχής μας, όχι ως όνειρο αλλά ενδέχεται, ως υπαρκτό γεγονός ; Κάθε εστία εργασίας που κλείνει, αφήνει πίσω του στρατούς από μικρές κοινωνίες ανέργων, που μαζί με άλλες γίνονται πλήθος και μια βαριά αλυσίδα που κρατάει από το πόδι αιχμάλωτο έναν ολόκληρο λαό. Βλέπε και στο τηλεοπτικό τοπίο: το Mega, τις προοπτικές Παππά για τις τηλεοπτικές άδειες και όλο εκείνο το κομφούζιο που τελικά ανεστάλη. Μέσα σ’ όλα αυτά και επιχειρήσεις που βάζουν λουκέτο. Μα, τι θέλω και καταπιάνομαι με τέτοια εργασιακά που έχω μεσάνυχτα… Εγώ βλέπω μπροστά μου ένα φανταστικό σενάριο να με κατατρέχει και να με πνίγει η προοπτική του…
Δεν υπάρχει δημοκρατία και Πολιτισμός δίχως εφημερίδες και πληροφόρηση. Δεν επιθυμώ να ζήσω σε μια ακόμα πιο κουτσή δημοκρατία. Αυτή η σκέψη με πάει σε μια άλλη, όταν ένας από τους συναδέλφους μου μετακομίζοντας σε καινούργιο σπίτι, απαλλάχτηκε από κάθε βιβλίο και ίχνος γραφής, ζώντας πλέον χωρίς βιβλιοθήκες! Κανένα βιβλίο! Μόνο μερικά περιοδικά lifestyle και αθλητικές εφημερίδες «κοσμούσαν» τους δερμάτινους μαύρους μοντέρνους καναπέδες…
Έχετε φανταστεί σπίτια δίχως βιβλιοθήκες; Μπορείτε να ζήσετε μια τέτοια ερημία; Νιώθετε τη σημαντικότητα του θέματος; Αυτό δεν είναι σενάριο φαντασίας που επινόησε το μυαλό μου. Είναι πραγματικότητα! Πόσο σκοτάδι παράγεται από ένα τέτοιο θέαμα ενός σπιτιού χωρίς βιβλιοθήκες; Χωρίς ζωή; Χωρίς την παραμικρή υποψία γνώσης, έστω αιωρούμενης;

Δεν έχω διάθεση να περιγράψω τη συνέχεια τού φανταστικού σεναρίου μου. Είναι κάποιες τέτοιες σκέψεις που προκαλούν τα δαιμόνια που φωλιάζουν στις ψυχές των ανθρώπων και τις οδηγούν σε σκοτεινά τούνελ. Το κλείσιμο εφημερίδων, αν γίνει πραγματικότητα, οδηγεί όλους μας σε έναν κόσμο χωρίς κριτική-πολιτική-δημιουργική σκέψη, που εύκολα μπορεί να ολισθήσει σε νεοφασισμό ικανό να εκτροχιάσει τα πάντα…

Πηγή :  http://metarithmisi.gr

Αυτό είναι το σχέδιο για το «ποινολόγιο» ανέργων

 Αποτέλεσμα εικόνας για ανεργοι οαεδ
του Θάνου Καμήλαλη
Στο ρεπορτάζ συνεισέφερε η Νάντια Ρούμπου


Η πρόταση και γνωμοδότηση του Διοικητικού Συμβουλίου του ΟΑΕΔ εγκρίθηκε στις 13 Δεκεμβρίου, έχει ως στόχο «τον καθορισμό μέτρων ελέγχου της ανεργίας, των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων των εγγεγραμμένων ανέργων και των επιβαλλόμενων κυρώσεων» και υποβλήθηκε στο υπουργείο Εργασίας. Σύμφωνα με τη νομοθεσία, το Υπουργείο οφείλει να λάβει υπόψιν το σχέδιο του ΟΑΕΔ και να εκδώσει τη σχετική απόφαση, η οποία μάλιστα έχει καθυστερήσει. Βάσει κανονισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Ελλάδα όφειλε μέχρι το τέλος του 2016 να έχει καθορίσει τις «αμοιβαίες υποχρεώσεις ανέργων και ΟΑΕΔ».

Η πρόταση υπερψηφίστηκε από όλους τους φορείς που εκπροσωπούνται στο Δ.Σ. του ΟΑΕΔ (ΓΣΕΕ, ΣΕΒ, ΓΣΕΒΕ, ΕΣΕΕ, ΣΕΠΕ) ενώ απορρίφθηκε από το ΠΑΜΕ. Η υπερψήφιση ενός πιο αυστηρού κανονισμού για τους ανέργους από τη ΓΣΕΕ εξηγείται, αν λάβει κανείς υπόψιν του ότι την περίοδο της κρίσης, η ΓΣΕΕ έχει μετατραπεί σε ένα γραφείο ενοικίασης ανέργων, χωρίς εργασιακά δικαιώματα.

Οι υποχρεώσεις των ανέργων


Στην πρόταση του ΟΑΕΔ καταγράφονται λεπτομερώς οι νέες υποχρεώσεις στις οποίες θα πρέπει να ανταποκρίνονται οι εγγεγραμμένοι άνεργοι είτε είναι επιδοτούμενοι με επίδομα ανεργίας 360 ευρώ είτε όχι. Εκτός κάποιων διατάξεων... ρουτίνας, όπως η απαγόρευση υποβολής πλαστών στοιχείων και η ενημέρωση του ΟΑΕΔ για την εύρεση κάποιας θέσης εργασίας, στο σχέδιο προβλέπονται και άλλες υποχρεώσεις, που σχετίζονται με τις θέσεις εργασίας που προσφέρονται στους ανέργους. Οποιαδήποτε παραβίαση του νέου κανονισμού θα επιφέρει στέρηση του επιδόματος ανεργίας και διαγραφή από τα μητρώα του ΟΑΕΔ για συγκεκριμένο διάστημα.

Οι σημαντικότερες υποχρεώσεις που αναφέρει το σχέδιο είναι:

Υποχρεωτική αποδοχή εντός 15 ημερών κάθε πρότασης για θέση εργασίας (με συγκεκριμένες εξαιρέσεις). Ως «θέσεις εργασίας» θεωρούνται και προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης, συμβουλευτικές υπηρεσίες ή άλλη συμφωνημένη δράση στο πλαίσιο του Ατομικού Σχεδίου Δράσης. Η συνεργασία με τον αρμόδιο υπάλληλο του Οργανισμού για την κατάρτιση του Ατομικού Σχεδίου αναφέρεται και σε άλλο προαπαιτούμενο. Η μόνη περίπτωση που ο άνεργος μπορεί να απορρίψει μία θέση εργασίας (πλήρους, μερικής ή εκ περιτροπής απασχόλησης) είναι οι αποδοχές του να είναι χαμηλότερες από εκείνες της τελευταίας θέσης εργασίας του (για ανέργους μέχρι και 6 μήνες), ή χαμηλότερες του 80% (άνεργοι 6-9 μήνες) ή χαμηλότερες του 70% (άνεργοι 9-12 μήνες). Σε περίπτωση που ο άνεργος δεν έχει απασχοληθεί ποτέ ως μισθωτός είναι υποχρεωμένος να δεχθεί οποιαδήποτε πρόταση.

Οι άνεργοι δεν έχουν δικαίωμα να απορρίψουν προγράμματα πρακτικής άσκησης. Η πρόταση προβλέπει τη «συνεργασία με τον ΟΑΕΔ για συμμετοχή σε δράσεις που υλοποιούν δημόσιοι φορείς ή συνεργαζόμενοι με το δημόσιο κοινωνικοί και ιδιωτικοί φορείς, που αποσκοπούν στην απόκτηση δεξιοτήτων και προσόντων και στην ενίσχυση της πιθανότητας ανάληψης μίας θέσης».

Η αναζήτηση εργασίας πρέπει να αποδεικνύεται συνεχώς και οι αποδείξεις να προσκομίζονται εντός 15 ημέρων. Ως αποδείξεις αναζήτησης εργασίας θα θεωρούνται «αποδεικτικά αιτήσεων για εργασία, αλληλογραφίας με εργοδότες, συμμετοχής σε διαγωνισμούς, συνεντεύξεων με εργοδότες, επικοινωνίας ή συνεργασίας με ιδιωτικούς ή δημόσιους φορείς απασχόλησης, δημοσίευσης αγγελιών αναζήτησης εργασίας ή ανταπόκρισης σε αγγελίες, καθώς και κάθε είδους έγγραφο από το οποίο αποδεικνύονται προσπάθειες ενεργού αναζήτησης εξαρτημένης ή μη εργασίας».

Η ανταπόκριση σε κάθε ηλεκτρονική ή έγγραφη πρόσκληση του ΟΑΕΔ και η τήρηση της σχετικής προθεσμίας, όπως ορίζεται.


Στέρηση επιδόματος και διαγραφή


Σύμφωνα με το σχέδιο του ΟΑΕΔ, οποιαδήποτε αδυναμία του ανέργου να τηρήσει τις παραπάνω υποχρεώσεις ή απλά να επικοινωνήσει με τον ΟΑΕΔ εάν του ζητηθεί, θα επιφέρει κυρώσεις, όπως τη στέρηση του επιδόματος ανεργίας, απώλεια κάρτας ανεργίας και διαγραφή από τα μητρώα του ΟΑΕΔ για ορισμένο διάστημα.

Συγκεκριμένα προβλέπεται:
  • Για επιδοτούμενους ανέργους: Αναστολή της επιδότησης, διαγραφή από το μητρώο ανέργων και στέρηση δικαιώματος επανεγγραφής για 60 ημέρες, εφόσον η παράβαση διαπιστώνεται για πρώτη φορά. Για παραβάσεις που διαπιστώνονται δεύτερη φορά απαγορεύεται η επανεγγραφή για 90 ημέρες.
  • Για μη επιδοτούμενους ανέργους: Διαγραφή από το μητρώο ανέργων και στέρηση του δικαιώματος επανεγγραφής για χρονικό διάστημα 30 ημερών. Για παραβάσεις που διαπιστώνονται δεύτερη φορά το χρονικό διάστημα στέρησης του δικαιώματος επανεγγραφής διπλασιάζεται.

Προς πλασματική μείωση της ανεργίας;


Η πρόταση του ΟΑΕΔ έγινε γνωστή για πρώτη φορά από την ανακοίνωση των εργαζομένων του Οργανισμού, που τονίζουν ότι «εφόσον διαπιστώσουμε ότι χρησιμοποιείται σαν εργαλείο για τη διαγραφή ανέργων και την πλασματική μείωση των δεικτών ανεργίας τότε θα επέμβουμε με κάθε νόμιμο μέσο και θα καταγγείλουμε τα περιστατικά χωρίς κανένα δισταγμό. Γιατί κανείς δεν έχει το δικαίωμα να διαγράφει τους ανέργους από τα μητρώα του ΟΑΕΔ και να τους αποκλείει ακόμη και από τις ελάχιστες παροχές όπως αυτής της δωρεάν μετακίνησης τους αν αποδεδειγμένα δεν έχει τα ανάλογα στοιχεία».

Πηγές του υπουργείου Εργασίας, μιλώντας στο TPP, απορρίπτουν το ενδεχόμενο να αρχίζουν οι αθρόες διαγραφές ανέργων του ΟΑΕΔ ενώ προσθέτουν ότι ΟΙ κινήσεις αυτές δεν συνδέονται με προσπάθεια πλασματικής μείωσης της ανεργίας. Το σχέδιο του ΟΑΕΔ βρίσκεται στα χέρια της υπουργού Εργασίας, κ.Αχτσιόγλου, και σύντομα αναμένεται η σχετική απόφαση. Το σίγουρο είναι ότι πλέον η ανεργία θα συνεπάγεται και... υποχρεώσεις.


Πηγή : www.thepressproject.gr

Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2017

Για τον εξάχρονο

 Αποτέλεσμα εικόνας για νοτησ μαυρουδησ

Νότης Μαυρουδής

Δεν έχει καμία απολύτως σημασία αν το εξάχρονο παιδί που βρίσκεται στο Παίδων είναι γόνος τής Ρούπα και του Μαζιώτη. Δεν έχει καμία απολύτως σημασία αν οι γονείς είναι τρομοκράτες ή φανατικοί χριστιανοί του δόγματος «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια». Δεν έχει καμία απολύτως σημασία αν το εξάχρονο από αυτή την ηλικία πιστεύει στον μαρξισμό και την επαναστατική πάλη, όπως η μάνα του κι ο πατέρας του.
Σημασία έχει πως στη σύγχρονη (λέμε τώρα…) Ελλάδα βρίσκεται στα χέρια του Εισαγγελέα και των δικαστικών αρχών ένα παιδί εξάχρονο! Το θέμα (και το θύμα) δεν μπορεί να περιμένει χρονοβόρες συσκέψεις και συμβούλια για να σταλεί από… χθες στη γιαγιά του. Δεν ξέρω. Αύριο αυτή η… εισαγγελική «κράτηση» του παιδιού, έστω και προσωρινή, μπορεί να λυθεί, αλλά έστω και μια ώρα κράτησης ενός εξάχρονου μακριά από τα στενά συγγενικά του πρόσωπα, την ώρα που έχει χάσει την επαφή με μάνα και πατέρα, είναι απρεπές παράπτωμα της πολιτείας και των θεσμών της. Είναι καραμπινάτη ποδοπάτηση ατομικών δικαιωμάτων και απόδειξη πως οι θεσμοί τής δικαιοσύνης δεν είναι και τόσο τυφλοί όσο μας λένε…
Ναι, προσπερνάω τα συγκεκριμένα πρόσωπα και τις εκτός τόπου και χρόνου «επαναστατικές» ενέργειες Ρούπας και Μαζιώτη. Δεν έχει νόημα να συζητήσουμε αυτή τη στιγμή για τις ευθύνες ενηλίκων που θεωρούν πως το αίμα και οι δολοφονίες «θα λύσουν τα χέρια των λαών». Αφέλειες που ανήκουν σε μια διαφορετική συζήτηση. Εδώ τώρα, αναφερόμαστε στη στέρηση οικογενειακού χώρου στον εξάχρονο, που ισοδυναμεί με ραπίσματα από την εξουσία σε ένα παιδί, ενώ θα έπρεπε να σημάνει ταχύτητα στην απόφαση από το υπουργείο Δικαιοσύνης και πίεση από την, τέλος πάντων… αριστερή κυβέρνηση, αλλά και των κομμάτων της αντιπολίτευσης.
Διατηρούμε όλοι την αγωνία μας για την εξέλιξη μιας τέτοιας υπόθεσης που περιέχει πανανθρώπινα ζητήματα, σε μια εποχή που εκατομμύρια μικρών παιδιών έχουν προ πολλού γίνει θύματα πολέμων και ξεριζωμών…


Πηγή :  http://metarithmisi.gr

Να σε κουράζει κιόλας ένα μέτριο πρωτάθλημα


 Αποτέλεσμα εικόνας για αστερασ τριπολησ αεκ 3-2
«Έπεσε η ζάχαρη στο μέλι και κάτι τρέχει» (ελληνική παροιμία)
Βαρύς ο φετινός χειμώνας. Από αυτούς που θα κουραστείς πολύ να βρεις κάποιους που να τους μοιάζουν... Eκεί που σίγουρα υπάρχει βαρομετρικό χαμηλό ιστορικών διαστάσεων είναι στα επιτελεία των ποδοσφαιρικών ομάδων του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ. Καμία πρόοδος δεν παρατηρείται, κι ας αλλάζουν συνέχεια πρόσωπα σχεδόν σε όλα τα πόστα. Η συχνότητα αλλαγών στο προσωπικό μιας ποδοσφαιρικής ομάδας δεν αποτελεί επίδειξη ευχέρειας ή ικανοποιητικής λειτουργικότητας, ούτε βέβαια πως ανταποκρίνεται η εταιρεία σε κάποια αυξημένη ζήτηση (sic). Αλλά, αντιθέτως, υποδηλώνει αναποτελεσματικότητα και αγωνιώδη προσπάθεια να βρεθεί μια χρυσή φόρμουλα πριν χαθεί για τα καλά η έξωθεν καλή μαρτυρία. Αν είχε βρεθεί, οι αλλαγές θα αποκτούσαν άλλο χαρακτήρα και θα ήταν κατά πολύ λιγότερες. Η Lady Hope βλέπει (και φοβάται συνάμα...) πως παγιώθηκε κάτι συγκεκριμένο στους δύο πάλαι ποτέ ισχυρούς του αθηναϊκού ποδοσφαίρου. Και ψάχνει να βρει το γενικό πρόσταγμα πριν είναι αργά για το ίδιο το εγχώριο επαγγελματικό ποδόσφαιρο...
Εδώ και τρεις μήνες, κάθε εβδομάδα που περνάει, κάθε αγωνιστική που διεξάγεται, οι οπαδοί των συγκεκριμένων ομάδων παλεύουν ανάμεσα σε αυτό που προσλαμβάνουν οι αισθήσεις τους και σε αυτό που τους κάνει να συστρατεύονται σε όλη τους τη ζωή με αυτήν... Υπαρξιακά προβλήματα, που ωθούν όμως στην -παθητική- αποδοχή των νέων -παθογενών- δεδομένων. Δεν είναι μόνο που δεν μπορούν καν να κοντράρουν οι ομάδες τους τον πιο προσιτό Ολυμπιακό των τελευταίων χρόνων, δεν είναι καν πως δεν μπορούν να φτάσουν ή να προσεγγίσουν το δικό τους ταβάνι. Είναι που πασιφανώς δεν έχουν ιδέα ποιο είναι αυτό, έστω και σαν αρχική θεωρητική αποτύπωση... Είναι που όχι μόνο δεν βρήκαν στο πέρασμα των μηνών κάποια στοιχειώδη ταυτότητα, είναι που πια όποια αιτιολόγηση ή δικαιολογία και να προωθήσει κάποιος στα αυτιά των οπαδών τους, θα τους δει να κρατάνε στα χέρια τους ένα ζευγάρι ωτοασπίδες. Ή θα αλλάξουν σύντομα ρότα, ή μπήκαμε σε εποχές που μας γυρίζουν πίσω δεν ξέρουμε και εμείς πόσο... Δεν υπάρχουν πλέον ζητούμενα κυριαρχίας, αλλά επαναφοράς στο στοιχειώδες όριο αγωνιστικής (και σημειολογικής ταυτόχρονα, γιατί μιλάμε για αθλητικά σωματεία) αξιοπρέπειας...
Να ρωτήσουν οι πράσινοι ή οι κιτρινόμαυροι στην Ξάνθη, φερειπείν, για το πώς φτιάχνεις ομάδα στο σήμερα; Ούτε αυτό είναι μια απάντηση με αξία χρήσης σε μάκρος χρόνου. Αυτό θα φανεί στο τέλος της σεζόν, όταν δούμε και η ίδια η ακριτική ομάδα τι αντοχές έχει. Γιατί, είναι όλοι τους τόσο πεσμένοι, που αν κάποιος πηγαίνει καλά δεν σημαίνει πως δεν έχει πέσει και αυτός σε σχέση με παλιότερα...Τα όσα γίνονται φέτος στη Σούπερ Λιγκ είναι σημάδι πως πλέον και το αγωνιστικό επίπεδο έχει συμβαδίσει με άλλους δείκτες που εδώ και χρόνια ήταν χαμηλοί... Μα, θα ισχυριστεί κάποιος, π.χ., πως ο ΠΑΟΚ πέρασε στους 32 του Europa League, δείγμα πως το επίπεδο (με τη λογική του μισογεμάτου ποτηριού) παραμένει καλό. Ε, σκέφτηκε η Lady Hope αρκετά σκωπτικά, υπάρχει λύση: ας αποσύρονται από το πρωτάθλημα και να παίζουν μόνο στην Ευρώπη. Πόσο ειρωνικό είναι να σε κουράζει κιόλας ένα μέτριο πρωτάθλημα...
Πηγή : www.efsyn.gr

Μισθωτή Εργασία και Αριστερά

 %ce%bc%ce%b9%cf%83%ce%b8%cf%89%cf%84%ce%b7-%ce%b5%cf%81%ce%b3%ce%b1%cf%83%ce%b9%ce%b1
του Δημήτρη Σούρδη

Στις σύγχρονες ανεπτυγμένες κοινωνίες, όπου ο βιομηχανικός τρόπος παραγωγής  έχει υιοθετηθεί σχεδόν σε όλους τους κλάδους, η εργασία χαρακτηρίζεται κυρίως από την μορφή της μισθωτής εργασίας. Οι διανοητές του 19ου αιώνα, σοσιαλιστές και φιλελεύθεροι, σωστά αναγνώρισαν στην βάση της μισθωτής εργασίας ένα συμβιβασμό, που από την φύση του περιέχει ακόμη στοιχεία δουλείας. Ο Marx επιπλέον σωστά είχε εντοπίσει ότι αυτό οφείλεται στις σχέσεις παραγωγής και στην ξένωση και ότι η υπέρβαση θα μπορούσε να επέλθει μόνον αν η παραγωγή συντελείται από ενώσεις ελεύθερων παραγωγών.
Η παραδοσιακή αριστερά, αν και θεωρητικά δεν απέρριπτε αυτό το συμπέρασμα, μετέθεσε την πραγμάτωσή του σε ένα μακρινό μέλλον και περιορίσθηκε είτε στην προσπάθεια βελτίωσης της θέσης των μισθωτών, είτε (στην περίοδο του υπαρκτού σοσιαλισμού) στην αντικατάσταση του ιδιώτη ιδιοκτήτη από το κράτος,που είχε ως συνέπεια το παράδοξο της μετατροπής όλων των εργαζομένων σε μισθωτούς. Επιπρόσθετα η παραδοσιακή αριστερά, αρνείται να δεχθεί το αυτονόητο, δηλαδή ότι ο βιομηχανικός τρόπος παραγωγής, είναι κατ’ ουσίαν αδύνατον να υπάρξει χωρίς την μισθωτή εργασία, και αυτό ανεξάρτητα ιδιοκτησιακού καθεστώτος των μέσων παραγωγής. Αντιθέτως, για πολλά χρόνια υποστήριζε με θέρμη και σε μεγάλο βαθμό υποστηρίζει ακόμη και σήμερα, την περαιτέρω εξάπλωση αυτού του συστήματος.
Το κυρίως πρόβλημα είναι ο τρόπος παραγωγής και δευτερευόντως η βιομηχανία καθ’ αυτή. Για κάποια (μη βασικά) προϊόντα η βιομηχανία (δηλαδή η μαζική παραγωγή) θα εξακολουθεί να υπάρχει. Όμως από την στιγμή που οι περισσότερες μεγάλες βιομηχανίες δεν είναι πλέον ούτε καν πιο αποδοτικές από τις μικρές βιοτεχνίες, και η ίδια η βιομηχανία μπορεί να μειωθεί. Το σημαντικότερο όμως είναι να αλλάξει η οργάνωσή τους. Έτσι θα είναι δυνατός ο δραστικός περιορισμός της μισθωτής εργασίας, και η αντικατάστασή της από άλλες μορφές κάτι που υπό συνθήκες θα μπορούσε να οδηγήσει σε εργασία κυρίως από «ελεύθερους παραγωγούς» και σε περιορισμό της ξένωσης. Δεν είναι μεν επαρκής συνθήκη, είναι όμως αναγκαία.
Εκείνο που θα μπορούσε να κάνει μία σύγχρονη αριστερά, είναι να προσπαθήσει για την δημιουργία εκείνου του περιβάλλοντος που θα ευνοεί την δημιουργία χιλιάδων μικρών επιχειρήσεων, με ιδιοκτήτες – εργαζόμενους και όχι με εργαζόμενους μισθωτούς. Η θέσμιση ιδιαίτερου ιδιοκτησιακού καθεστώτος (πέραν του ιδιωτικού / κρατικού) και η ανάληψη πρωτοβουλίας για την δημιουργία εναλλακτικών μορφών χρηματοδότησης θα μπορούσαν να είναι τα βασικά πεδία δράσης. Ο μετασχηματισμός της κοινωνίας θα μπορέσει να πραγματωθεί μόνον όταν για την παραγωγή, αφ’ ενός δεν θα είναι προϋπόθεση η κυριαρχική συμμετοχή του κεφαλαίου και αφ’ ετέρου η μισθωτή εργασία δεν θα είναι ο κανόνας, αλλά η εξαίρεση

*Ο Δημήτρης Σούρδης είναι μέλος του Δικτύου Ανανεωτικής Αριστερά

Σάββατο 7 Ιανουαρίου 2017

Το παιδί της Ρούπα δεν φταίει σε τίποτα

  Αποτέλεσμα εικόνας για ρουπα μαζιωτης παιδι
του Γιώργου Κασιμέρη *
 
Δεν είναι η πρώτη φορά που το παιδί των Ρούπα-Μαζιώτη γίνεται πιόνι στην μακρόχρονη αντι-τρομοκρατική βεντέτα της ελληνικής πολιτείας με τους τρομοκράτες. Την πρώτη φορά που το αγοράκι χρησιμοποιήθηκε, δεν είχε καν προλάβει να γεννηθεί. Όταν, στις αρχές του καλοκαιριού του 2010, η διοίκηση των φυλακών Κορυδαλλού αποφάσισε για «λόγους ασφαλείας» να μην επιτρέψει στον Νίκο Μαζιώτη να επισκεφτεί το μαιευτήριο όπου η Πόλα Ρούπα, γυναίκα του και σύντροφος του στον Επαναστατικό Αγώνα, ετοιμαζόταν να γεννήσει. Ο Μαζiώτης, φυσικά, στην προσπάθεια του να ευαισθητοποίησει την κοινή γνώμη για να μπορέσει να δει το νεογέννητο παιδί του ξεκίνησε απεργεία πείνας. Αν ήμουν στη θέση του, το ίδιο θα έκανα. Και εσύ, αναγνώστη της Huffington Post, αν ήσουν στη θέση του, το ίδιο θα έκανες. Μη κοροιδευόμαστε.
Το εξάχρονο παιδί του Μαζιώτη και της Ρούπα δεν φταίει σε τίποτα. Δεν φταίει για τις ακραίες, αντιδραστικές, εξτρεμιστικές θέσεις και τρομοκρατικές δραστηριότητες των γονιών του. Και είναι, ειλικρινά κρίμα, που η γέννηση του δεν οδήγησε τους γονείς του να αναθεωρήσουν τη ζωή τους και τις επιλογές τους. Ειδικά ο Μαζιώτης συνέχισε πεισματικά να επιμένει μέσα από τη φυλακή ότι η πατρότητα δεν «έρχεται σε αντίθεση» με τη συμμετοχή σε ένοπλη επαναστατική οργάνωση.
Όμως, το παιδί επαναλαμβάνω όχι μόνο δεν φταίει για τις ακρααίες, αντιδραστικές, εξτρεμιστικές θέσεις και τρομοκρατικες δραστηριότητες των γονιών του αλλά ακριβώς εξ αιτίας αυτ'ων έχει ήδη ταλαιπωρηθεί και τραυματιστεί αφάνταστα. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να μπω σε λεπτομέρειες. Και επειδή η απώλεια της μητέρας του, τώρα που βρίσκεται ξανά στη φυλακή, μόνο περισότερρη οδύνη και πόνο θα επιφέρει στην ευαίσθητη παιδική ψυχή του, η ελληνική πολιτεία πρέπει να παραδώσει το 6χρονο μικρό αγόρι της Πόλας Ρούπα στους οικείους της συλληφθείσας το συντομότερο δυνατόν.
Αν η ελληνική πολιτεία δεν το κάνει ή το κάνει αργόσυρτα προφασιζόμενη ότι απαιτείται κοινωνική έρευνα (που εκ των πραγμάτων είναι χρονοβόρα) προκειμένου να διαπιστωθεί εάν οι συγγενείς του παιδιού τηρούν τις προϋποθέσεις για να αναλάβουν την επιμέλεια του τότε θα επιβεβαιώσει με τρόπο πασίδηλο την εκδικητικότητα, τον σαδισμό και την ψυχολογική βία για την οποία κατηγορείται κατα καιρούς από αυτο-δηλωμένους επαναστάτες, πολιτικούς κρατουμενους και τρομοκράτες. Μακάρι να βγω ψεύτης, αλλά πολύ φοβάμαι ότι το μικρό αγόρι θα συνεχίσει για πολύ καιρό να πληρώνει για τις επιλογές, τα λάθη και τις σκοπιμότητες άλλων. 

* Καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Wolverhampton της Αγγλίας με ειδίκευση σε θέματα Πολιτικής Βίας και Τρομοκρατίας

Το πιο πρόσφατο βιβλίο του Γ. Κασιμέρη «Ακραία Φαινόμενα Διαρκείας: Βία και Τρομοκρατία στη Μεταπολίτευση», κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη.

Πηγή : www.huffingtonpost.gr

Κυριακή 1 Ιανουαρίου 2017

Η τρίλιζα του Γενάρη

Εντός του Ιανουαρίου περιμένουμε να συμβούν ενδιαφέροντα γεγονότα. Να κλείσει η αξιολόγηση, όπως ελπίζει η κυβέρνηση, να καθαρογραφεί (επιτέλους) και να δημοσιευτεί (αμάν και πότε) η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας για τις τηλεοπτικές άδειες και να εκδοθεί το πόρισμα της Εξεταστικής Επιτροπής για τα θαλασσοδάνεια των κομμάτων και των μέσων ενημέρωσης.
● Για το πρώτο ζήτημα (αξιολόγηση) δεν πρέπει να μείνουμε στις προσδοκίες της κυβέρνησης, γιατί και άλλες φορές είχε εκφράσει αισιοδοξία ότι τα πράγματα θα κυλήσουν ομαλά, αλλά δεν δικαιώθηκε. Κι αυτό έγινε γιατί στο γήπεδο δεν παίζει μόνη της, όπως αφελώς πίστευε την περίοδο των μεγάλων αυταπατών.
Υπάρχει και ο αντίπαλος, που λέγεται Σόιμπλε, ο οποίος έκανε, κάνει και είναι σίγουρο πως θα συνεχίσει να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να δυσκολέψει την ελληνική κυβέρνηση, την οποία ούτε συμπαθεί ούτε εκτιμά ούτε σέβεται. Αλλωστε, το έχει παραδεχτεί ότι ο βασικός στόχος του είναι να υποχρεώσει την Ελλάδα να εγκαταλείψει την ευρωζώνη.
Αυτός, σε μια έκρηξη αλληλεγγύης που σε κάνει να δακρύζεις από ευγνωμοσύνη, υποσχέθηκε (το αποκάλυψε ο Ευάγγελος Βενιζέλος) πως θα βοηθήσει με κάποια δισ. ευρώ (δανεικά και όχι αγύριστα βεβαίως, βεβαίως) και με αερογέφυρες ώστε να μην υπάρξουν μεγάλες ελλείψεις σε τρόφιμα και φάρμακα.
Μπορεί στην παρούσα φάση οι συνθήκες να είναι λίγο πιο ευνοϊκές για την Ελλάδα συγκριτικά με το καλοκαίρι του 2015, αφού ο καταθλιπτικός συσχετισμός 18 εναντίον ενός έχει αλλάξει προς το καλύτερο, ωστόσο σε λίγους μήνες η κατάσταση δεν θα είναι ίδια στη Γαλλία, τη μοναδική χώρα που, όπως αναγνωρίζουν οι αξιωματούχοι της ελληνικής κυβέρνησης, έβαλε πλάτη για να μην περάσει το σχέδιο του Σόιμπλε για προσωρινή έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη.
Στη θέση του Ολάντ θα βρεθεί κατά πάσα πιθανότητα ο Φιγιόν, δηλαδή ο πολιτικός που ονειρεύεται να οργανώσει στη Γαλλία μια θατσερική επανάσταση, έστω με καθυστέρηση τριάντα ετών, και παρά το γεγονός ότι ακόμη και οι Συντηρητικοί της Βρετανίας κρατούν σήμερα αποστάσεις από την πρωθιέρεια του νεοφιλελευθερισμού.
Αν, με άλλα λόγια, κερδίσει τις εκλογές ο σκληρός δεξιός Φιγιόν, αυτό που πρέπει να περιμένουμε είναι ότι ο άξονας Γερμανίας-Γαλλίας θα αποκτήσει ιδεολογική συνοχή και πολιτική συμπάγεια και θα κινηθεί συντεταγμένα εναντίον των κυβερνήσεων που αμφισβητούν το Σύμφωνο Σταθερότητας. Κι αν οι αντιστάσεις είναι δυναμικές, δεν θα έχουν κανέναν ενδοιασμό να εφαρμόσουν το Plan B (ευρώ δύο ταχυτήτων).
Γι’ αυτό η αργοπορία στο κλείσιμο της αξιολόγησης συμφέρει κυρίως τον Σόιμπλε. Εξ αντανακλάσεως και τη Ν.Δ., για να πανηγυρίσει, αλλά η ηγεσία της μάλλον έχει άγνοια του κινδύνου.
● Το δεύτερο ζήτημα (απόφαση του ΣτΕ) μπορεί να είναι μικρότερης σημασίας σε σχέση με την αξιολόγηση, για την κυβέρνηση όμως είναι μείζον. Η μάχη κατά της διαπλοκής ήταν πολύ ψηλά στην πολιτική ατζέντα της. Δεσμεύτηκε ότι θα επιβάλει τη νομιμότητα, αλλά τα πάντα βρίσκονται στο σημείο μηδέν.
Το τηλεοπτικό τοπίο παραμένει θολό, τα κανάλια λειτουργούν χωρίς άδειες, αλλά για το ΣτΕ πέρα βρέχει, νέοι παίκτες δεν μπορούν να μπουν αφού η DIGEA -το όργανο των παλιών καναλαρχών- δεν συναινεί στην παραχώρηση συχνοτήτων (σιγά που θα έβαζαν τα χεράκια τους να βγάλουν τα ματάκια τους), το ΕΣΡ δεν είναι σε θέση να προχωρήσει γιατί περιμένει την απόφαση του ΣτΕ και απ’ ό,τι φαίνεται στο εσωτερικό της κυβέρνησης διαμορφώνονται δεύτερες σκέψεις για το επίμαχο θέμα.
Κάποιοι κυβερνητικοί παράγοντες θεωρούν ότι ήταν λάθος επιλογή η μετωπική σύγκρουση με τη διαπλοκή και προσπαθούν να οικοδομήσουν μια λιγότερο εχθρική σχέση με τμήματά της.
Βρίσκουν ανταπόκριση γιατί και από την άλλη πλευρά (τουλάχιστον κάποιοι εκπρόσωποί της) εκδηλώνεται προθυμία για αμοιβαία επωφελή ανακωχή. Βεβαίως, για να εγκαινιαστεί μια νέου τύπου σχέση ανάμεσα στα αντιμαχόμενα μέρη πρέπει να δοθεί το πράσινο φως από τον ίδιο τον πρωθυπουργό.
Αυτός θα μετρήσει τα υπέρ και τα κατά ενός συμβιβασμού και αυτός προσωπικά θα κληθεί να καταβάλει το τίμημα στην περίπτωση αναδίπλωσής του, γιατί, για να μην ξεχνιόμαστε, είναι ο σημαιοφόρος της εκστρατείας κατά της διαπλοκής. Σύμφωνα μάλιστα με ορισμένους συνομιλητές του, ο Τσίπρας θεωρεί ότι η διαπλοκή είναι μία από τις σοβαρότερες αιτίες για την κακοδαιμονία της χώρας.
● Οποιος παρακολούθησε συστηματικά, χωρίς προκαταλήψεις και προκατασκευασμένες απαντήσεις, τις εργασίες της Εξεταστικής Επιτροπής για τα θαλασσοδάνεια των κομμάτων και των μέσων ενημέρωσης, διαπίστωσε ότι το διαβόητο τρίγωνο, κόμματα-τράπεζες-ΜΜΕ, λειτούργησε απρόσκοπτα για πολλά χρόνια. Δεν περιμένουμε φυσικά από τα κόμματα που επωφελήθηκαν να παραδεχτούν την ενοχή τους.
Οι εκπρόσωποί τους στην επιτροπή έκαναν τα πάντα προκειμένου να αποδείξουν ότι δεν συνέβη κάτι φοβερό. Ωστόσο, οι αποκαλύψεις για τις αιμομικτικές σχέσεις ανάμεσα στους τρεις πυλώνες ήταν εκκωφαντικές.
Το ερώτημα είναι αν το πόρισμα της πλειοψηφίας θα «δείχνει» ποινικές ευθύνες σε πολιτικά πρόσωπα, οπότε θα προκύψει η ανάγκη για σύσταση προανακριτικής επιτροπής -εξέλιξη που θα φέρει σε κατάσταση αμηχανίας τόσο τη Ν.Δ. όσο και το ΠΑΣΟΚ- ή θα παραπεμφθεί για τα περαιτέρω στους εισαγγελείς.
Από την τροπή που θα πάρουν οι τρεις αυτές υποθέσεις θα κριθούν πολλά. Ακόμη και η περίπτωση των πρόωρων εκλογών.

Πηγή : www.efsyn.gr

Καλή χρονιά

Αποτέλεσμα εικόνας για καλη χρονια 2017