Σάββατο 21 Οκτωβρίου 2017

Τέσσερις ξεχωριστοί κάδοι ανακύκλωσης

 Αποτέλεσμα εικόνας για καδοι ανακυκλωσης
ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΙΑΛΙΟΣ

Πίεση για την όσο το δυνατόν ταχύτερη έναρξη της συλλογής ανακυκλώσιμων σε τέσσερα χωριστά ρεύματα –χαρτί, γυαλί, πλαστικό, αλουμίνιο– ασκεί μέσω σχεδίου νόμου το υπουργείο Περιβάλλοντος. Το υπουργείο θέτει πλέον τη χωριστή συλλογή ως προϋπόθεση για τη λειτουργία των συστημάτων ανακύκλωσης (όπως λ.χ. οι μπλε κάδοι), δίνοντάς τους περιθώριο έξι μηνών για να προσαρμόσουν τον επιχειρησιακό σχεδιασμό τους. Με το νομοθέτημα δίνεται για πρώτη φορά στους δήμους η δυνατότητα να οργανώσουν με ίδια μέσα την εναλλακτική διαχείριση, χωρίς πόρους αλλά και με λιγότερο αυστηρούς όρους από ό,τι τα συλλογικά συστήματα. Το σχέδιο νόμου, που κατατέθηκε χθες στη Βουλή, αφορά κατά κύριο λόγο τη λειτουργία των συστημάτων ανακύκλωσης και την αναβάθμιση του Ελληνικού Οργανισμού Ανακύκλωσης (ΕΟΑΝ), του υπαγόμενου στο ΥΠΕΝ, φορέα που είναι υπεύθυνος για την εποπτεία της ανακύκλωσης στη χώρα μας. Μεταξύ άλλων προβλέπει:
• Η χωριστή συλλογή των ανακυκλώσιμων συσκευασιών σε τέσσερα χωριστά ρεύματα (δηλαδή με 4 κάδους) γίνεται υποχρεωτική για τα συστήματα ανακύκλωσης και υποχρέωση για την αδειοδότησή τους. Στα λειτουργούντα συστήματα δίνεται προθεσμία 6 μηνών να επικαιροποιήσουν τον σχεδιασμό τους. Σήμερα στη χώρα μας λειτουργούν τέσσερα συστήματα για την ανακύκλωση συσκευασιών: η Ελληνική Εταιρεία Αξιοποίησης Ανακύκλωσης (ΕΕΑΑ), η Ανταποδοτική Ανακύκλωση (τα «σπιτάκια»), το σύστημα της ΑΒ Βασιλόπουλος («σπιτάκια») και η ΚΕΠΕΔ (μόνο για συσκευασίες ορυκτέλαιων).
• Επαναλαμβάνεται η υποχρέωση χρέωσης της πλαστικής σακούλας (0,03 ευρώ από 1/1/18 και 0,07 ευρώ από 1/1/19), εξαιρουμένων των πολύ λεπτών σακουλών (όπως αυτές που μπαίνουν φρούτα σε ένα σούπερ μάρκετ) και των βιοαποδομήσιμων. Οι σακούλες θα πρέπει να έχουν ειδική σήμανση.
• Το υπουργείο διά του ΕΟΑΝ αυστηροποιεί το πλαίσιο λειτουργίας των συλλογικών συστημάτων ανακύκλωσης. Για παράδειγμα, εκτός από την ετήσια έκθεση πεπραγμένων, τα υποχρεώνει να καταθέτουν αναλυτικό προγραμματισμό, καθώς και να χρησιμοποιούν κάθε χρόνο το 65% των εσόδων τους, προκειμένου να μη δημιουργούνται αδρανή αποθεματικά. Ο ΕΟΑΝ αποκτά το δικαίωμα να ελέγχει το διοικητικό του κόστος, το οποίο δεν επιτρέπεται να ξεπερνάει το 10% των εσόδων ενός συστήματος (ώστε λ.χ. να μη δίνονται υπέρογκοι μισθοί). Οι εταιρείες που παράγουν ή εισάγουν προϊόντα και δεν έχουν συμβληθεί με κάποιο σύστημα για την ανακύκλωσή τους απειλούνται με αυστηρά πρόστιμα.
• Οι δήμοι επιτρέπεται να δημιουργήσουν τα δικά τους εναλλακτικά συστήματα διαχείρισης συσκευασιών. Οι όροι λειτουργίας τους πάντως δεν είναι το ίδιο αυστηροί με εκείνους των συστημάτων ανακύκλωσης. Από την άλλη πλευρά, τα συστήματα χρηματοδοτούνται μέσω εισφορών από τις εταιρείες, έσοδο που οι δήμοι προφανώς δεν μπορούν να διεκδικήσουν.
• Αξιοσημείωτη είναι πάντως ρύθμιση που υποχρεώνει τους κατασκευαστές και εισαγωγείς συσκευασιών να παραλαμβάνουν το δευτερογενές υλικό που προέρχεται από την επεξεργασία αποβλήτων και να το χρησιμοποιούν για την παραγωγή νέων προϊόντων. Η ρύθμιση έχει καλό σκοπό, αλλά… δεν λαμβάνει υπόψη τις δυνατότητες των εταιρειών του κλάδου.

Πηγή : www.ipyxida.gr

Δολοφονία Μόρο: μια ανοιχτή υπόθεση

Η δολοφονία του Αλντο Μόρο στις 9 Μαΐου 1978 συντάραξε την Ιταλία. Πρόκειται για μια υπόθεση που συνεχίζει να αποτελεί το μεγάλο μυστήριο της σύγχρονης ιταλικής ιστορίας.
Ο χριστιανοδημοκράτης πολιτικός μαζί με τον κομμουνιστή ηγέτη Ενρίκο Μπερλιγκουέρ προετοίμαζαν το σχήμα του ιστορικού συμβιβασμού, δηλαδή την κυβερνητική συνεργασία Χριστιανοδημοκρατών-Κομμουνιστών.
Η επιλογή αυτή έβρισκε αντίθετους πολλούς: τους Αμερικανούς που δεν ήθελαν με τίποτε να δουν κομμουνιστές στην κυβέρνηση μιας μεγάλης δυτικής χώρας (ψυχρός πόλεμος γαρ), τη δεξιά πτέρυγα της Χριστιανοδημοκρατίας (Αντρεότι) που αντιδρούσε γιατί φοβόταν να μοιραστεί την εξουσία (είχε πολλές αμαρτίες να κρύψει) και τις ένοπλες ομάδες της άκρας Αριστεράς που πόνταραν στο ευρύτερο αριστερό ακροατήριο το οποίο δεν μπορούσε να συμφιλιωθεί με την ιδέα της συγκατοίκησης.
Η απαγωγή και η εκτέλεσή του από τις Ερυθρές Ταξιαρχίες ακύρωσαν το σχέδιο. Από τότε έχουν κυκλοφορήσει πολλά.
Φήμες και υπαινιγμοί για τη δράση μυστικών υπηρεσιών (της Δύσης, χωρών του υπαρκτού σοσιαλισμού), της μαφίας, της μασονικής στοάς, αλλά και για τον ύποπτο ρόλο κάποιων στελεχών των Ερυθρών Ταξιαρχιών.
Στο γράμμα του από την Ιταλία ο εκλεκτός συνάδελφος Θεόδωρος Ανδρεάδης-Συγγελλάκης («Εφ.Συν.» 10.10.2017) αναφέρει πως έντονο ενδιαφέρον προκαλεί στην Ιταλία το μυθιστόρημα του Αντόνιο Φεράρι («Το μυστικό»).
Ο γνωστός δημοσιογράφος -επί τέσσερις δεκαετίες απεσταλμένος της Corriere della Sera στην Ελλάδα, τη Μέση Ανατολή και τα Βαλκάνια- σημειώνει πως έχει συμπεριλάβει στοιχεία που του είχαν αποκαλύψει πριν από σαράντα χρόνια φίλοι του δικαστικοί, όπως και πληροφορίες που τότε υποτίμησε ο Τύπος.
Το βιβλίο είχε παραγγείλει ο εκδοτικός οίκος Rizzoli (του συγκροτήματος της Coriere della Sera), αλλά επί 35 χρόνια δεν μπόρεσε να εκδοθεί, προφανώς γιατί κρίθηκε επικίνδυνο επειδή αμφισβητούσε μέρος του επίσημου αφηγήματος.
Η κεντρική ιδέα, σύμφωνα με τον Φεράρι, είναι ότι ο Μόρο δολοφονήθηκε ουσιαστικά με τη συνέργεια και τη συγκατάθεση μυστικών δυνάμεων της Αμερικής και του τότε κομμουνιστικού μπλοκ για να μην μπορέσει να εφαρμόσει την πολιτική στρατηγική του.
Ο δημοσιογράφος θέτει επίσης το ερώτημα: «Ο Μορέτι μαζί με κάποιους άλλους ήταν υπηρέτης δύο αφεντάδων; Παρεισέφρησε δηλαδή στην οργάνωση με διαφορετικούς στόχους από εκείνους των υπόλοιπων μελών;».
Ο Μάριο Μορέτι ήταν πράγματι το κομβικό πρόσωπο. Ηγετικό στέλεχος των Ε.Τ., οργάνωσε την απαγωγή, συμμετείχε σ’ αυτήν, ανέκρινε τον Αλντο Μόρο τις 55 μέρες της κράτησής του και ήταν αυτός που τον εκτέλεσε (εννιά σφαίρες από όπλο με σιγαστήρα).
Ενα από τα μέλη του ηγετικού πυρήνα των Ερυθρών Ταξιαρχιών που τότε ήταν στη φυλακή, ο Αλμπέρτο Φραντσεσκίνι, έχει χαρακτηρίσει τον Μορέτι άτομο με αντιφατική πορεία.
Στο βιβλίο «Το φαινόμενο της τρομοκρατίας (εκδόσεις Νέα Σύνορα, 1992) ο συγγραφέας Δημήτρης Δεληολάνης αναφέρει ότι σε συζήτηση που είχε με τον Φραντσεσκίνι, αυτός του απέκλεισε σαφώς πως ο Μορέτι είναι «ύποπτος προδοσίας», επισημαίνει όμως μια σειρά περίεργα περιστατικά που τον αφορούν για να φτάσει στο συμπέρασμα πως οι Ε.Τ. χρησιμοποιήθηκαν από την εξουσία σε όλη την ιστορία τους, αλλά κυρίως «όταν ενεπλάκησαν άμεσα στο πολιτικό παιχνίδι με την υπόθεση Μόρο» (σελ. 142).
Για το επίμαχο θέμα ρωτήθηκε και ο Ρενάτο Κούρτσιο. Στο βιβλίο «Με ξεσκέπαστο πρόσωπο» που κυκλοφόρησε στην Ιταλία το 1992 και στην Ελλάδα το 2011 από τις εκδόσεις «Διάδοση», έδωσε την εξής απάντηση:
«Σύμφωνα με όσα ξέρω έως σήμερα για πρόσωπα και πράγματα, δεν έχω το παραμικρό στοιχείο που να με οδηγεί στο συμπέρασμα πως οι Ε.Τ. ήταν ένα κατευθυνόμενο και όχι αυθεντικό φαινόμενο. Κι αυτό ισχύει και για την περίπτωση Μόρο… Το επεισόδιο Μόρο, απ’ όσο ξέρω και απ’ όσα μου διηγήθηκαν οι Μορέτι, Γκαλινάρι κι άλλοι σύντροφοι, έχει από πίσω μια απόλυτα διαφανή ιστορία και δεν περιέχει κανένα μυστήριο» (σελ. 166).
Από το κάδρο δεν θα μπορούσε να λείπει ο βασικός πρωταγωνιστής. Ο Μάριο Μορέτι στη συνέντευξη που έδωσε στην Κάρλα Μόσκα και τη Ροσάνα Ροσάντα -εντάχθηκε στο βιβλίο που βγήκε στην Ιταλία το 1994 και στην Ελλάδα το 2016 από τις εκδόσεις «Διάδοση» («Ερυθρές Ταξιαρχίες, μια ιταλική υπόθεση»)- αναφέρει σχετικά με τις κατηγορίες για σχέση με μυστικές υπηρεσίες:
«Θα ήταν ωραία έτσι; Να μπορούσαμε μονάχα να τις μπλέξουμε όλες, τη CIA, την Κα Γκε Μπε, την ιταλική μυστική υπηρεσία, τη μαφία, τη μασονική στοά Ρ-2 και να εντάξουμε όλα τα γεγονότα εκείνης της εικοσαετίας στη μεγάλη παγκόσμια συνωμοσία…Η αλήθεια είναι ότι οι Ε.Τ. δεν είχαν έρθει σε επαφή με μυστικές υπηρεσίες οποιουδήποτε τύπου οποιασδήποτε χώρας, ούτε άμεσα ούτε από σπόντα… Μπορούν να πουν τα πάντα για μας εκτός από το ότι ήμασταν κάτι λιγότερο ξεκάθαρο» (σελ. 226-227).
Και επιτίθεται στον βασικό κατήγορο του Φραντσεσκίνι ο οποίος ανήκει στην κατηγορία των «διαχωρισμένων»: «Ο διαχωρισμός αρνείται μια ιστορία, καταστρέφει μια συλλογική ταυτότητα, αποποιείται τις πολιτικές ευθύνες για να περιμαζέψει νομικά ευεργετήματα σε προσωπικό επίπεδο…Ο διαχωρισμός γκρεμίζει τη δυνατότητα να ξανασκεφτούμε εκείνα τα χρόνια. Οι διαχωρισμένοι επιλέγουν να θέσουν τη δική μας ιστορία εκτός Ιστορίας» (σελ. 297).
Υπάρχουν ομοιότητες με τα καθ’ ημάς; Αναμφίβολα υπάρχουν.

Πηγή: www.efsyn.gr

Σάββατο 14 Οκτωβρίου 2017

Oικογενειοκρατία, προσωπικό κόμμα και ΙΧ κράτος!

Αποτέλεσμα εικόνας για μητσοτακησ τραγακησ βαρβιτσιωτησ
Toυ Γ.  Λακόπουλου 

Σύντομη επανάληψη προηγουμένων. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με προφανή σύσταση των επικοινωνιολόγων του, κατά τα λεγόμενα στη ΝΔ, σφαγίασε κάποιον που ενδιαφερόταν για μια θέση στα ψηφοδέλτια της κόμματος στον Πειραιά. Επειδή ο πατέρας του  δήλωσε ότι τον χρίζει διάδοχό του.
Έτσι παρότι ο Γιάννης Τραγάκης έλεγε ότι «είχε ενημερώσει τον  πρόεδρο», ο γιος του αποκλείσθηκε με τη δικαιολογία ότι δεν υπήρξε απόφαση κομματικού οργάνου για την υποψηφιότητά του.  Κάποιοι σχολίαζαν ειρωνικά εκείνες της ημέρες: σαν αυτή που υπήρξε  όταν ο Κυριάκος χρίσθηκε υποψήφιος για την έδρα του πατέρα του στη Β Αθήνας; Κακίες…
Θα μπορούσε να πιστώσει κανείς στον πρόεδρο της ΝΔ ότι βάζει κανόνες και κριτήρια για να μην τον φέρνουν προ τετελεσμένων οι  πολιτευόμενοι. Ούτε να στήνονται υποψηφιότητες  από «κληρονόμους εδρών» πίσω από τη πλάτη του.  Αλλά τα πράγματα τον διαψεύδουν: ο ίδιος χρίζει υποψήφιους πίσω από την πλάτη των υπολοίπων. Οι πληροφορίες που δημοσιεύονται το αποκαλύπτουν.
Μετά τα ρεπορτάζ του έγκυρου ΄Αρη Ραβανού – στο «Βήμα»- και άλλων εφημερίδων για την προεπιλογή υιών, θυγατέρων και ανεψιών που κάνουν ήδη προεκλογικό αγώνα, χωρίς καμία προγενέστερη κομματική απόφαση, ένα ρεπορτάζ του Γιώργου Σιαδήμα στην Real Νews την περασμένη Κυριακή τινάζει τον αέρα  τις  δικαιολογίες για τα όργανα. Ερήμην τους, εξελίσσονται μεθοδεύσεις για επικράτηση του  νεομητσοτακισμού. Κανείς ως τώρα δεν διέψευσε τίποτε.
Κατά την αποκάλυψη, σε μια σύσκεψη κεκλεισμένων των θυρών –ήτοι κρυφά από τους άλλους-  ο γραμματέας της κοινοβουλευτικής ομάδας της ΝΔ Κώστας Τσιάρας  ανακοίνωσε σε 50μελή ομάδα  ότι θα ενταχθούν στα ψηφοδέλτια. «Ουσιαστικά είστε υποψήφιοι. Έχετε περάσει την τελική διαδικασία από το Μητρώο Στελεχών, αλλά όπως είναι φυσικό ανακοινώσεις δεν μπορούν να γίνουν». Τα εισαγωγικά είναι του ρεπορτάζ. Τσιμουδιά από την Πειραιώς.
Το μυστικό βρίσκεται στο «Μητρώο Στελεχών». Για όσους παρακολουθούν τα εσωτερικά της ΝΔ πρόκειται για μια ακόμη απόδειξη ότι με το Μητρώο ο Κυριάκος επιχειρεί να θέσει υπό έλεγχο την επόμενη Κοινοβουλευτική Ομάδα, να χτίσει προσωπικό κόμμα και  με όσους περισσέψουν να δημιουργήσει  ένα… ΙΧ κράτος -με την τοποθέτησή τους σε  δημόσια αξιώματα.
Πάρα τη δικαιολογία  στην περίπτωση Τραγάκη, ότι πρέπει να προηγηθεί απόφαση κομματικού οργάνου για τους υποψηφίους, το «σύστημα Μητσοτάκη» δίνει, εν κρυπτώ, το πράσινο φως σε πρόσωπα της αρεσκείας του. Έτσι αποκτούν προβάδισμα έναντι άλλων υποψήφιων. Πουθενά δεν ανακοινώθηκε ότι εγκρίθηκε μια φουρνιά υποψηφίων.
Το διαβόητο Μητρώο για το οποίο υπήρξαν και ενστάσεις για παραβίαση των προσωπικών δεδομένων, τελεί υπό την προσωπική διαχείριση του προέδρου της ΝΔ και στη συνέντευξή Τύπου της Θεσσαλονίκης ήταν αποκαλυπτικός.
«Ο καθένας μπορεί να κάνει αίτηση και να αξιολογηθεί αντικειμενικά, ανάλογα με τις δυνατότητές του και το τι μπορεί να προσφέρει στην παράταξη και στον τόπο. Έχουμε κάνει παραπάνω από 1.300 συνεντεύξεις ανθρώπων, οι οποίοι δεν θα είχαν σκεφτεί, ενδεχομένως, στο παρελθόν, να προσεγγίσουν έναν πολιτικό οργανισμό».
Η «αξιολόγηση» γίνεται από τον ίδιο και ανθρώπους της εμπιστοσύνης του. Από ό,τι προκύπτει, δεν αναζητούν πρόσωπα με παραταξιακή ένταξη και πολιτικά ενδιαφέροντα, αλλά ορεγόμενους  …. «καριέρα στην πολιτική». Η ένταξη στο Μητρώο τους δρομολογεί για θέση υποψήφιου βουλευτή, ή κρατικού στελέχους.
Το παίρνει επάνω του προσωπικά ο ίδιος. «Αυτούς που διστάζουν, που έχουν μια άλλη καριέρα, αυτούς οι οποίοι πρέπει να πεισθούν ότι πρέπει να βάλουν πλάτη στη συλλογική προσπάθεια, αυτούς πρέπει να προσελκύσουμε. Και ένα σημαντικό κομμάτι του χρόνου μου αναλώνεται ακριβώς σε αυτήν την προσπάθεια».
Η ιδέα μοιάζει με τον διαβόητο «open-goverment»  του Γ. Παπανδρέου. Ο τότε πρωθυπουργός ζητούσε …βιογραφικά  ενδιαφερομένων για να καταλάβουν θέση στον κρατικό μηχανισμό. Αλλά τα έκρινε ο ίδιος με ένα συγκεκριμένο συνεργάτη του- χωρίς περιθώριο αμφισβήτησης ή ένστασης. Αφού άφησε παράλυτο το κράτος για οκτώ μήνες, στο τέλος τοποθέτησε παντού ανθρώπους του.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης εμφανίζεται πιο οργανωμένος. Συγκροτεί νωρίς τον προσωπικό μηχανισμό του και αρχίζει ήδη να τον  επιβάλλει… διακριτικά. Μετά την υποκατάσταση της πολιτικής από το μάρκετινγκ, και της ιδεολογίας από την επικοινωνία, χρησιμοποιούνται επιχειρηματικές μέθοδοι και για έλεγχο του κόμματος, της Βουλής και του κράτους. Αυτό κι αν είναι  «μεταρρύθμιση».

Πηγή: www.anoixtoparathyro.gr

Αυστρία: Απαραίτητη η διαρκής επαγρύπνηση απέναντι στους δεξιούς λαϊκιστές

Αυστρία: Απαραίτητη η διαρκής επαγρύπνηση απέναντι στους δεξιούς λαϊκιστές
Την ανάγκη να υπάρχει διαρκής επαγρύπνηση απέναντι στους δεξιούς λαϊκιστές (ακροδεξιούς), τονίζει με την ευκαιρία των αυριανών αυστριακών πρόωρων βουλευτικών εκλογών, ο επί σειρά ετών πρώην ομοσπονδιακός καγκελάριος της Αυστρίας, Φραντς Βρανίτσκι, ο οποίος θεωρείται μεγάλος φίλος της Ελλάδας και εδώ και 17 χρόνια έχει κατοικία στην Ιεράπετρα όπου περνά αρκετούς μήνες κάθε χρόνο.
Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο ίδιος, "από τη σκοπιά της Σοσιαλδημοκρατίας και γενικά μίας ελεύθερης οικονομίας της αγοράς, πρέπει κανείς να είναι διαρκώς σε επαγρύπνηση, διότι όταν υπάρχει ανάγκη νέων μέτρων τα οποία και πρέπει να λαμβάνονται, έρχονται οι δεξιοί λαϊκιστές και διαμαρτύρονται εναντίον οποιασδήποτε μορφής εκσυγχρονισμού, εναντίον κάθε αλλαγής, εναντίον κάθε καινοτομίας".

"Οι κοινωνίες μας χρειάζονται την αλλαγή, χρειάζονται την καινοτομία, και εδώ η σκέψη μου πηγαίνει στην ψηφιακή επανάσταση, και δεν μπορεί κανείς να έρχεται με συνθήματα του χθες ή του προχθές, με εθνικισμό και απομόνωση, αλλά χρειαζόμαστε την ανοικτή κοινωνία, και όλα αυτά είναι ακριβώς τα σημεία για την αντιπαράθεση που θα πρέπει να έχει κάποιος με τους δεξιούς λαϊκιστές για να τους κερδίσει", επισημαίνει ο Φραντς Βρανίτσκι.

Αναφερόμενος στις βουλευτικές εκλογές της Κυριακής και στις εικασίες ως προς την έκβασή τους, ο πρώην, επί ένδεκα χρόνια (1986-1997), ομοσπονδιακός καγκελάριος και αρχηγός των Αυστριακών Σοσιαλδημοκρατών, παρατηρεί πως μέχρι τώρα υπάρχουν μόνον δημοσκοπήσεις και όχι εκλογικά αποτελέσματα.

"Δεν είμαι και τόσο σίγουρος, πως ο νεαρός πολιτικός στον οποίο αναφέρεστε (ΣΣ ο αρχηγός του - συγκυβερνώντος με τους Σοσιαλδημοκράτες -- συντηρητικού Λαϊκού Κόμματος και υπουργός Εξωτερικών της απερχόμενης κυβέρνησης, Σεμπάστιαν Κουρτς), θα μπορέσει τόσο εύκολα να βρεθεί στην πρώτη θέση", σημειώνει χαρακτηριστικά.

Ο ίδιος, ελπίζει, όπως σημειώνει, ότι "εδώ θα φροντίσει η λογική των ψηφοφόρων ώστε να υπάρξει ένα ορθολογιστικό αποτέλεσμα που θα είναι καλό για τη χώρα και το οποίο θα μπορούμε να το παρουσιάσουμε και στην Ευρώπη".

"Η Σοσιαλδημοκρατία υπήρξε τα τελευταία δέκα χρόνια πολύ χαμηλόφωνη, πολύ ήρεμη, ελάχιστα καινοτόμα, αλλά αυτά μπορεί να τα αναπληρώσει", καταλήγει στη συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ στη Βιέννη, σχολιάζοντας την σημερινή κατάσταση της Σοσιαλδημοκρατίας, ο Φραντς Βρανίτσκι, ο οποίος, μετά τον ιστορικό ηγέτη Μπρούνο Κράισκι, θεωρείται ο πλέον επιτυχημένος καγκελάριος της Αυστρίας και αρχηγός των Σοσιαλδημοκρατών στη χώρα.


Πηγή: http://news.in.gr

Σάββατο 7 Οκτωβρίου 2017

Ετοιμάσου για πρωθυπουργός, Τζέρεμι Κόρμπιν!


 Σχετική εικόνα

της Ρέιτσελ Σάμπι


 Αν θέλατε να γράψετε μια παρωδία των Συντηρητικών της Βρετανίας, θα δυσκολευόσασταν πολύ να βρείτε κάτι καλύτερο από το φετινό συνέδριο του κόμματος στο Μάντσεστερ.
Τα πράγματα πήγαν τόσο άσχημα, ώστε ακόμη και το σκηνικό κατέρρευσε στο τέλος της ομιλίας της πρωθυπουργού Τερέζα Μέι. Προηγουμένως, η ομιλήτρια είχε ταλαιπωρηθεί από μια κρίση βήχα κι από έναν ηθοποιό που τη διέκοψε για να της επιδώσει ένα «έντυπο απόλυσης».
Ήταν ένα ταιριαστό κλείσιμο ενός συνεδρίου που έδειξε ότι οι Τόρις βρίσκονται σε ελεύθερη πτώση και οι ημέρες της Μέι στο τιμόνι του κόμματος είναι μετρημένες. Το Συντηρητικό Κόμμα είναι διχασμένο στο ζήτημα του Brexit και μαστίζεται από αντιπαραθέσεις για την ηγεσία του. Οι προτάσεις που παρουσιάστηκαν στο συνέδριο μοιάζει να έχουν αντιγραφεί από το πρόγραμμα των Εργατικών και στερούνται αξιοπιστίας.
Η σύγκριση με το συνέδριο του Εργατικού Κόμματος που είχε γίνει μια εβδομάδα νωρίτερα στο Μπράιτον ήταν συντριπτική. Εκεί, τα ηγετικά στελέχη έγιναν δεκτά σαν ροκ σταρ. Οι εκδηλώσεις ήταν μαζικές και ο Τζέρεμι Κόρμπιν αντιμετωπιζόταν ως ο μελλοντικός πρωθυπουργός. Διάφοροι επιχειρηματίες στήθηκαν στην ουρά για να συναντηθούν με τον σκιώδη υπουργό Οικονομικών Τζον ΜακΝτόνελ. Διότι αν πολλοί στον επιχειρηματικό τομέα ενοχλούνται από τα σχέδια των Εργατικών να αυξήσουν τον φόρο των επιχειρήσεων, άλλοι αντιμετωπίζουν θετικά τη δέσμευση του κόμματος να επενδύσει στις υποδομές, και ιδιαίτερα στην τεχνολογία. Ένας επιπλέον παράγων που στρέφει τις επιχειρήσεις προς τους Εργατικούς είναι οι καταστροφικοί χειρισμοί της κυβέρνησης Μέι στο θέμα του Brexit, που αναμένεται να προκαλέσουν μεγάλα προβλήματα στην οικονομία.
Τα σχέδια των Εργατικών να αναδιαρθρώσουν την οικονομία συνιστούν ρήξη με τη νεοφιλελεύθερη συναίνεση των τελευταίων 30 ετών. Η στροφή αυτή έχει λαϊκή στήριξη, αλλά θα αντιμετωπίσει όπως είναι φυσικό θεσμική αντίσταση. Και με δεδομένο ότι πολλοί σκιώδεις υπουργοί είναι άπειροι, οι σύμβουλοι του Εργατικού Κόμματος στρέφονται για συμβουλές σε χώρες όπως η Δανία και η Γερμανία.
Σε κάθε περίπτωση, η πρόθεση του Κόρμπιν να εκδημοκρατίσει το κόμμα του παίρνει ήδη σάρκα και οστά. Την ώρα που χιλιάδες ενθουσιώδεις εθελοντές έχουν βγει στους δρόμους, τα στελέχη δηλώνουν από το βήμα του συνεδρίου ότι «ένας άλλος κόσμος είναι δυνατός». Στο Μπράιτον, πάνω από χίλιοι σύνεδροι -πολλοί από τους οποίους είχαν μόλις εκλεγεί- είδαν μέτρα που ενέκριναν τη μια μέρα να εμφανίζονται την επομένη στην ομιλία του αρχηγού. Και ο ΜακΝτόνελ διαβεβαίωσε ότι σημαντικά ζητήματα όπως οι επανεθνικοποιήσεις θα προωθηθούν σε συνεννόηση με τα συνδικάτα, την κοινωνία των πολιτών, τους καταναλωτές και τις τοπικές αρχές.
Είναι βέβαιο ότι οι Εργατικοί θα δεχθούν πιέσεις να «στρογγυλέψουν» το πρόγραμμά τους. Και οι αντιδραστικές δυνάμεις που συνέβαλαν στη νίκη του Brexit δεν έχουν εξαφανιστεί και μπορεί ανά πάσα στιγμή να ενεργοποιηθούν εκ νέου από τη Δεξιά. Αν όμως το κέντρο έχει πράγματι μετατοπιστεί, αν η ανεξέλεγκτη λειτουργία της ελεύθερης αγοράς έχει επιτέλους αναγνωριστεί ως πηγή διαιρέσεων και αν η ελεύθερη πτώση των Συντηρητικών συνεχιστεί, τότε, ύστερα από πολλές δεκαετίες στο περιθώριο, ίσως να έχει έλθει η ώρα της βρετανικής Αριστεράς.

* Η Ρέιτσελ Σάμπι είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας

Πηγή :  http://tvxs.gr

Κυριακή 1 Οκτωβρίου 2017

Η El Dorado αποκαλύπτει και εκθέτει…

του Βασίλη Πάικου
Βασίλης Πάικος 
Δεν ήταν η πρώτη φορά φορά που η El Dorado Gold απείλησε με έξοδο, μπορεί να ήταν η τρίτη, η τέταρτη ή και η πέμπτη. Ότι θα τα μαζέψει και θα φύγει αν δεν ικανοποιηθούν οι όροι της. Πότε επειδή η Κυβέρνηση της βάζει δύσκολα σε σχέση με τους όρους περιβαλλοντικής προστασίας προς τους οποίους οφείλει να προσαρμοστεί. Ή με την ανάγκη συμμόρφωσης προς τις συμβατικές της υποχρεώσεις. Ή με την υποχρέωσή της να σεβαστεί τους νόμους του κράτους. Τους νόμους που φτιάχτηκαν πριν από κείνην, και οι οποίοι δεν είναι δυνατόν νάρθουν τώρα στα μέτρα της. Και πότε επειδή ενοχλείται από τις εναντίον των μεθόδων της «πληθωρικές» εκδηλώσεις των κατοίκων της περιοχής. Ναι, ήταν η τρίτη, η τέταρτη, μπορεί και η πέμπτη φορά. Και πάντα παίρνει πίσω τις απειλές. Πάντα. Βάζει την ουρά στα σκέλια και παραμένει εντός και επί τα αυτά.
Έτσι και τώρα. Οπότε επεχείρησε να παίξει τα ρέστα της. Προχωρώντας στον γνωστό δια τελεσιγράφου εκβιασμό. Και ποντάροντας, προφανώς, στο ότι είναι σε θέση να χαλάσει το επενδυτικό προφίλ της Χώρας, το οποίο προώθησε ο Πρωθυπουργός στη Θεσσαλονίκη. Γι αυτό εξ’ άλλου πραγματοποίησε τη διάβημά της πριν καλά-καλά ο Αλέξης Τσίπρας αποσώσει την τελευταία του κουβέντα στο Βελίδειο.

Ε λοιπόν η Κυβέρνηση, ως όφειλε, δεν υπέκυψε στον εκβιασμό. Ούτε έδειξε να ανησυχεί ιδιαιτέρως εδώ που τα λέμε. Γνωρίζοντας προφανώς τις συνήθεις πρακτικές της εταιρείας. Οπότε ακριβώς την ημέρα λήξης του τελεσιγράφου, η El Dorado έδωσε τη δική της απάντηση. «Δεν πάω πουθενά-πουθενά-πουθενά, εδώ θα μείνω». Αφού είχε, εν τω μεταξύ επιχειρήσει να εμπλέξει τον Τζάστιν Τριντό, αλλά και το ΔΝΤ και την Commission, μπας και καταφέρει να περάσει την υπόθεσή της μαζί με τα προαπαιτούμενα της 3ης αξιολόγησης. Και έφαγε πόρτα από παντού. Σύμφωνα δε με κάποιες πληροφορίες, εισέπραξε αυστηρή προειδοποίηση και από το χρηματιστήριο του Τορόντο.
Έπρεπε όμως να προσπαθήσει να χρυσώσει κάπως το πικρό χάπι της άτακτης υποχώρησης. Είναι γι αυτό που δήλωσε ότι η παραμονή της οφείλεται στον «εποικοδομητικό διάλογο» που ξεκίνησε με την Κυβέρνηση, κι ακόμη στο γεγονός ότι εξεδόθησαν οι άδειες για την Ολυμπιάδα. Ο δε Κυριάκος Μητσοτάκης, όπως και ο Αντιπρόεδρός του Άδωνις Γεωργιάδης, βρήκαν να πουν πως έπρεπε η Κυβέρνηση να κάνει από καιρό αυτά που κάνει τώρα. Ως προς τις άδειες της Ολυμπιάδας και ως προς τον «εποικοδομητικό διάλογο». Μπας και καταφέρουν να χρυσώσουν το δικό τους χάπι, το ακόμη πιο πικρό.

Ε λοιπόν, καμία σχέση, απολύτως καμία. Ότι οι άδειες για την Ολυμπιάδα θα έβγαιναν στα μέσα Σεπτεμβρίου, ήταν γνωστό (από δηλώσεις του Γιώργου Σταθάκη) εδώ και καιρό. Πολύ πριν από την απειλή αποχώρησης. Όπως και έγινε. Ότι το ζήτημα των αδειών που απομένουν για τις Σκουριές (περίπου το 40%) παραπέμπεται στη διαιτησία, ήταν κι αυτό γνωστό από καιρό. Και οι διαδικασίες της διαιτησίας ξεκίνησαν ήδη. Καμιά άλλη διαδικασία, κανείς άλλος διάλογος «εποικοδομητικός» ή όχι υπάρχει, τίποτα απολύτως. Η El Dorado απλώς έκανε τη μπλόφα της, έπαιξε τα ρέστα της και έχασε. Τόσο απλά. Και το βέβαιο πλέον είναι πως αν η καναδική εταιρεία θέλει να συνεχίσει τις δραστηριότητές της στην Ελλάδα, θα πρέπει να συμμορφωθεί. Προς τα συμβατικώς προβλεπόμενα και προς τους νόμους του ελληνικού κράτους.
Βαρύτατα εκτεθειμένες βεβαίως, και ασφαλώς υπόλογες απέναντι στην κοινωνία, οι πολιτικές δυνάμεις εκείνες (το σύνολο της αντιπολίτευσης εδώ που τα λέμε), που έσπευσαν να συνταχθούν αβλεπί με την El Dorado, βάζοντας πλάτη στους εκβιασμούς της. Τα μεν κεντρώα σχήματα από στείρα και χωρίς αρχές αντιπολιτευτική διάθεση, η δε ΝΔ επειδή στη ρίζα της πολιτικής της φιλοσοφίας βρίσκεται το δόγμα «όλα στους επενδυτές, όλα για τις επενδύσεις». Δίχως όρους, δίχως διασφαλίσεις, δίχως «προαπαιτούμενα». Δεν είναι άλλωστε ο ίδιος ο αρχηγός της που μόλις προχθές από τη Θεσσαλονίκη «υποσχόταν» πως όταν έρθει στα πράγματα, τυχόν καθυστερήσεις προς έλεγχο των επενδυτών «θα παρακάμπτονται με την υπογραφή ενός Υφυπουργού»; Ουδεμία έκπληξη λοιπόν από κείνη την πλευρά. Για τους κεντρώους, αντιθέτως, υπάρχει ζήτημα. Σοβαρό ζήτημα. Ζήτημα αξιοπιστίας και φερεγγυότητας, ζήτημα πολιτικής τιμής εντέλει. Ε τι να πεις. Ας πρόσεχαν…

Πηγή : www.athina984.gr