Δευτέρα 29 Φεβρουαρίου 2016

Μάχη Τσίπρα - Ψυχάρη μέχρις… εσχάτων

 tsipraspsixaris
Tην αποφασιστικότητα του πρωθυπουργού να φτάσει τη μάχη με τον εκδότη του ΔΟΛ, Σταύρο Ψυχάρη, «μέχρι τέλους» επισημαίνουν, μιλώντας στο matrix24.gr, υψηλόβαθμοι κυβερνητικοί παράγοντες, υποστηρίζοντας ότι «τελείωσαν οι μέρες που οι πρώην ισχυροί εκδότες ανεβοκατέβαζαν κυβερνήσεις».
Μετά το δημοσίευμα το «Βήματος» για τις συναντήσεις Ψυχάρη-Τσίπρα και την… γάτα Ιμαλαΐων, το Μαξίμου και η Μιχαλακοπούλου εισέρχονται σε περίοδο σφοδρής σύγκρουσης –κι όποιος αντέξει. Ήδη, ο ΔΟΛ εδώ και μία εβδομάδα έχει υψώσει το λάβαρο της αντιπολίτευσης κατά της κυβέρνησης, με κυβερνητικούς παράγοντες να συνδέουν ευθέως την στάση του ΔΟΛ και του ιδιοκτήτη του με την ποινική δίωξη που ασκήθηκε σε βάρος του για το προσωπικό δάνειο 57 εκατομμυρίων ευρώ, αλλά και τα γενικότερα «μπλεξίματα» που έχει με την Δικαιοσύνη. Μάλιστα, είναι χαρακτηριστικό ότι την περασμένη εβδομάδα, η εφημερίδα «Τα Νέα», έφτασε στο σημείο να έχει ως κεντρικό τίτλο στην πρώτη σελίδα της την φράση «Στα τέσσερα η κυβέρνηση», κάτι που έκανε, ευλόγως, αλγεινή εντύπωση στο Μέγαρο Μαξίμου για λόγους πολιτικούς, αλλά και… αισθητικούς.
«Τα παίζει όλα»
Χθες, το «φωτογραφικό» δημοσίευμα για την συνάντηση ενός… «ιστορικού εκδότη» με έναν αρχηγό αξιωματικής αντιπολίτευσης, που εμφανίζει τον δεύτερο να υπόσχεται «διευκολύνσεις» στον πρώτο με αντάλλαγμα την στήριξή του, κατέστησε σαφές ότι η μάχη μεταξύ των δύο πλευρών έχει ξεφύγει από τα όρια και καθίσταται μάχη επιβίωσης. Μάλιστα, κυβερνητικοί παράγοντες υποστηρίζουν ότι ο μεγαλομέτοχος του ΔΟΛ «τα παίζει όλα για όλα» και εκτιμούν ότι «για πρώτη φορά στην ιστορία του, ο ΔΟΛ και ο ιδιοκτήτης του είναι στριμωγμένοι και ενδέχεται να μην την βγάλουν καθαρή».
Σε κάθε περίπτωση, η απόφαση του Μαξίμου να απαντήσει στο «φωτογραφικό» δημοσίευμα (αφού σ’ αυτό δεν αναφέρονταν ονόματα και κόμματα) και, μάλιστα, με οξύ τρόπο, δείχνει την αποφασιστικότητα του Αλέξη Τσίπρα να φτάσει τη σύγκρουση μέχρι τέλους: «Το κεντρικό δημοσίευμα της εφημερίδας ΤΟ ΒΗΜΑ είναι άκρως αποκαλυπτικό. Φανερώνει ότι ο εκδότης Στ. Ψυχάρης ζητούσε επίμονα από τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ πολύ πριν τις εκλογές του Γενάρη του 2015,τη διαγραφή των δανείων του καθώς και πολιτική διαμεσολάβηση για την απόκτηση της συνολικής ιδιοκτησίας του MEGA. Όπως άπαντες αντιλαμβάνονται κανένα από τα δυο αιτήματα δεν έγινε δεκτό», σημείωσε το Μαξίμου, για να προσθέσει: «Ο Πρωθυπουργός δεσμεύτηκε στον Ελληνικό λαό να μη χαριστεί σε κανέναν και δεν χαρίζεται σε κανέναν. Η δικαιοσύνη ενεργεί απερίσπαστη και τα Τηλεοπτικά Μέσα θα αδειοδοτηθούν για πρώτη φορά με ανοιχτό και αδιάβλητο διεθνή διαγωνισμό».
Αναμένεται το… επόμενο επεισόδιο
Σε κάθε περίπτωση, με δεδομένο ότι ο ΔΟΛ, στη δική του ανακοίνωση, αναφέρεται στον «χρυσό νόμο της δημοσιογραφίας» περί.. «εφεδρειών», στο Μαξίμου αναμένουν αν ο εκδότης θα χτυπήσει ξανά και με ποιον τρόπο. Ταυτόχρονα, πληροφορίες αναφέρουν ότι ο κλοιός της Δικαιοσύνης θα σφίξει τις επόμενες ημέρες-εβδομάδες και… όποιος αντέξει. Σημειωτέον, πάντως, ότι για την απόφαση του Αλέξη Τσίπρα να οδηγήσει την σύγκρουση στα άκρα, μέτρησε και το επιχείρημα ότι μία κυβέρνηση που εφαρμόζει Μνημόνιο, πρέπει να βρει άλλα μέτωπα για να αποδείξει ότι δεν είναι «ίδια με τις προηγούμενες». Και, όπως λέει και υψηλόβαθμος παράγοντας του Μαξίμου, «μία επιχείρηση καθαρά χέρια είναι ιδανική ευκαιρία για κάτι τέτοιο»…

Πηγή : www.matrix24.gr

Η Πρόταση της Σύγχρονης Αριστεράς

του Δημήτρη Σούρδη

ΣΟΥΡΔΗΣ 
Η Σύγχρονη Αριστερά οφείλει να απευθυνθεί στην κοινωνία με την δική της διακριτή πρόταση. Μια πρόταση που θα διατηρεί τον στόχο για μια κοινωνία με ισότητα και ελευθερία και για τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας. Οι κρατικοκεντρικές αντιλήψεις της παραδοσιακής αριστεράς και η χωρίς περιεχόμενο νεοφιλελεύθερη εκδοχή της σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας, δεν μπορεί να αποτελούν βάση για την σύγχρονη Αριστερά. Απαιτείται ένας εκ βάθρων επαναπροσανατολισμός και μια νέα πρόταση, που δεν θα δεσμεύεται από τα καθιερωμένα μοντέλα αλλά θα διατηρεί το όραμα για κοινωνική δικαιοσύνη και για μια ριζική αναδιαμόρφωση της πολιτικής και της παραγωγής.
Η ιδιαίτερη κατάσταση που έχει περιέλθει η οικονομία της χώρας και οι δραματικές συνέπειες που υφίσταται η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών, καθιστούν άμεση προτεραιότητα την επεξεργασία ενός προγράμματος για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Προϋποθέσεις για την επιτυχία ενός τέτοιου προγράμματος είναι:
 Να καταστήσουμε σαφές ότι υπάρχει εναλλακτική. Το δόγμα του «μονόδρομου» και της «μη ύπαρξης εναλλακτικών» που κυριαρχεί αυτή την στιγμή στην οικονομική πολιτική, είναι ανιστόρητο και διαψεύδεται από την πραγματικότητα. Οι χώρες με τα καλλίτερα οικονομικά αποτελέσματα είναι αυτές που εναντιώθηκαν και δεν το ακολούθησαν. Επίσης όλες οι μεγάλες κρίσεις μέχρι τώρα αντιμετωπίστηκαν μόνο με την ενεργή συμμετοχή του δημόσιου τομέα. Το ζητούμενο επομένως είναι μια αποτελεσματική παρέμβαση του δημοσίου, με ένα πρόγραμμα που συνδυάζει την κοινωνική συνοχή και την ενσωμάτωση και με διατήρηση της οικονομικής ευελιξίας.
 Για την αντιστροφή του κλίματος είναι απαραίτητη η κινητοποίηση των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας. Η έξοδος από την κρίση θα είναι εφικτή μόνον με την συμμετοχή του κόσμου της εργασίας στην διαμόρφωση της παραγωγής και στην πολιτική εξουσία. Η πρόταση πρέπει να είναι τέτοια ώστε να δίνεται στον καθένα η δυνατότητα να συμβάλλει στην δημιουργία της. Άμεσα μέτρα που απαιτούνται είναι:
• Η διοχέτευση όλων των διαθέσιμων πόρων για την καταπολέμηση της ανεργίας, στην δημιουργία νέων μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων με κριτήρια την υψηλή προστιθέμενη αξία, τον προσανατολισμό στην οικονομία της γνώσης και την καινοτομία, τις εξαγωγές και την υποκατάσταση εισαγωγών.
• Η δημιουργία μιας παράλληλης χρηματαγοράς με την συμμετοχή του δημοσίου που θα εξυπηρετεί την παραγωγική οικονομία, με προτεραιότητα στις μικρές, συνεργατικές και καινοτόμες επιχειρήσεις, έτσι ώστε να έχει άμεσο αποτέλεσμα στην μείωση της ανεργίας και στην καταπολέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού. Δεν πρόκειται για μια πολιτική επιδοτήσεων αλλά για μια διαφορετική αγορά που θα λειτουργεί περίπου με τα κριτήρια κεφαλαίων επιχειρηματικού κινδύνου.
• Ο εκδημοκρατισμός των αγορών έτσι ώστε να διευκολύνεται η πρόσβαση αντί να τίθενται εμπόδια όπως συμβαίνει σήμερα, είναι ένα δεύτερο βήμα. Για τον σκοπό αυτό απαιτούνται θεσμικές παρεμβάσεις πέραν από τις συνηθισμένες. Εκτός από την δημόσια και την ιδιωτική ιδιοκτησία είναι δυνατόν να υπάρξουν και άλλες μορφές ιδιοκτησίας. Διάφορες συλλογικότητες μπορούν να αναπτύξουν οικονομικές δραστηριότητες και απαιτείται η θέσμιση επιπλέον αγορών για διευκόλυνση της παραγωγής.
Η αντιπροσωπευτική Δημοκρατία δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στις προσδοκίες για ισότητα και συμμετοχή στην εξουσία. Η κοινωνία παραμένει ταξική και ιεραρχικά δομημένη, με πολύ άνισα επίπεδα πρόσβασης στην οικονομική και πολιτική εξουσία. Η σύγκρουση αξιοκρατίας και διατήρησης κληρονομούμενων προνομίων και πλεονεκτημάτων είναι άνιση. Οι ελάχιστοι που καταφέρνουν και ανέρχονται στην κοινωνική ιεραρχία γρήγορα αφομοιώνονται και συνήθως γίνονται οι πλέον ενθουσιώδεις υπερασπιστές των κυρίαρχων συμφερόντων. Η μόνη πολιτική που μπορεί να ανατρέψει την κατάσταση είναι η εμβάθυνση της δημοκρατίας και η πραγματική παροχή ίσων ευκαιριών. Οι θεσμικές αλλαγές που απαιτούνται για αυτό είναι:
 Ένας συνδυασμός αποκέντρωσης και εισαγωγής στοιχείων άμεσης δημοκρατίας μπορεί να λειτουργήσει στην κατεύθυνση της κινητοποίησης των πολιτών για συμμετοχή στην άσκηση πολιτικής εξουσίας.
 Η αυξημένη φορολόγηση της μεγάλης κληρονομιάς και η δεσμευμένη χρήση αυτών των πόρων για την εισαγωγή της κοινωνικής κληρονομιάς καθώς και η παροχή της καλλίτερης δυνατής εκπαίδευσης.
 Η μεγαλύτερη ισότητα δεν είναι αυτοσκοπός αλλά η προϋπόθεση για να μπορέσει το κάθε άτομο να ξεδιπλώσει την δημιουργικότητά του και να συμβάλλει στην παραγωγή πλούτου. Ο συνδυασμός κατάλληλης εκπαίδευσης και παροχής ελεύθερου πεδίου για δημιουργικότητα είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την ανάπτυξη μιας σύγχρονης οικονομίας της γνώσης αλλά και για μια κοινωνία με ελευθερία και ισότητα.
Η επιδίωξη της διασφάλισης από την ακραία φτώχεια είναι μεν σημαντική και ζητούμενο σήμερα, δεν μπορεί όμως να αποτελεί τον μοναδικό και απώτερο στόχο της αριστεράς.
Η παροχή δυνατότητας στους νέους για την δημιουργία μικρών και μεσαίων συνεργατικών επιχειρήσεων με υψηλή προστιθέμενη αξία, η αποκέντρωση της πολιτικής εξουσίας και η συμπλήρωσή της με στοιχεία άμεσης δημοκρατίας, όπου αυτό είναι εφικτό, καθώς και η προώθηση ενός είδους «τοπικοποίησης» είναι οι κύριοι άξονες για την επεξεργασία ενός εξειδικευμένου οικονομικού και πολιτικού προγράμματος. Το πρόγραμμα αυτό θα αφορά στο θεσμικό πλαίσιο και στις κατευθυντήριες γραμμές. Θα αποτελεί κατά κάποιο τρόπο το εθνικό σχέδιο όπου ο καθένας ανάλογα με τις τοπικές ιδιαιτερότητες και τις επικρατούσες συνθήκες θα μπορεί να συμβάλλει στην δημιουργία του.
Ένα τελευταίο στοιχείο που πρέπει να ληφθεί υπόψη είναι η επανάκαμψη των εθνικισμών. Από ισχυρή μετασχηματιστική δύναμη, ο εθνικισμός έχει καταλήξει να είναι σήμερα μια επικίνδυνη απόκλιση. Παρά την άμβλυνση των πραγματικών διαφορών μεταξύ των εθνών η θέληση για διαφορετικότητα ενισχύθηκε. Όσο περισσότερο μοιάζει κανείς με τον διπλανό του επιχειρεί να αναδείξει την διαφορετικότητά του. Οι συλλογικές ταυτότητες όμως που έχουν διατηρηθεί και καλλιεργηθεί επί σειρά ετών δεν είναι συγκεκριμένες, αλλά αποτελούν ένα είδος πίστης και καθίστανται ως εκ τούτου επικίνδυνες. Απέναντι σε αυτήν την απόκλιση θα πρέπει να αντιτάξουμε την παροχή ευκαιριών για την δημιουργία πραγματικής διαφοράς. Η κατάλληλη εκμετάλλευση της ιδιαιτερότητας της χώρας μας στον χώρο και κυρίως στον χρόνο καθιστά ευκολότερα πραγματοποιήσιμη την δημιουργία πραγματικών διαφορών.

Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2016

Κουτόχορτο

του Τάσου Παππά


Αποτέλεσμα εικόνας για τασοσ παππασ

Θυμάστε πώς αντιδρούσαν η ευρωπαϊκή γραφειοκρατία και οι ηγέτες των χωρών-μελών της ευρωζώνης κάθε φορά που, την περίοδο της επτάμηνης διαπραγμάτευσης, η ελληνική κυβέρνηση έθετε διάφορα ζητήματα για το Σύμφωνο Σταθερότητας και τα προγράμματα διάσωσης;
Η απάντηση ήταν κατηγορηματική: «Οι συμφωνίες είναι ιερές και πρέπει να τις εφαρμόσετε, δεν έχουμε το περιθώριο ούτε όμως και την πρόθεση (αυτό δεν το έλεγαν αλλά προέκυπτε από τα συμφραζόμενα) να κάνουμε τροποποιήσεις γιατί θα λογοδοτήσουμε στους λαούς και τα κοινοβούλια μας».  
Ταυτοχρόνως εκτόξευαν απειλές -άλλοτε απευθείας, άλλοτε μέσω των γνωστών διαύλων ενημέρωσης- ότι αν δεν υλοποιηθεί κανονικά το πρόγραμμα η χώρα θα βρεθεί σε αδιέξοδο.
Όταν μάλιστα η ελληνική κυβέρνηση έκανε την αποκοτιά να τραβήξει τις διαπραγματεύσεις μέχρι τα άκρα ή, ακόμη χειρότερα γι' αυτήν, προέβη στο «απονενοημένο» διάβημα του δημοψηφίσματος, έδειξαν τα δόντια τους και πέρασαν από το στάδιο του εκφοβισμού στο στάδιο της τιμωρίας, οργανώνοντας καθεστώς οικονομικής ασφυξίας (κλείσιμο της στρόφιγγας της ΕΚΤ, capital controls).
Πολλοί τότε στην Ελλάδα κατηγόρησαν την κυβέρνηση ότι πορεύτηκε με ερασιτεχνισμό, έχοντας άγνοια του κινδύνου. Όφειλε να γνωρίζει, υποστήριζαν, ότι στην Ευρώπη οι κανόνες δεν αλλάζουν και οι συμφωνίες δεν παραβιάζονται επειδή μία χώρα διατυπώνει ενστάσεις.
Αυτή είναι η Ευρώπη και σ' όποιον αρέσει, διατυμπάνιζαν, έμπλεοι ενθουσιασμού για την ήττα και τη συνθηκολόγηση του Τσίπρα.
Σήμερα, και με αφορμή το προσφυγικό η αμηχανία τους είναι έκδηλη. Κάποιοι επιχειρούν να φορτώσουν τις ευθύνες στην κυβέρνηση, οι πιο σοβαροί πάντως έχουν καταπιεί τη γλώσσα τους.
Λογικό. Πώς να δικαιολογήσουν το γεγονός ότι χώρες που έχουν δεσμευτεί με την υπογραφή τους να βοηθήσουν με υλικά μέσα για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα έχουν κάνει ελάχιστα κι αυτά βαρυγκωμώντας;
Ποια απάντηση να δώσουν στο ερώτημα αν συνάδει με την ευρωπαϊκή αντίληψη η πρακτική ορισμένων κυβερνήσεων να αρνούνται να πράξουν όσα έχουν συμφωνήσει στο θέμα της απορρόφησης των προσφύγων;
Τι έχουν να πουν για την περίεργη ανοχή που δείχνουν οι Βρυξέλλες απέναντι σε κυβερνήσεις που προχωρούν σε μονομερείς ενέργειες στο προσφυγικό -επιλογή που όταν επιχείρησε για πολύ μικρότερης σημασίας ζητήματα να κάνει η ελληνική κυβέρνηση, συνάντησε τη σφοδρή αντίδραση των εταίρων;
Γιατί το όπλο των κυρώσεων, που τόσο πολύ χρησιμοποιήθηκε εναντίον της Ελλάδας, σήμερα δεν βγαίνει από τη θήκη των φρουρών της νομιμότητας;
Μα, γιατί ηλίθιε (που θα έλεγε και ο δόκτωρ Σόιμπλε) όλα όσα λέγονται περί ευρωπαϊκής αλληλεγγύης είναι παχυλές ανοησίες. Κοινώς, κουτόχορτο.

Πηγή : www.efsyn.gr

Η 'όπερα' της Βιέννης

του Χρήστου Μαχαίρα
maxairas 
Η στάση του Σεμπάστιαν Κουρτς δεν προσβάλλει μόνο τις ευρωπαϊκές αξίες. Θίγει τον ευρωπαϊκό νομικό πολιτισμό, αντιβαίνει σε συμφωνίες και συμβάσεις και απειλεί κάθε έννοια κοινοτικής συνοχής.
Η Ελλάδα βρίσκεται απέναντι στο πρόβλημα της έκρηξης των μεταναστευτικών ροών ή, μήπως, είναι η ίδια το πρόβλημα; Μία ομάδα ευρωπαϊκών κρατών, κυρίως οι χώρες του Βίσεγκραντ και η Αυστρία, φαίνεται πως πιστεύουν το δεύτερο. Και επειδή το πιστεύουν, συνασπίζονται με τους Βαλκάνιους γείτονες, κλείνουν τα σύνορα και εγκλωβίζουν δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες στο ελληνικό έδαφος.
Ο Αυστριακός υπουργός Εξωτερικών Σεμπάστιαν Κουρτς, μέσα στον κυνισμό του, είναι ειλικρινής: γι αυτόν η Ελλάδα πρέπει να αποκλειστεί – ή, ακριβέστερα, να τιμωρηθεί – επειδή όχι μόνο αρνείται να ανασχέσει τις προσφυγικές ροές, αλλά και επειδή θεωρεί ότι αυτές θα πρέπει να κατευθυνθούν προς τη Δυτική Ευρώπη.
Ας δούμε λίγο το επιχείρημα του Κουρτς όχι υπό το πρίσμα της υποχρέωσης αλληλεγγύης, όπως συνηθίζουμε, αλλά επί τη βάσει του διεθνούς δικαίου και των αποφάσεων των ευρωπαϊκών θεσμών.
Η Ελλάδα, πέραν των αρρυθμιών που για ένα μεγάλο διάστημα επέδειξε στον τομέα της καταγραφής και ταυτοποίησης των μεταναστών και προσφύγων, αρρυθμιών που η ίδια η Κομισιόν θεωρεί πως έχουν πλέον θεραπευτεί σε σημαντικό βαθμό, δεν κάνει τίποτα περισσότερο από τα νομικώς επιβαλλόμενα.
Η Σύμβαση της Γενεύης, ο καταστατικός χάρτης του προσφυγικού, ορίζει από το 1951 με τον πλέον σαφή και κατηγορηματικό τρόπο ότι απαγορεύονται οι επιστροφές ή οι επαναπροωθήσεις προσφύγων. Στην περίπτωσή μας, δηλαδή, το πρόβλημα δεν είναι μόνο ότι το περίφημο “pushback” είναι απαράδεκτο από ανθρωπιστικής άποψης, αλλά ότι απαγορεύεται ρητά από τη σύμβαση που έχουν επικυρώσει όλες οι ευρωπαϊκές χώρες και συνιστά κομμάτι του ευρωπαϊκού νομικού πολιτισμού.
Η μοναδική χώρα της ευρύτερης περιοχής που δεν την έχει επικυρώσει – ή για να ακριβολογούμε την έχει επικυρώσει με τρόπο που την ακυρώνει – είναι η Τουρκία, η οποία αποδέχεται τη Σύμβαση με «γεωγραφικό περιορισμό». Αποδέχεται ως πρόσφυγες, με άλλα λόγια, μόνο τους προερχόμενους από τη Δύση και όχι τους προερχόμενους από τη Συρία, το Ιράκ ή το Αφγανιστάν! Το αποτέλεσμα είναι οι εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες που καταφεύγουν στην Τουρκία να μην απολαμβάνουν των προνομίων που τους αναγνωρίζει το διεθνές δίκαιο (δικαίωμα στην εκπαίδευση, την απασχόληση κ.α.) και να ωθούνται, αντικειμενικά, προς την Ελλάδα.
Εκεί, λοιπόν, που οι Ευρωπαίοι εταίροι θα όφειλαν να πιέζουν την Τουρκία να συγκρατήσει στο έδαφός της έναν αριθμό προσφύγων ή έστω να τους αναγνωρίζει το προσφυγικό καθεστώς και να μην τους παραδίδει βορά στους διακινητές, ανακαλύπτεται ως εύκολη λύση η στοχοποίηση της Ελλάδας και αποσιωπάται ότι η χώρα μας απαγορεύεται να επαναπροωθήσει πρόσφυγες από τη στιγμή που υποβάλουν αίτημα ασύλου.
Για τον Κουρτς, βέβαια, όλα αυτά είναι απλές λεπτομέρειες. Όπως λεπτομέρεια φαίνεται να είναι ότι τη διασπορά των προσφύγων και τον διαμοιρασμό τους σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες (relocation) δεν την αποφάσισε η «απρόθυμη να φυλάξει τα ευρωπαϊκά σύνορα» Ελλάδα, αλλά η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση. Αξιοσημείωτο είναι, μάλιστα, ότι, λόγω των εξαιρετικά αυξημένων ροών, τα κοινοτικά όργανα δέχθηκαν να μετακινούνται οι πρόσφυγες μαζικά και να μη καταθέτουν αίτηση ασύλου στη χώρα πρώτης υποδοχής, γεγονός που πιστοποιεί η ίδια η απόφαση της διασποράς τους σε όλη την Ευρώπη.
Υπό αυτή την έννοια, η στάση του Κουρτς και όσων συμμερίζονται τις ξενοφοβικές προκαταλήψεις του, δεν προσβάλλει μόνο τις ευρωπαϊκές αξίες, όπως είναι η αλληλεγγύη και ο ανθρωπισμός. Θίγει τον ευρωπαϊκό νομικό πολιτισμό, αντιβαίνει σε συμφωνίες και συμβάσεις και απειλεί ευθέως κάθε έννοια κοινοτικής συνοχής. Θα απαντήσει η Ευρώπη, άραγε, δημοκρατικά και οργανωμένα, σ’ αυτή την εκ των έσω προσπάθεια υπονόμευσής της ή θα ανεχτεί τη νεκρανάσταση των πιο μολυσματικών ιδεοληψιών. Οι μέρες που έρχονται θα δείξουν…
*Ο Χρήστος Μαχαίρας είναι δημοσιογράφος

Πηγή : http://news247.gr

Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2016

Η ΑΛΛΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΡΑΔΟΧΕΣ ΤΗΣ

του Νίκου Γραικούση

ΓΡΑΙΚΟΥΣΗΣ 
Η χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 δημιούργησε σε παγκόσμια εμβέλεια τις πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες ώστε να ειδωθεί το οικονομικό και πολιτικό μοντέλου του σύγχρονου νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού μέσα από μια άλλη οπτική γωνία.
Η οπτική αυτή γωνία δείχνει καθαρά ότι ο ανεξέλεγκτος χαρακτήρας του παγκοσμιοποιημένου πλέον χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού οδηγεί σε κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες, δημιουργεί δυστυχία και ισχυρές κρίσεις στα θεμέλια των κοινωνιών.
Με λίγα λόγια οπισθοδρομεί θεσμικά και πολιτισμικά τις κοινωνίες, εξαϋλώνει τις σχέσεις αλληλεγγύης που υπάρχουν σε αυτές, επιβάλλοντας το νόμο της ζούγκλας σε κάθε είδους σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων.
Τη ‘’λύση’’ στην κρίση του 2008 την έδωσε η ‘’σοσιαλδημοκρατία’’, αφού οι κυβερνήσεις των μεγάλων τουλάχιστον χωρών ανέλαβαν άμεσα να δημιουργήσουν ικανά αντίβαρα τέτοιου είδους και μεγέθους, ώστε να αποφευχθεί η κατάρρευση του συστήματος, η οποία βρισκόταν προ των πυλών.
Οι οπαδοί του άκρατου οικονομικού φιλελευθερισμού, είδαν τον κόσμο να φεύγει κάτω από τα πόδια τους και μουδιασμένοι ξέχασαν τις θεωρίες τους για την πλήρη ελευθερία της αγοράς από το κράτος και τον περιττό και αντιαναπτυξιακό ρόλο του σε αυτή.
Μόλις όμως το σύστημα ορθοπόδησε στοιχειωδώς και ο κίνδυνος απομακρύνθηκε, οι φωνές αυτών που δημιούργησαν την κρίση αντήχησαν εκ νέου, προβάλλοντας το νεοφιλελεύθερο μοντέλο ως την μόνη λύση των κοινωνιών.
Και το εκπληκτικό είναι ότι σύσσωμες οι πολιτικές ηγεσίες της Δύσης και όχι μόνο, που διέσωσαν το υπό κατάρρευση σύστημα συναινούν στην αντίληψη ότι ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός είναι μονόδρομος , αφού όπως αποδείχτηκε υπάρχουν ‘’λύσεις’’ ακόμα και σε περιόδους επικίνδυνης κρίσης.
Το Θατσερικό σύνθημα πως ‘’δεν υπάρχει εναλλακτική’’ κατόρθωσε να επιβιώσει και μάλιστα να επιβληθεί εκ νέου, αμέσως μετά από την κρίση που το ίδιο δημιούργησε!
Και αυτό δεν προβάλλεται μόνο από τα δεξιά, συνήθως από τα χριστιανοδημοκρατικά κόμματα όπως αυτό της Γερμανίδας καγκελαρίου κας Μέρκελ, αλλά και από τα λεγόμενα ‘’αριστερά – σοσιαλιστικά’’ κόμματα όπως αυτό του κ. Ολάντ.
Το συμπέρασμα το οποίο προκύπτει αβίαστα είναι πως ο πάλαι ποτέ λεγόμενος τρίτος δρόμος για το σοσιαλισμό, ο δρόμος της σοσιαλδημοκρατίας, δεν είναι πλέον τίποτα περισσότερο από έναν μηχανισμό του νεοφιλελεύθερου οικονομικού μοντέλου, ο οποίος το χρησιμοποιεί για να ρυθμίζει και να ισορροπεί τις αντιφάσεις που προκύπτουν κάθε φορά από τις νομοτελειακά αναμενόμενες κρίσεις του υπάρχοντος συστήματος.
Φυσικά ο τρίτος δρόμος προς το σοσιαλισμό δεν ξεκίνησε με αυτή τη προοπτική, αλλά κατέληξε έτσι γιατί έκανε ένα μεγάλο λάθος.
Δέχτηκε να παίξει το παιχνίδι της κοινωνικής και πολιτικής αλλαγής, στο πολιτικό γήπεδο της έμμεσης αντιπροσωπευτικής κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας.
Στο γήπεδο του αντιπάλου δηλαδή.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ ότι η επανάσταση της αστικής τάξης επέβαλε το πολιτικό σύστημα στο οποίο ζούμε σήμερα και στο ιστορικό διάβα του το σύστημα αυτό έχει αναπτυχθεί, προσαρμοστεί και ταυτιστεί απόλυτα με τις ανάγκες και τις προοπτικές των συμφερόντων που εξυπηρετεί.
Ζούμε σε μια ‘’δημοκρατία,’’ στην οποία οι αποφάσεις παίρνονται από μια ελίτ, τα στελέχη της οποίας ανήκουν τόσο στον οικονομικό όσο και στον πολιτικό χώρο, τόσο τέλεια αναμεμιγμένα όσο και τα συμφέροντα που εκπροσωπούν.
Η Δημοκρατία των ελίτ όμως, ενώ γνωρίζει πολύ καλά να ισορροπεί το σύστημα και να εκφράζει τα αντίρροπα οικονομικά συμφέροντα της, αδυνατεί να δώσει λύσεις στα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας.
Η ψευδαίσθηση εκ μέρους όσων δεν ανήκουν σε αυτήν ότι η εκλογική διαδικασία εντός αυτού του συστήματος, με την ανάδειξη ριζοσπαστικών αριστερών πολιτικών φορέων και συλλογικοτήτων, θα φέρει την πολιτική και κοινωνική αλλαγή είναι μια ιδέα σαφώς ξαναζεσταμένη και ιστορικά αποτυχημένη.
Είναι η ιστορία της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας με το γνωστό σημερινό κατάντημά της.
Κάθε Αριστερός, σήμερα στις αρχές του 21ου αιώνα, αν θέλει να συμμετέχει σε κάτι νέο, ελπιδοφόρο και συνεπή με τις Αρχές και τις Αξίες της αριστερής διανόησης, οφείλει να ξεκόψει κάθε δεσμό με την πολιτική φιλοσοφία της σοσιαλδημοκρατίας και κάθε ελπίδα ότι το πολιτικό σύστημα της έμμεσης αντιπροσωπευτικής κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας όπως το βιώνουμε σήμερα, μπορεί να παρέχει σε όλους πραγματική Δημοκρατία και βιώσιμες λύσεις στα κοινωνικά προβλήματα.
Η συνειδητοποίηση αυτή είναι απαραίτητη προϋπόθεση, αν και όχι μοναδική, ώστε με ξεκάθαρο μυαλό να αρχίσουμε να δουλεύουμε το σχέδιο για μια κατ’ ουσία κοινωνική και οικονομική αλλαγή.



Πηγή : www.ipyxida.gr

WSJ: Το plan b της ΕΕ για το προσφυγικό: Εγκλωβισμός των προσφύγων στην Ελλάδα

 PROSFYGIKO
Για «plan b» της ΕΕ στο θέμα της αντιμετώπισης του προσφυγικού κάνει λόγο σε δημοσίευμα της η Wall Street Journal, το οποίο περιλαμβάνει εγκλωβισμό των προσφύγων στην Ελλάδα, κάτι που είναι σίγουρο ότι θα προκαλέσει ανθρωπιστική κρίση στη χώρα μας.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, ανώτεροι αξιωματούχοι της ΕΕ, κάνουν σκέψεις εγκλωβισμού των προσφύγων στην Ελλάδα, ούτως ώστε η διαχείριση του προσφυγικού να γίνει για την Ευρώπη πιο διαχειρίσιμη. Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, το «plan b» δείχνει ουσιαστικά την εξασθένιση της εμπιστοσύνης στις άλλες πολιτικές της ΕΕ για την αντιμετώπιση του προσφυγικού και κυρίως στο σχέδιο της γερμανίδας καγκελάριου Άνγκελα Μέρκελ το οποίο περιελάμβανε την συμμετοχή της Τουρκίας.
Όπως αναφέρει η WSJ, τέσσερις ανώτεροι αξιωματούχοι της ΕΕ, υπογράμμισαν, ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να λάβει περισσότερη χρηματοδότηση από την Ευρώπη, για να αντιμετωπίσει το προσφυγικό, καθώς στις γειτονικές χώρες των Βαλκανίων η ύπαρξη μεταναστών θα μπορούσε να φουντώσει τις εθνοτικές συγκρούσεις ανά πάσα στιγμή.
Μάλιστα εκτιμούν ότι μόλις οι πρόσφυγες αντιληφθούν ότι θα παραμένουν κολλημένοι στην Ελλάδα τότε θα ανακοπεί και η ροή τους από την Τουρκία προς τη χώρα μας.
Το δημοσίευμα αναφέρει επίσης ότι ορισμένοι ευρωπαίοι αξιωματούχοι αναζητούν στη Σύνοδο Κορυφής στις 7 του Μάρτη μία τελευταία ευκαιρία ώστε η συνεργασία με την Τουρκία και το ΝΑΤΟ να αποδώσει καρπούς. Σε διαφορετική περίπτωση εξετάζουν ακριβώς το σενάριο αυτό. Δηλαδή, τον εγκλωβισμό των μεταναστών στην Ελλάδα και την παροχή συνδρομής για την αντιμετώπιση μιας ανθρωπιστικής κρίσης έκτακτης ανάγκης.
«Η Ελλάδα δεν θα ήταν και το χειρότερο μέρος για να έχουμε μία ανθρωπιστική κρίση για μερικούς μήνες» ανέφερε ευρωπαίος αξιωματούχος και υπογράμμισε πως ο ελληνικός πληθυσμός ήταν πολύ πιο φιλικός προς τους υπόλοιπους πρόσφυγες σε σχέση με τους κατοίκους των άλλων Βαλκανικών χωρών και της Ανατολικής Ευρώπης.
Ωστόσο κάτι τέτοιο θα ερχόταν σε αντίθεση με την διακήρυξη της ισότητας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μεταξύ των 28 χωρών – μελών της ΕΕ. Μάλιστα ορισμένες ευρωπαϊκές κυβέρνησης όπως αυτή του Βελγίου είναι αντίθετες σε κάτι τέτοιο.
Η προσφορά Γιούνκερ σε Τσίπρα
Το δημοσίευμα κάνει επίσης λόγο για ένα πακέτο ύψους 500 εκατ. ευρώ το οποίο πρόσφερε ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ στον έλληνα πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα την περασμένη εβδομάδα προκειμένου να αντιμετωπίσει το πρoσφυγικό. Σύμφωνα μάλιστα με τον κ. Μουζάλα εάν οι πρόσφυγες παγιδεύονταν στην Ελλάδα τότε το κόστος θα άγγιζε το 1 δισ. ευρώ.
Η εκπρόσωπος της Κομισιόν, Νατάσα Μπερτό, επιβεβαίωσε εμμέσως ότι η Επιτροπή ψάχνει τρόπους να αντλήσει χρήματα για να βοηθήσει στην Ελλάδα, δίχως ωστόσο να αναφέρει ποσά, υπογραμμίζεται στο δημοσίευμα.

Πηγή :  www.huffingtonpost.gr

Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2016

Προσφυγικό: Τραβά το χαρτί του βέτο το Μαξίμου, σε συνεννόηση με το Βερολίνο

 
Προς την οικοδόμηση εθνικής συναίνεσης και «εθνικής γραμμής» στο προσφυγικό οδηγείται το πολιτικό σύστημα, παρά τις επιμέρους συγκρούσεις μεταξύ όλων των κομμάτων σε όλα τα… άλλα θέματα.
Πριν την Σύνοδο Κορυφής Ε.Ε.-Τουρκίας θα διεξαχθεί το Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών, υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Παρότι χθες η εικόνα της συνεδρίασης στη Βουλή δεν παρέπεμπε σε οικοδόμηση συναινετικού κλίματος, οι εξελίξεις στο προσφυγικό τείνουν να γίνουν δραματικές και θεωρείται δεδομένο ότι αυτές θα «σπρώξουν» το πολιτικό σύστημα προς μία «εθνική γραμμή», προκειμένου η χώρα μας να μη μεταβληθεί σε ένα απέραντο «hot spot» προσφύγων, όπως ήδη κινδυνεύει να γίνει.
Ρίσκο με βέτο
Ο πρωθυπουργός, χθες, είχε τηλεφωνική επικοινωνία με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ενώ άκουσε και δημοσίως τον πρόεδρο της ΝΔ να ζητεί την σύγκληση του Συμβουλίου των Πολιτικών Αρχηγών, μετά την Φώφη Γεννηματά και τον Βασίλη Λεβέντη. Ως εκ τούτου, στο Μέγαρο Μαξίμου έκριναν ότι αφ’ ης στιγμής τρεις πολιτικοί αρχηγοί ζητούν να συνέλθει το εν λόγω Συμβούλιο, ο πρωθυπουργός δεν έχει κανέναν λόγο να εμφανιστεί να αποφεύγει τον διάλογο. Έτσι, χθες, στη Βουλή, ο Αλέξης Τσίπρας προανήγγειλε ότι το Συμβούλιο θα διεξαχθεί πριν την Σύνοδο Κορυφής της 7ης Μαρτίου, ενώ άνοιξε και τα χαρτιά του ως προς την ατζέντα της συζήτησης: κάλεσε, δηλαδή, τα κόμματα, να συμφωνήσουν σε μία «σκληρή» γραμμή, δηλαδή στο ενδεχόμενο να ασκηθεί βέτο εκ μέρους της Ελλάδας στην απόφαση της Συνόδου, αν οι Βρυξέλλες δεν αντιδράσουν στις μονομερείς ενέργειες της Αυστρίας που οδηγούν στον αποκλεισμό του λεγόμενου «βαλκανικού δρόμου» για τους πρόσφυγες. Μάλιστα ο κ. Τσίπρας σήκωσε κι άλλο τον πήχυ των προσδοκιών, αφού ανέφερε ότι η Ελλάδα θα επιμείνει στο βέτο, αν δεν υπάρξει εκ μέρους όλων των κρατών-μελών της Ε.Ε. απόφαση και δέσμευση για relocation και resettlement των προσφύγων, δηλαδή για την μετεγκατάστασή τους αναλογικά σε όλες τις χώρες της Ένωσης. «Η Ελλάδα δεν πρόκειται να συναινέσει σε συμφωνίες εάν δεν κατοχυρωθεί ο υποχρεωτικός επιμερισμός βαρών κατ αναλογία στα κράτη μέλη», τόνισε χαρακτηριστικά, για να προσθέσει πως «θα τηρήσουμε όλες τις δεσμεύσεις μας αλλά δεν πρόκειται να αποδεχθούμε την μετατροπή της χώρας μας σε σύγχρονη αποθήκη ψυχών».
Συνεννόηση με Βερολίνο
Πάντως, αξίζει να σημειωθεί πως ο πρωθυπουργός είπε χθες όσα είπε, έχοντας πρώτα συνομιλήσει τηλεφωνικά με την γερμανίδα καγκελάριο, Άνγκελα Μέρκελ. Κατά πληροφορίες, μάλιστα, η σκλήρυνση της στάσης της κυβέρνησης δεν είναι άσχετη με τα όσα συζήτησαν Τσίπρας-Μέρκελ, αφού το Βερολίνο φαίνεται να στηρίζει ακόμη και ένα ελληνικό βέτο, ως μοχλό άσκησης πίεσης προς την Αυστρία και άλλες χώρες, προκειμένου να δεχθούν πρόσφυγες και να σταματήσουν τις μονομερείς ενέργειες. Συν τοις άλλοις, κατά πληροφορίες, στο τραπέζι παραμένει και μία σειρά «διευκολύνσεων» στις οποίες θα συμβάλει το Βερολίνο και οι οποίες σχετίζονται με την αξιολόγηση και τις εν εξελίξει συζητήσεις με τους εκπροσώπους των δανειστών.

Πηγή  : www.matrix24.gr

Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2016

Πολιτικοί χωρίς πολιτική





της Αγγελικής Σπανού

Θα γίνουν εκλογές, ανασχηματισμός ή ανασχηματισμός και μετά εκλογές; Θα ζητήσει ο πρωθυπουργός συναίνεση της φιλοευρωπαϊκής αντιπολίτευσης για να ψηφιστούν τα μέτρα απειλώντας πως, διαφορετικά, θα στηθούν κάλπες σε συνθήκες αποσταθεροποίησης για τη χώρα και τι θα κάνουν τότε οι άλλοι πολιτικοί αρχηγοί; Θα περιμένουν ένα σήμα για την απομείωση του χρέους ώστε να έχουν άλλοθι οι βουλευτές της συμπολίτευσης να πάρουν πάνω τους το νέο ασφαλιστικό ή θα προτάξουν ότι δεν αντέχει η χώρα το σύρσιμο μέχρι το το καλοκαίρι; Συνεργάζονται με την ΕΕ στο προσφυγικό για να διεκδικήσουν δημοσιονομική χαλάρωση ή το εννοούν και αν δεν πάρουν αυτό που θέλουν, τότε τι θα κάνουν; Πιστεύουν στην πολιτική λύση μέσα από διαπραγμάτευση κορυφής ή επιμένουν για επικοινωνιακούς λόγους; Οι ΚΟ των κομμάτων που συγκυβερνούν θα διατηρήσουν τη συνοχή τους για ιδεολογικούς/αξιακούς λόγους ή χάρη στην αγωνία των μονάδων για την έδρα; Θα επιχειρηθεί η αλλαγή του εκλογικού νόμου επειδή ο τωρινός είναι ανορθολογικός και άδικος ή για λόγους εκλογικής σκοπιμότητας; Αυτοί που ζητούν οικουμενική, θέλουν οικουμενική ή απλώς δεν θέλουν εκλογές;
Τίποτα από όλα όσα συμβαίνουν δεν συνδέεται με την πολιτική. Παρακολουθούμε τακτικισμούς, επικοινωνιακά παιχνίδια και ελιγμούς, που δεν έχουν βάθος, ενώ το περιεχόμενό τους εξαντλείται στις εντυπώσεις και στις τρικλοποδιές μήπως και πέσει πρώτα ο αντίπαλος. Σε μια στιγμή που υπάρχει απόλυτη ανάγκη για σκέψη, κόμματα και ηγεσίες καθορίζουν τη συμπεριφορά τους με βάση τις δημοσκοπήσεις, τους τηλεοπτικούς κανόνες, τις απαιτήσεις των μηχανισμών, τις οδηγίες των υπερκείμενων συστημάτων.
Δεν ακούς μια πρωτογενή ιδέα, μια σοβαρά επεξεργασμένη πρόταση, ένα ολοκληρωμένο νόημα, έστω μια ειλικρινή περιγραφή της πραγματικότητας. Δεν ακούς κάτι που να εκφέρεται με τρόπο φυσικό, όλα είναι κάπως ψεύτικα, σαν να ακούς κασέτα, ρομπότ ή ηθοποιό που υποδύεται τον πολιτικό. Ξέρουν πώς να στηθούν στην κάμερα, ποια ατάκα θα “παίξει”, τι θα κάνει θόρυβο και τι θα περάσει στα ψιλά και επιλέγουν με βάση τον αντίκτυπο της μιας μέρας ή της μιας ώρας, ακόμη και για τη δημοσιότητα των πέντε λεπτών. Κερδίζει το εφήμερο, το ρηχό και το τίποτα που χωράει στα κυρίαρχα σχήματα.
Ο κόσμος αλλάζει τόσο γρήγορα, γίνεται όλο και πιο άγριος. Ζούμε σε μια εποχή παράξενη και σκληρή, παράξενα σκληρή, γιατί δεν εξελίσσεται ένας συμβατικός πόλεμος με νικητές και ηττημένους, όμως υπάρχουν πάρα πολλά θύματα και μεγάλη δυστυχία από μια βία χωρίς όνομα. Δεν υπάρχουν πια καλοί στην ιστορία μας, και οι έξω και οι μέσα κάνουν το χειρότερο δυνατό, είτε με τη δράση είτε με την αδράνειά τους, έτσι παγιδευόμαστε στην αγωνία των ατομικών λύσεων που κι αυτές είναι πια τόσο δύσκολο να βρεθούν. Οσο περνά ο καιρός τόσο πιο φανερό γίνεται ότι η επιβίωση καταλήγει ιδεώδες, η αξιοπρεπής ζωή κάτι ανάμεσα σε χίμαιρα και ουτοπία.
Μέσα σε όλα αυτά η αποτυχία του δημοκρατικού πολιτικού συστήματος να συνεννοηθεί στα βασικά, να πει πέντε αλήθειες και να υλοποιήσει δέκα μεταρρυθμίσεις, αποκτά στοιχεία τραγικότητας. Πώς γίνεται να είναι τόσο μικροί όταν το διακύβευμα είναι τόσο μεγάλο, γιατί να είναι τόσο λίγοι όταν παίζονται τόσο πολλά.
Ο Ρουπακιάς αποφυλακίζεται και δεν μας φταίει κανένα μνημόνιο, καμία τρόικα, ούτε ο νεοφιλελευθερισμός. Ετσι λειτουργεί ο θεσμός της Δικαιοσύνης, έτσι στήθηκε πριν από το ξέσπασμα της κρίσης, έτσι τον μάθαμε και τον αντεχτήκαμε. Στην καρέκλα του υπουργού Δικαιοσύνης κάθισαν πολλοί, ανάμεσά τους μορφωμένοι και προοδευτικοί, κανείς δεν κατάφερε να λύσει τον κόμπο, είτε γιατί δεν είχε τις ικανότητες, είτε γιατί τον μπλόκαρε το κόμμα του ή κάποιο ισχυρό παρασύστημα. Γεγονός είναι ότι μαθαίνουμε τα νέα για τον δολοφόνο του Παύλου Φύσσα και πέφτουμε για πολλοστή φορά από τα σύννεφα. Αντιδρούμε, όπως συνήθως, με πικρόχολα σχόλια, μορφασμούς θλίψης, τς-τς-τς, και τα γνωστά κουνήματα του κεφαλιού που δείχνουν ότι όχι απλώς είμαστε προετοιμασμένοι για το επόμενο γκρεμοτσάκισμα αλλά σχεδόν απορούμε που ακόμη κρατιόμαστε.
Πηγή : metarithmisi.gr

Εισαγγελική παρέμβαση για να διαλυθούν τα αγροτικά μπλόκα

 Εισαγγελική παρέμβαση για να διαλυθούν τα αγροτικά μπλόκα
Την παρέμβαση της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου προκάλεσαν τα μπλόκα των αγροτών και οι αποκλεισμοί των δρόμων. Η Ευτέρπη Κουτζαμάνη με παραγγελία της προς τους εισαγγελείς Εφετών και Πρωτοδικών της χώρας ζητεί να εφαρμοστεί η αυτόφωρη διαδικασία για όσους κλείνουν τους δρόμους διαπράττοντας το αδίκημα της παρακώλυσης συγκοινωνιών.
Όπως αναφέρει, χαρακτηριστικά , η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου απευθυνόμενη στους εισαγγελείς: «Θεωρώ υποχρέωσή μου» να υπομνήσω σε εσάς το αυτονόητο καθήκον σας για παρέμβασή σας, με τη συνδρομή των αστυνομικών αρχών, με σκοπό, αφενός τη βεβαίωση του πιο πάνω εγκλήματος, ενδεχομένως δε και άλλων εγκλημάτων, και αφετέρου την εξακρίβωση των στοιχείων των δραστών και τη δίωξή τους.
Ολόκληρη η παραγγελία της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου έχει ως εξής:
Προς
τους κ.κ. Εισαγγελείς Εφετών της Χώρας και
δι' αυτών στους κ.κ. Εισαγγελείς Πρωτοδικών της περιφερείας τους
​ Το τελευταίο διάστημα, παρατηρείται το φαινόμενο του αποκλεισμού της κυκλοφορίας σε δημόσιες οδούς από τους συμμετέχοντες κλπ. στις κινητοποιήσεις των αγροτών. Η συμπεριφορά αυτή, όπως γνωρίζετε, συνιστά κατ' αρχάς την αξιόποινη πράξη της παρακώλυσης συγκοινωνιών (άρθρο 292 ΠΚ, όπως ισχύει). Η πρόβλεψη του εγκλήματος αυτού, το οποίο διώκεται αυτεπαγγέλτως, έγινε για την προστασία της εύρυθμης λειτουργίας των κάθε είδους συγκοινωνιακών εγκαταστάσεων, που προορίζονται για κοινή χρήση, ενδιαφέρουν το κοινωνικό σύνολο και θεωρούνται κοινωνικά αγαθά σημαντικής αξίας.
​Θεωρώ υποχρέωσή μου, να υπομνήσω σε εσάς το αυτονόητο καθήκον σας για παρέμβασή σας, με τη συνδρομή των αστυνομικών αρχών, με σκοπό, αφενός τη βεβαίωση του πιο πάνω εγκλήματος, ενδεχομένως δε και άλλων εγκλημάτων, και αφετέρου την εξακρίβωση των στοιχείων των δραστών και τη δίωξή τους.
Η Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου

Πηγή : www.newsbeast.gr

Ο μεγάλος πόλεμος μόλις άρχισε…

 
Ο ασκός του Αιόλου άνοιξε, η διαπλοκή απέκτησε ονοματεπώνυμο και ποινικές διώξεις και η κυβέρνηση, σε μια εξαιρετικά κρίσιμη συγκυρία, κάνει την επιλογή της τελικής ρήξης με το παλαιό σύστημα και τη διαφθορά.
Το timing είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο, με ανοιχτά τρία σκληρά μέτωπα – εθνικό, οικονομικό και κοινωνικό. Η αξιολόγηση είναι ακόμη μετέωρη, οι αγρότες δυναμώνουν σταθερά τις σπίθες της κοινωνικής έντασης και η προσφυγική κρίση κορυφώνεται με όμηρο την Ελλάδα.
Σ’ αυτό το σκηνικό, ένας ακόμη «πόλεμος» θα μπορούσε να συνιστά και πολυτέλεια, στο Μαξίμου όμως ο κύβος έχει ήδη ριφθεί. Και η στρατηγική επιλογή είναι «να δοθούν όλες οι μάχες μαζί» - εξ ου και εδόθη το σύνθημα για την τελική αναμέτρηση με τη διαπλοκή και τη διαφθορά.
Είναι ένα σύνθημα που κατά την αντιπολίτευση και τα θιγόμενα media αποτελεί «επικοινωνιακό αντιπερισπασμό» και συνοδεύει τη μάχη των 4 τηλεοπτικών αδειών και της – κατά τη ΝΔ – συγκρότησης της «νέας διαπλοκής».
«Είναι απλώς μια ρητή δέσμευση προς την κοινωνία που πρέπει να τηρηθεί» απαντούν κυβερνητικές πηγές, προσθέτοντας: «Μπορεί να αργήσαμε, αλλά τώρα πια δεν θα κάνουμε πίσω».
Πάνω σ’ αυτή τη γραμμή, δε, η μάχη δίνεται ήδη και θα κλιμακωθεί σε τρία επίπεδα: Στη λεγόμενη «υψηλή διαπλοκή», στη μεσαία αλλά διάχυτη διαφθορά και στην μεγάλη φοροδιαφυγή με όπλο τις περίφημες - και αναξιοποίητες μέχρι σήμερα – λίστες Μπόργιανς και Λαγκάρντ.
Η δίωξη κατά Ψυχάρη
Στο μέτωπο της «υψηλής» διαπλοκής η ποινική δίωξη κατά του εκδότη (ΔΟΛ) Σταύρου Ψυχάρη είναι η πιο ηχηρή έως τώρα κίνηση.
Η δίωξη ασκήθηκε μετά από παραγγελία του εισαγγελέα οικονομικού εγκλήματος Παναγιώτη Αθανασίου, αφορά προσωπικό δάνειο – της γνωστής κατηγορίας των λεγόμενων «θαλασσοδανείων» - ύψους 57 εκατομμυρίων ευρώ που φέρεται να είχε δοθεί χωρίς εγγυήσεις και επεκτείνεται και σε στελέχη της Alpha Bank που χορήγησαν τις εν λόγω πιστώσεις.
Απαντώντας ο ΔΟΛ υποστήριξε ότι πρόκειται για «χρηματοδότηση που χορηγήθηκε νομίμως» και «εξυπηρετείται κανονικά», έκανε λόγο για «προαναγγελθείσα δίωξη» και κατήγγειλε «σκοπιμότητες».
Από την πλευρά τους κυβερνητικές πηγές σημείωναν ότι «ο λόγος ανήκει αποκλειστικά και μόνον στη Δικαιοσύνη» - το γεγονός όμως ότι η δίωξη έρχεται μετά τα σφοδρά πρωτοσέλιδα πυρά για τις τηλεοπτικές άδειες και τον εντοπισμό δεκαετούς μαύρης τρύπας στα «Πόθεν Έσχες» του Σταύρου Ψυχάρη, πιστοποιεί ότι ο πόλεμος μαίνεται και μπαίνει στην τελική του φάση.
Το κύκλωμα των εκβιαστών
Εξίσου θερμές αναμένονται οι επόμενες πράξεις και στην υπόθεση με τον εκδότη και τους δημοσιογράφους που φέρονται να εμπλέκονται στην υπόθεση των εκβιασμών.
Με την άκρη του νήματος να ξεκινά από την ΕΥΔΑΠ και την δικογραφία να αποκαλύπτει ήδη πολυσχιδή δραστηριότητα των τριών συλληφθέντων, η υπόθεση δείχνει να ανοίγει ρωγμή σε μια πραγματικότητα που ήταν χρόνια γνωστή αλλά, περιέργως και παγίως, καλυπτόταν από άγραφους νόμους σιωπής: Την πραγματικότητα των ωμών εκβιασμών με την οποία μικρότερα ή μεγαλύτερα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης αποσπούσαν διαφήμιση είτε από κρατικούς φορείς, είτε από τράπεζες και ιδιωτικές εταιρίες – διαφήμιση, που κατά κανόνα ήταν δυσανάλογα υψηλότερη της κυκλοφορίας ή της επισκεψιμότητάς τους.
Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι τις επόμενες ημέρες θα ακολουθήσουν και νέες συλλήψεις δημοσιογράφων και υπευθύνων ιστοσελίδων, καθώς η δικογραφία βρίθει στοιχείων για υπόγειες συναλλαγές, ενώ το δικό της ιδιαίτερο νόημα έχει και η χθεσινή παρέμβαση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Γιάννη Δραγασάκη με αποδέκτη τις τράπεζες.
Σε ανακοίνωση της αντιπροεδρίας τονίζεται ότι «με αφορμή την υπόθεση του φερόμενου ως κυκλώματος δημοσιογράφων - εκβιαστών, ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης καλεί, για μία ακόμη φορά, τις διοικήσεις των τραπεζών και των υπόλοιπων φορέων του χρηματοπιστωτικού τομέα να αναρτούν δημόσια όλες τις δαπάνες τους για χορηγίες και διαφημίσεις μέχρι το επίπεδο του τελικού αποδέκτη.
Σε κάθε περίπτωση, η Κυβέρνηση προχωρά με ταχείς ρυθμούς στη σύνταξη σχεδίου νόμου που θα προάγει τη διαφάνεια και τη διαύγεια στο χρηματοπιστωτικό τομέα».
Οι λίστες των φοροφυγάδων
Το τρίτο μέτωπο της ρήξης με τη διαφθορά εντοπίζεται από την κυβέρνηση στις λίστες Μπόργιανς και Λαγκάρντ και στα στοιχεία που περιέχουν για τους μεγαλοκαταθέτες του εξωτερικού.
Το Μαξίμου θα επιμείνει στις αποκαλύψεις για την απροθυμία της κυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου να αξιοποιήσουν τα στοιχεία από τις λίστες, ενώ ταυτόχρονα κυβερνητικές πηγές διαβεβαιώνουν ότι πλέον θα διερευνηθούν τα πάντα.
Οι ίδιες πηγές λένε πως πολύ σύντομα θα δοθούν και επίσημα στοιχεία για τα ποσά που ήδη έχουν μπει στα δημόσια ταμεία απ’ όσους εντοπίστηκαν να έχουν μη φορολογημένες καταθέσεις στο εξωτερικό, στα πρότυπα της περίπτωσης Παπασταύρου.
Ο στενός συνεργάτης του Αντώνη Σαμαρά, παρ’ ότι επέμεινε πως οι καταθέσεις που βρέθηκαν στο όνομά του στη λίστα Λαγκάρντ δεν ήταν δικές του, κατέβαλε τελικά πρόστιμο 3,3 εκατομμυρίων ευρώ για να μην αντιμετωπίσει την ποινική δίωξη.

Πηγή :  http://tvxs.gr

Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2016

Το ΔΙΚΤΥΟ Ανανεωτικής Αριστεράς και στην Θεσσαλία

Συνέντευξη στον Σπύρο Μπαξεβάνο / ΘΕΣΣΑΛΙΑ TV παραχώρησε ο Θράσος Φωτεινός ως μέλος του ΔΙΚΤΥΟΥ Ανανεωτικής Αριστεράς, λίγες ώρες πριν την σημαντική συζήτηση/κάλεσμα προς τους πολίτες του Βόλου, κατά την οποία παρουσιάστηκε η Διακήρυξη του ΔΙΚΤΥΟΥ.
Στην συζήτηση συμμετείχαν φορείς του Βόλου, ενώ από το ΔΙΚΤΥΟ εισηγήσεις έκαναν οι Παντελής Μαστρογιάννης και Θράσος Φωτεινός.

Τα μέτρα της κυβέρνησης για τους αγρότες

 
Τα μέτρα που παρουσίασε ο Αλέξης Τσίπρας στη συνάντησή του με τους αγρότες, ανακοίνωσε η κυβερνητική εκπρόσωπος Όλγα Γεροβασίλη. Μεταξύ αυτών είναι η πενταετής μεταβατικότητα του ταμείου ασφάλισης των αγροτών, καθώς και θέσπιση του εργόσημου.
Η κ. Γεροβασίλη είπε: «Η κυβέρνηση επεδίωκε και επιδιώκει τον απευθείας διάλογο με τους αγρότες. Η σημερινή συνάντηση είναι ένα ιδιαίτερα θετικό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση».
«Στην συνάντηση εκπροσωπήθηκε η πλειοψηφία των μπλόκων και των αγροτικών κινητοποιήσεων και έγινε μια ειλικρινής συζήτηση» σημείωσε και πρόσθεσε πως στους εκπροσώπους των αγροτών κατέστη σαφής η δέσμευση της κυβέρνησης να πάρει άμεσα μέτρα προστασίας των αγροτών, ακόμα και μέσα στις εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, που είναι γνωστές σε όλους τους Έλληνες πολίτες.
«Τα μέτρα για την στήριξη του αγροτικού κόσμου, που παρουσιάσαμε στην σημερινή συνάντηση, αφορούν το σύνολο των αγροτών και των δραστηριοτήτων τους, με ισχυρή έμφαση στους μικρούς και μεσαίους παραγωγούς», πρόσθεσε η κυβερνητική εκπρόσωπος.
Τα μέτρα στα οποία αναφέρθηκε η κ. Γεροβασίλη, είναι:
Για το ασφαλιστικό
1. Πενταετής μεταβατικότητα του ταμείου ασφάλισης των αγροτών έως το 2021.
2. Κλιμάκωση των εισφορών για ηπιότερη μετάβαση στο προβλεπόμενο ύψος, έως το 2021.
3. Δυνατότητα επιλογής χαμηλότερου ποσοστού εισφοράς για τους κατά κύριο επάγγελμα αγρότες, σε ποσοστό 16 αντί για 20%, που διασφαλίζει τελική σύνταξη ανώτερη από την εθνική.
4. Θέσπιση του εργόσημου ως βασικού εργαλείου πληρωμής της απασχόλησης στον αγροτικό χώρο, ώστε η δαπάνη αυτή να καταλογίζεται ως έξοδο στην αγροτική επιχείρηση.
Για το φορολογικό:
5. Φορολογική ελάφρυνση για την μέγιστη πλειοψηφία των αγροτών.
6. Θέσπιση αφορολόγητου ορίου για τους μικρούς και μεσαίους παραγωγούς.
Ως αποτέλεσμα του συνδυασμού των παραπάνω προτάσεων επί του ασφαλιστικού και του φορολογικού, η συνολική επιβάρυνση για την μεγάλη πλειοψηφία των αγροτών, που αγγίζει το 90%, θα είναι μικρότερη από την σημερινή.
Επίσης η κυβέρνηση παρουσίασε μια ακόμα σειρά μέτρων που στοχεύουν στην στήριξη της αγροτικής παραγωγής. Τα μέτρα αυτά είναι:
7. Ορισμός του κατά κύριο επάγγελμα αγρότη και ένταξη στο Μητρώο Αγροτών, με αυστηρό προσδιορισμό που προβλέπει δύο βασικές προϋποθέσεις: ασφάλιση στον ΟΓΑ και εισόδημα προερχόμενο τουλάχιστον κατά 51% από αγροτικές δραστηριότητες.
8. Ρύθμιση χρεών στην ΔΕΗ με τουλάχιστον 36 δόσεις, για όλα τα παλιά και νέα χρέη, χωρίς προκαταβολή.
9. Στήριξη για εγκατάσταση μικρών φωτοβολταϊκών, μέσω του Προγράμματος Αγροτικής Ανάπτυξης, για την μείωση του κόστους παραγωγής.
10. Άμεση καταβολή ποσού των συνδεδεμένων ενισχύσεων και αποζημιώσεων των παραγωγών που συμμετείχαν στο πρόγραμμα για το ρωσικό εμπάργκο.
11. Ομαλοποίηση και σταθεροποίηση ενισχύσεων και αποζημιώσεων. Σε ετήσια βάση, οι πληρωμές του ΟΠΕΚΕΠΕ θα ξεκινούν από τον Νοέμβριο και θα ολοκληρώνονται μέχρι τα τέλη Μαρτίου του επόμενου έτους, εκτός από το 10% που αφορά την εξόφληση και θα καταβάλλεται τον Ιούνιο. Δέσμευση για συντομότερη καταβολή των αποζημιώσεων του ΕΛΓΑ.
12. Στήριξη των νέων αγροτών, έως 40 ετών, με στόχο την παραμονή αλλά και την επιστροφή των νέων στην περιφέρεια. Στήριξη επενδυτικών σχεδίων πρώτης εγκατάστασης με επιδότηση έως 22.000 ευρώ. Στήριξη εκκίνησης μη γεωργικής δραστηριότητας με επιδότηση από 11.000 έως 20.000 ευρώ.
13. Επιτάχυνση στης επιστροφής ΦΠΑ στους αγρότες ειδικού καθεστώτος, καθώς και όλων των οφειλών του δημοσίου, όπως ο ΦΠΑ και ο φόρος πετρελαίου.
14. Κάρτα του αγρότη, για χρηματοδότηση των αγροτικών εργασιών, σε ετήσια βάση, με εγγύηση τις κοινοτικές επιδοτήσεις. Στόχος αυτού του μέτρου είναι η εξασφάλιση ρευστότητας με το χαμηλότερο δυνατό επιτόκιο και η μείωση του κόστους κατά τουλάχιστον 10%, ιδιαίτερα στον τομέα των εφοδίων. Επιδίωξη της κυβέρνησης είναι η εξασφάλιση της κάρτας και για τους αγρότες που έχουν ανοιχτά δάνεια.
15. Έλεγχος της αγοράς και αποφασιστικός περιορισμός της ασυδοσίας των μεσαζόντων και των καρτέλ. Φραγμός στην διακίνηση προϊόντων με ανεξέλεγκτη έκδοση τιμολογίων αγοράς και στις απαράδεκτες –πολλές φορές επτάμηνες και οκτάμηνες- καθυστερήσεις πληρωμών.
16. Καθιέρωση υποχρεωτικής τήρησης βιβλίων εσόδων – εξόδων, χωρίς γραφειοκρατικές δυσκολίες. Κατ εξοχήν ωφελημένοι θα είναι οι ίδιοι οι αγρότες, που θα μπορούν να αφαιρούν από το ακαθάριστο εισόδημά τους το σύνολο του υψηλού κόστους παραγωγής.
17. Άμεση προώθηση προς ψήφιση του σχεδίου νόμου για το πλαίσιο λειτουργίας του συνεργατισμού. Κίνητρα για συλλογικές μορφές οργάνωσης της παραγωγής και της μεταποίησης, συνεταιρισμούς, ομάδες και οργανώσεις παραγωγών. Δομές αυστηρού ελέγχου για να αποφευχθούν νοσηρά φαινόμενα του παρελθόντος που δυσφήμισαν τον συνεταιριστικό θεσμό.
18. Συγκρότηση Εθνικού Δικτύου Αγροτικής Πολιτικής, για την υλοποίηση πολιτικής και χάραξη συνολικής στρατηγικής στον αγροτικό τομέα, με την συμμετοχή των εκπροσώπων του αγροτικού κόσμου.
19. Ίδρυση Φορέα Αξιοποίησης της δημόσιας αγροτικής γης και παραχώρησή της προς αξιοποίηση σε νέους αγρότες και συνεταιρισμούς,
20. Υλοποίηση προγραμμάτων για την προώθηση των αγροτικών προϊόντων.
21. Συγκρότηση συμβουλευτικών δομών σε όλη την Ελλάδα, για την επιστημονική και τεχνική υποστήριξη της αγροτικής παραγωγής.
22. Ειδικό σχέδιο για ην στήριξη της κτηνοτροφίας, με στόχο την αύξηση της παραγωγής, την διατροφική επάρκεια. Την συγκράτηση του πληθυσμού στην ύπαιθρο και την συμπληρωματική απασχόληση ιδιαιτέρα των κατοίκων των ορεινών περιοχών.
23. Στήριξη της αλιείας με άμεσα μέτρα που θα εξασφαλίσουν την δυνατότητα αναγέννησης των ιχθυοαποθεμάτων και θεσμοθέτηση ενός ολοκληρωμένου πλαισίου για την αειφορική διαχείρισή τους.
24. Υλοποίηση διαφοροποιημένων προγραμμάτων και παρεμβάσεων για την αγροτική παραγωγή σε ορεινές, απομακρυσμένες και νησιωτικές περιοχές.
25. Δημιουργία Τράπεζας Γενετικού Υλικού με στόχο την διατήρηση, αναπαραγωγής, εμπορίας και προώθησης του εγχώριου γενετικού υλικού.
Η κυβέρνηση επανέλαβε την απόφασή της να στηρίξει με κάθε διαθέσιμο μέσον τον αγροτικό τομέα, στον οποίο αποδίδει καθοριστική σημασία για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.
«Στο πλαίσιο αυτό, επιδιώξαμε –και αποδείξαμε ότι το εννοούμε- ο διάλογος με τους εκπροσώπους των αγροτών, παρά την δύσκολη συγκυρία, να είναι παραγωγικός, ειλικρινής και αποτελεσματικός» κατέληξε η κ. Γεροβασίλη.

Πηγή : www.tovima.gr

Νόμιμη ληστεία

του Τάσου Παππά
 
«Καθυστερείτε τις ιδιωτικοποιήσεις» λένε οι δανειστές στην κυβέρνηση. «Κωλυσιεργείτε στο θέμα της δημιουργίας του Ταμείου που θα αναλάβει τη διαχείριση της δημόσιας περιουσίας» φωνάζουν ο Σόιμπλε και ο Ντάισελμπλουμ στους οικονομικούς υπουργούς.
«Ενοχοποιείτε την ιδιωτική πρωτοβουλία, αποθαρρύνετε τις επενδύσεις, είστε εγκλωβισμένοι στις αριστερές παλιομοδίτικες εμμονές σας» σιγοντάρουν τους εταίρους η Νέα Δημοκρατία, η Δημοκρατική Συμπαράταξη και το Ποτάμι.
Εκούσα-άκουσα η κυβέρνηση Τσίπρα συμφώνησε και για το λιμάνι του Πειραιά και για τα 14 αεροδρόμια και είναι υποχρεωμένη να πραγματοποιήσει κι άλλες ιδιωτικοποιήσεις. Χωρίς σαφή δείγματα στο πεδίο αυτό δεν θα ολοκληρωθεί η αξιολόγηση, χωρίς την αξιολόγηση δεν θα δοθεί η δόση και χωρίς τη δόση το ελληνικό κράτος θα βρεθεί ξανά σε αδυναμία εκπλήρωσης των υποχρεώσεών του.
Το πλαίσιο εντός του οποίου οφείλει να κινηθεί η κυβέρνηση είναι ασφυκτικό. Κάντε τον κόπο να διαβάσετε την έκθεση του Transnational Institute (το πλήρες κείμενο στο efsyn.gr, αποσπάσματα στη σελίδα του Αρη Χατζηστεφάνου, Infowar στην «Εφ.Συν.», 20-2-2016). Θα μάθετε με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες πώς γίνονται οι ιδιωτικοποιήσεις στις χώρες της Ευρώπης - ανάμεσά τους και η Ελλάδα.
Σε χοντρές γραμμές το σύστημα λειτουργεί ως εξής: οι οικονομικές ελίτ, με τη συνδρομή της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας και του ΔΝΤ, πιέζουν για την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, οι κυβερνήσεις -άλλες με ενθουσιασμό γιατί υπάρχει ιδεολογική συνάφεια, άλλες αναγκαστικά γιατί είναι ευάλωτες στον εκβιασμό εξαιτίας των μνημονίων- αποφασίζουν να πουλήσουν στρατηγικού χαρακτήρα υποδομές.
Αναθέτουν σε συγκεκριμένες εταιρείες συμβούλων τη μελέτη και στη συνέχεια τα πλούσια φιλέτα αγοράζουν, συνήθως σε εξευτελιστικές τιμές, επιχειρηματικοί όμιλοι στη μετοχική σύνθεση των οποίων συμμετέχουν και τα κράτη των δανειστών, αλλά και οι εταιρείες που έκαναν, με αμοιβή φυσικά και μάλιστα πολύ υψηλή, την αξιολόγηση. Πώς λέγεται αυτό; Μπαλαμούτι; Ακομψη λέξη. Στήσιμο; Τζογαδόρικος όρος. Δόλια μεθόδευση;
Οχι, γιατί παραπέμπει σε παράνομες πρακτικές και στην περίπτωσή μας δεν ισχύει, αφού όλα αυτά προβλέπονται στις ιερές συμφωνίες. Απλώς, έχουμε να κάνουμε με νόμιμη ληστεία ή, για να το πούμε στη γλώσσα της πολιτικής οικονομίας, με βίαιη αναδιανομή του εισοδήματος, αφού με τον τρόπο αυτό η δημόσια περιουσία περνά στα χέρια μεγάλων εταιρειών, ενώ την ίδια στιγμή οι κυβερνήσεις προχωρούν σε μειώσεις μισθών, συντάξεων, επιδομάτων, δηλαδή σε σκληρή λιτότητα.
Θα θυμώσουν οι νεοφιλελεύθεροι και οι σύμμαχοί τους της αντιλαϊκιστικής Αριστεράς, που προτιμούν αποφορτισμένες και ουδέτερες περιγραφές, αλλά πρόκειται για μια ταξικά μεροληπτική πολιτική.

Ανάγωγα

Αν κρίνω απ’ αυτά που λένε ορισμένα στελέχη του Ποταμιού, το επικείμενο συνέδριο δεν θα λειτουργήσει συσπειρωτικά. Μάλλον θα είναι η επίσημη πράξη διαζυγίου κάποιων με το σχήμα που δημιούργησε ο Στ. Θεοδωράκης. Αλλωστε, και από τα δεξιά και από τ’ αριστερά έρχονται δελεαστικές προτάσεις. Γιατί να μείνουν στο χωριό με τα λίγα σπίτια όταν τους περιμένουν οι κωμοπόλεις.
Πηγή : www.efsyn.gr

Μπόργιανς: Η κυβέρνηση Σαμαρά δεν δέχθηκε να συνεργαστούμε

 Μπόργιανς: Η κυβέρνηση Σαμαρά δεν δέχθηκε να συνεργαστούμε
Προσέφερα συνεργασία και σε θέματα φορολογικών ελέγχων ήδη το 2012 στην τότε ελληνική κυβέρνηση (του Αντώνη Σαμαρά), αλλά δεν υπήρξε ενδιαφέρον, σε αντίθεση με την σημερινή κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, δηλώνει ο υπουργός οικονομικών της Βόρειας Ρηνανίας Βεστφαλίας Νόρμπερτ Βάλτερ Μπόργιανς σε δήλωσή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ. Προσθέτει δε ότι εναπόκειται στην εκάστοτε κυβέρνηση να αποδεχθεί μια τέτοια συνεργασία.
«Μπορώ μόνο να επαναλάβω αυτό το οποίο ανέφερα και κατά κατά την επίσκεψή μου στον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα και τους υφυπουργούς Τρύφωνα Αλεξιάδη και Δημήτρη Παπαγγελόπουλο τον περασμένο μήνα: Ήδη το 2012 προσέφερα επανειλημμένα συνεργασία σε εκπροσώπους της ελληνικής κυβέρνησης. Επρόκειτο συγκεκριμένα για ανταλλαγή know how της φορολογικής διοίκησης, όπως επίσης και των φορολογικών ελέγχων, τίποτα περισσότερο αλλά επίσης και τίποτα λιγότερο. Προφανώς δεν υπήρχε από την τότε κυβέρνηση -σε αντίθεση με τη σημερινή- κανένα ενδιαφέρον για συνεργασία, αν και ο ομοσπονδιακός υπουργός οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε είχε ρητά δηλώσει την υποστήριξή του σε μια τέτοια συνεργασία. Είναι όμως υπόθεση της εκάστοτε κυβέρνησης να αποδεχθεί την προσφορά για συνεργασία ή να την αρνηθεί» επισημαίνει.
Αναφερόμενος στη συνεργασία που έχει τώρα με την κυβέρνηση και τους Τρ.Αλεξιάδη και Δημ.Παπαγγελόπουλο, ο Βάλτερ Μπόργιανς δηλώνει: «Συνεπέστερη δεν νομίζω πως μπορεί κανείς να φανταστεί τη συνεργασία μας».
Ο κ. Μπόργιανς διευκρινίζει επίσης ότι την προσφορά συνεργασίας την είχε κάνει το 2012 στον έλληνα πρέσβη στη Γερμανία και τον γενικό πρόξενο του Ντίσελντορφ, «αλλά μετά την ενημέρωση της Αθήνας δεν επανήλθαν» και «δεν υπήρξε καμιά θετική απάντηση».
Για τη λίστα την οποία παρέδωσε ο κ. Μπόργιανς στην κυβέρνηση Τσίπρα εκφράζει την ελπίδα ότι θα έχει καλύτερη τύχη από τη λίστα Λαγκάρντ: «Έχω την εντύπωση μετά από όσα βλέπω ότι θα πετύχει» λέει.

Πηγή :  http://news.in.gr

Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2016

Η Ελλάδα στην 3η θέση στο βάθρο της υπερφορολόγησης στην ΕΕ

 
Στο βάθρο της υπερφορολόγησης σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, έχει ανέβει η Ελλάδα, σύμφωνα με μελέτη του τμήματος Οικονομικών Επιστημών του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου.
Σύμφωνα με την έρευνα που δημοσιεύουν «Τα Νέα», για κάθε 100 ευρώ εισοδήματος, τα 39,9 ευρώ πηγαίνουν απευθείας στο ταμείο του Δημοσίου, για φόρο εισοδήματος, ασφαλιστικές εισφορές (κατά το σκέλος που αφορούν τους εργαζομένους) και έμμεσους φόρους.
Το εν λόγω ποσό αφορά μόνο όσα παίρνει το Δημόσιο με απευθείας παρακράτηση από τον μισθό υπό μορφή άμεσου φόρου και εισφορών κοινωνικής ασφάλισης, αθροιστικά με τους έμμεσους φόρους στην κατανάλωση.
Δεν περιλαμβάνονται ο ΕΝΦΙΑ, τα τέλη κυκλοφορίας, οι έκτακτες εισφορές, τα δημοτικά τέλη και ότι άλλο επωμίζεται υπό μορφή τέλους ή φόρου ένας μισθωτός στην χώρα μας.
Στην Ελλάδα η συνολική φορολογική επιβάρυνση για ένα νοικοκυριό με έναν εργαζόμενο και δύο παιδιά και εισοδήματα της τάξης των 35.000 είναι η τρίτη υψηλότερη ανάμεσα σε 21 χώρες της ΕΕ, με τις Δανία και Σουηδία να είναι η μόνες χώρες που βρίσκονται υψηλότερα από την χώρα μας, με συνολική φορολογική επιβάρυνση να βρίσκονται αντίστοιχα στο 41,6% και στο 40,0%.
Σύμφωνα με την μελέτη, τα περιθώρια για περαιτέρω αύξηση είτε της άμεσης είτε της έμμεσης φορολογίας, έχουν εξαντληθεί.
Στον αντίποδα, την χαμηλότερη φορολογική επιβάρυνση έχουν η Τσεχία (17,8%), η Σλοβακία (17,5%) και η Ιρλανδία (16,1%). Η Γερμανία βρίσκεται στην 11η θέση ανάμεσα στις 21 χώρες, με συνολική φορολογική επιβάρυνση που ανέρχεται στο 31,2%.

Πηγή : www.real.gr

Ο Εκο και τα αποφθέγματά του…

του Σπύρου Σεραφείμ

Η Σημειωτική (από την αρχαία ελληνική λέξη «σημείον») -ή, όπως ονομαζόταν παλαιότερα, Σημειολογία- είναι η επιστήμη που μελετά τη συγκρότηση και τη λειτουργία των συμβολικών συστημάτων στο σύνολό τους. Αντικείμενο της σημειωτικής αποτελεί το πώς τα άτομα αποδίδουν, κωδικοποιούν και ανταλλάσσουν σημασίες και νοήματα. Ο Ουμπέρτο Εκο μέσα από τα γραπτά του, αλλά και σε αυτά που έλεγε, περνούσε πλήθος μηνυμάτων και, εννοείται, συμβολισμών. Νοήματα που, ίσως, τις περισσότερες φορές, ήθελαν περισσότερη σπουδή μέσα στο μυαλό σου για να τα αντιληφθείς.
Αυτά είναι τα πιο γνωστά του αποφθέγματα με την υπογραφή του – ανάμεσα στα υπόλοιπα που έχει πει ή γράψει…
«Το ρόδο είναι τόσο πλούσιο σε νοήματα, που δεν του έχει μείνει πια σχεδόν κανένα νόημα»
«Τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις»
«Η μετάφραση είναι η τέχνη της αποτυχίας»
«Τίποτε δεν δίνει σ’ έναν φοβισμένο άνθρωπο περισσότερο κουράγιο από το φόβο ενός άλλου»
«Κωμικό είναι η κατανόηση του αντιφατικού. Χιούμορ είναι η υποψία γι’ αυτό»
«Ο πολιτισμός δεν ακυρώνει τη βαρβαρότητα, αλλά, πολλές φορές, την επικυρώνει. Όσο πιο πολιτισμένος είναι ένας λαός, τόσο πιο βάρβαρος και καταστροφικός μπορεί να γίνει»
«Τι όμορφο που είναι ένα βιβλίο, που επινοήθηκε για να πιάνεται στο χέρι, ακόμη και στο κρεβάτι, ακόμη και μέσα σε μία βάρκα, ακόμη και εκεί όπου δεν υπάρχουν ηλεκτρικές πρίζες, ακόμη κι αν έχει αποφορτιστεί κάθε μπαταρία και αντέχει τα σημάδια και τα τσαλακώματα, μπορεί να αφεθεί να πέσει καταγής ή να παρατηθεί ανοιγμένο στο στήθος ή στα γόνατα όταν μας παίρνει ο ύπνος, μπαίνει στην τσέπη, φθείρεται, καταγράφει την ένταση, την επιμονή ή τον ρυθμό των αναγνώσεών μας, μας υπενθυμίζει (αν φαίνεται πολύ καινούργιο ή άκοπο) ότι δεν το διαβάσαμε ακόμη…»
«Η υπερβολική συσσώρευση στοιχείων κιτς αποτελεί μια αξιοσημείωτη υφολογική πρόταση»
«Να φοβάσαι τους προφήτες κι αυτούς που είναι έτοιμοι να πεθάνουν για την αλήθεια, επειδή κατά κανόνα κάνουν και άλλους να πεθάνουν μαζί τους, μερικές φορές πριν από αυτούς και καμιά φορά αντί για αυτούς»
«Οταν οι άνθρωποι σταματούν να πιστεύουν στο Θεό, δεν είναι ότι δεν πιστεύουν πια τίποτα. Πιστεύουν στα πάντα»
«Οι κρίσεις πουλάνε καλά»
«Κάθε φορά που ένας ποιητής, ένας ιεροκήρυκας, ένας αρχηγός, ένας μάγος ξεστομίζει ασυναρτησίες, η ανθρωπότητα ξοδεύει αιώνες αποκρυπτογραφώντας το μήνυμα»
«Η μαζική κουλτούρα είναι αντι-κουλτούρα»
«Μου φτάνει που ξέρω να διαβάζω, γιατί έτσι μαθαίνω αυτά που δεν ξέρω, ενώ όταν γράφεις, γράφεις μόνο αυτά που ξέρεις ήδη»
«Οι ιστότοποι κοινωνικής δικτύωσης έδωσαν το δικαίωμα να μιλάνε σε λεγεώνες ηλιθίων που άλλοτε δεν μίλαγαν παρά μόνο σε μπαρ, αφού είχαν πιει κανένα ποτήρι κρασί, χωρίς να βλάπτουν την κοινότητα. Τους αναγκάζαμε αμέσως να σωπάσουν, αλλά σήμερα έχουν το ίδιο δικαίωμα λόγου με ένα βραβείο Νόμπελ. Είναι η εισβολή των ηλιθίων»
«Σήμερα μόνο οι ηλίθιοι κάνουν δικτατορίες με τανκς, από τη στιγμή που υπάρχει η τηλεόραση».

Πηγή : www.protagon.gr

Αυτοπεριορισμός του λόγου προ του ισλαμικού εξτρεμισμού;

ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΣΤΑΜΑΤΗ*
 Ύστερα από τη δολοφονική επίθεση στα γραφεία του "Charlie Hebdo" (Ιανουάριος 2015), πολίτες σε δημοκρατικές χώρες της Δύσης ένιωσαν ότι θα άρμοζε να υπάρξει κάποιος συνειδητός αυτοπεριορισμός στην ελευθερία του λόγου. Με την ενδόμυχη ελπίδα ότι με τον τρόπο αυτό θα αποκλιμακωθεί η ισλαμική τρομοκρατική βία σε δυτικές χώρες.
Η στάση αυτή επικαλείται την επιβαλλόμενη ανεκτικότητα απέναντι στη θρησκευτική και πολιτισμική ιδιαιτερότητα των άλλων εν γένει. Όποιος παίρνει στα σοβαρά τα δικαιώματα του ανθρώπου δεν μπορεί παρά να σέβεται οι άλλοι να αναγνωρίζουν τον εαυτό τους κάτω από τον θόλο μιας συλλογικής ταυτότητας.
Ωστόσο, σ' αυτή τη στάση η πολυπολιτισμικότητα εκλαμβάνεται όχι ακριβώς ως συνύπαρξη ανάμεσα σε διαφορετικούς ανθρώπους, που διεκδικούν να αυτοπροσδιορίζονται ατομικά, αλλά μάλλον ως συμπαράταξη ανάμεσα σε διαφορετικές και δη συμπαγείς πολιτισμικές και θρησκευτικές ταυτότητες.
Η στάση αυτή υποθέτει κάποια άτυπη ισοδυναμία ανάμεσα σε διαφορετικές κουλτούρες. Μας καλεί, λοιπόν, να μην εκφράζουμε οποιαδήποτε γνώμη θα μπορούσε να θίξει ευαίσθητες χορδές στην αυτοκατανόηση όσων συμμερίζονται παρόμοια συλλογική ταυτότητα. Πρακτικά αυτό ισοδυναμεί με σοβαρή περικοπή στην ελευθερία της σκέψης και του λόγου. Μόνο και μόνον επειδή ενδέχεται η χρήση του λόγου να προσληφθεί ως επιθετική έκφραση και κακόβουλη υποτίμηση της κουλτούρας των άλλων.
Κατ' αρχάς η ανωτέρω στάση είναι ατελέσφορη. Εισηγείται μια πολιτική δημόσιου κατευνασμού του ισλαμικού εξτρεμισμού. Αυτή, όμως, ποσώς ενδιαφέρει όσους ασπάζονται ότι «οι άπιστοι αξίζει να πεθάνουν». Φανατικοί θρησκόληπτοι δεν μειώνουν την επιθετική μανία τους, απλώς επειδή ίσως σημειωθεί δημόσιος αυτοπεριορισμός εκ μέρους των άλλων. Ζηλωτές κάθε λογής προσβάλλονται, ακόμη κι αν η υποτιθέμενη βλασφημία προς το θείο της θρησκείας τους επιδειχθείιδιωτικά.
Κυρίως όμως η στάση εξευμενισμού της εξτρεμιστικής θρησκοληψίας είναι ηθικολιτικά προβληματική. Ευνοεί έναν ευνουχισμό σε πλείστες χρήσεις του λόγου. Ακόμη κι ένας ανώδυνος αστεϊσμός θα κινδύνευε να θεωρηθεί από εύθικτους πιστούς ως μέγα αμάρτημα. Κάθε μορφή επιστήμης και τέχνης καταντά έτσι εν δυνάμει ύποπτη να διαταράξει την ακεραιοφροσύνη των ιδαλγών μιας θρησκείας.
Ακόμη χειρότερα, η στάση που κρίνουμε ευνοεί την απόσυρση της Πολιτείας από δημόσιεςεγγυήσεις της ελευθερίας του λόγου. Δίχως αυτές, όμως, αποκλείεται από τη δημόσια συζήτηση μια μεγάλη σειρά από ζωτικά ζητήματα κοινού ενδιαφέροντος.
Ανυπόστατο θα ήταν ένα υποτιθέμενο δικαίωμα οποιουδήποτε μετόχου συλλογικής ταυτότητας να γίνεται σεβαστή η ακεραιότητα του συστήματος πεποιθήσεών του/της από όλους τους άλλους, καθώς κι από την Πολιτεία. Φιλελεύθερο κράτος δικαίου ούτε επιβάλλει κάποιο κοσμοθεωρητικό πρότυπο στους πολίτες του ούτε κάποια ιδιαίτερη αντίληψη περί αγαθού βίου. Ούτε όμως παρεμβαίνει σε διενέξεις γύρω από περιεκτικές αντιλήψεις ζωής. Αρκείται να διασφαλίζει μια δημόσια σφαίρα επικοινωνίας, στην οποία διαφορετικές βιοθεωρίες δύνανται να εκδηλώνονται ελεύθερα.
Ο καθείς δικαιούται να συμπράττει με άλλους στην καλλιέργεια ορισμένης πολιτισμικής ταυτότητας. Εξ αυτού όμως κανένα δικαίωμα δεν στοιχειοθετείται για μη ενόχλησή του από τις κρίσεις άλλων. Φιλελεύθερη και δημοκρατική έννομη τάξη δεσμεύεται να προστατεύει τηνελευθερία συνείδησης καθενός, δηλαδή όλων επί ίσοις όροις. Συγχρόνως όμως οφείλει γενικώς να τηρεί στάση ουδέτερη ως προς τις πεποιθήσεις των πολιτών, άρα και ως προς τις μεταξύ τους έριδες.
Θα ήταν ανελεύθερο να επιβάλλονται κυρώσεις ή περιορισμοί εις βάρος ανθρώπων που π.χ. θα αναρωτιούνταν δημόσια τι σχέση μπορεί να έχει η κατανάλωση χοιρινού κρέατος με τη θρησκευτικότητα οποιουδήποτε. Εάν παρόμοια αθώα σκέψη εκληφθεί ως θανάσιμη ασέβεια απέναντι στα θρησκευτικά πιστεύω οποιουδήποτε, τότε, επιτέλους, αξίζει και ο ίδιος ο «θιγόμενος» να πράξει κάτι. Να επερωτήσει τον εαυτό του μήπως η δική του στάση είναι αυτή που χρήζει αναστοχασμού κι αναθεώρησης.
Εάν π.χ. μουσουλμάνος πιστός κρίνει ότι δεν πρέπει ο ιδρυτής της θρησκείας του να απεικονίζεται με γραφική παράσταση, τότε η απαγόρευση αυτή ισχύει προφανώς μονάχα για τον ίδιο και τους ομοϊδεάτες προς αυτόν. Δεν μπορεί όμως να επεκτείνεται παρόμοια απαγόρευση σε όσους θεωρούν ότι δεν καταλαμβάνονται ηθικά ή μεταφυσικά από την απαγόρευση αυτή. Θρησκευόμενος πιστός δεν δικαιούται να αξιώνει από άλλους την ίδια τυφλή πίστη, που ενδεχομένως εκείνος επιβάλλει στον εαυτό του.
 * Ο Κώστας Σταμάτης είναι καθηγητής Φιλοσοφίας του δικαίου στη Νομική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου
Πηγή : www.avgi.gr