Το νέο αφήγημα

της Αγγελικής Σπανού

Φοβερή σκηνή: Εξαγριωμένοι αγρότες πετούσαν ντομάτες στα ΜΑΤ έξω από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και μετά πήγαιναν εξαθλιωμένοι πολίτες και τις μάζευαν.

Εχουμε πια εθιστεί στη διάλυση και δεν μας κάνει τίποτα εντύπωση, ακόμη και να στήνονται αντίσκηνα στο Σύνταγμα για να εξυπηρετηθούν οι ανάγκες της διαμαρτυρίας. Εχουμε συμφιλιωθεί με την παρακμή και μας φαίνεται αναμενόμενο ότι σε κάθε μεγάλη διαδήλωση στήνονται γρήγορα πάγκοι με “βρώμικα” οπότε μπερδεύονται τα χημικά με τις αναθυμιάσεις από τα λουκάνικα που ξεροψήνονται. Ακούμε τους πρωταγωνιστές της κινητοποίησης να απολαμβάνουν τη δημοσιότητα κάνοντας πολεμικά ανακοινωθέντα, “θα καεί η Αθήνα” κοκ, και μετά βλέπουμε σε βίντεο ότι κάποιοι συνέχισαν την εξέγερση στην πίστα πηγαίνοντας με τις μαγκούρες στο σκυλάδικο.

Εχει πια χαθεί η αίσθηση του γελοίου, μέσα και έξω από τη Βουλή. Αν έχει κανείς την αντοχή να παρακολουθήσει μια συνεδρίαση ή να ακούσει όσα λέγονται σε μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας, θα υποστεί ακόμη και αισθητική προσβολή. Αλλος παίζει τον Ελευθέριο Βενιζέλο, άλλος τον Αρη Βελουχιώτη, όλοι μαζί μια ανελέητη φάρσα.

Το βέβαιο είναι ότι θα διαπιστώσει πως ο δικός μας κόσμος βρίσκεται πολύ μακριά από τον ευρωπαϊκό που περνά μεγάλη και πολυεπίπεδη κρίση. Εμείς, όμως, δεν είμαστε κομμάτι αυτής της κρίσης, ζούμε το δικό μας αδιέξοδο στο δικό μας περιθώριο, ξεκομμένοι από εταίρους και συμμάχους, βιώνοντας με εντελώς διαφορετικό τρόπο όσα συγκλονίζουν τους άλλους στην ομάδα των οποίων ενταχθήκαμε επειδή οι τότε ηγεσίες δεν ήθελαν να κλείσουν την πόρτα της ΕΕ στον Πλάτωνα, ο οποίος είναι αμφίβολο αν σημαίνει τόσο πολλά για εμάς τους ίδιους.

Το νέο αφήγημα είναι ότι θα χαλαρώσει το μνημόνιο λόγω προσφυγικού, θα κλείσει δηλαδή η αξιολόγηση αν δείξουμε καλές επιδόσεις στη δημιουργία hot spots. Δεν είναι μόνο απλοϊκό, είναι απελπιστικά ανόητο. Με πόσους μετανάστες γλιτώνουμε το κόψιμο συντάξεων;

Οι “θεσμοί” θα επιμείνουν στη βαθύτερη εσωτερική υποτίμηση ανεξάρτητα από το αν θα εκγλωβιστούν εδώ πολλές χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες. Το πρόβλημα του ασφαλιστικού μας συστήματος δεν γίνεται να κρυφτεί όσο καλή διάθεση και αν επιδειχθεί από τους εταίρους μας. Η “πολιτική λύση” δεν μπορεί να υπερβεί την πραγματικότητα μιας χώρας που δεν παράγει, γερνάει και αρνείται να αλλάξει. Και όσο χειρότερα πηγαίνει η ΕΕ σε όλα τα επίπεδα τόσο το χειρότερο για εμάς που είμαστε ο αδύναμος κρίκος.

Είναι αλήθεια ότι χρειαζόμαστε τη στήριξη των πιστωτών για να διαχειριστούμε το μεταναστευτικό, είναι επίσης αλήθεια ότι η de facto έξοδος από τη Συνθήκη Σένγκεν είναι κοντά και ότι σε μια τέτοια περίπτωση η δραχμή θα ξαναγυαλίσει στον ορίζοντα.

Τι να σκεφτόταν, άραγε, ο έξαλλος αγρότης όταν κατέβαζε το παντελόνι του στο Δαφνί για να δείξει στα ΜΑΤ τι θα πάρουν; Ηθελε να ξεπεράσει σε ευρηματικότητα εκείνους που έσπασαν το περιπολικό ή τους άλλους που ανεβαίνοντας στην εξέδρα στο Σύνταγμα συστήθηκαν με τη φράση «δεν είμαστε αγρότες, είμαστε Έλληνες»;

Πηγή :  http://metarithmisi.g