Ξανά εκλογές;

της Αγγελικής Σπανού

Στους φίλους μου που δεν παρακολουθούν επαγγελματικά την επικαιρότητα φαίνεται αδιανόητο, γι αυτό και αποφεύγω τέτοιες συζητήσεις εκτός δουλειάς, είναι μια κατάσταση αμηχανίας να εκφράζεις μια εκτίμηση φαινομενικά ακατανόητη και να μην μπορείς να τη στηρίξεις με στέρεα επιχειρήματα. Με τους συναδέλφους όμως που ανταλλάσσουμε εμπειρίες, πληροφορίες και απόψεις, η εκλογολογία είναι τώρα τελευταία κομμάτι της ρουτίνας μας. Και έχουμε τους λόγους μας:

-Η κυβέρνηση δυσκολεύεται να διαχειριστεί ταυτόχρονα την κοινωνική διαμαρτυρία για το τρίτο μνημόνιο και τις πιέσεις των πιστωτών για περισσότερη λιτότητα. Οι υποχωρήσεις που κάνει έναντι αγροτών και ελεύθερων επαγγελματιών δεν αρκούν για να ανακοπούν οι κινητοποιήσεις, ενώ δεν έχουν καν εγκριθεί από τους “θεσμούς”. Η ολοκλήρωση της αξιολόγησης προγραμματίζεται για τον Μάρτιο, όμως δεν είναι σαφές πώς μπορεί να προκύψει συμβιβασμός με τους εταίρους που να εγκριθεί από το ελληνικό κοινοβούλιο. Στο μεταξύ το ΔΝΤ θέτει σκληρούς όρους για τη συνέχιση της παρουσίας του στο πρόγραμμα, ζητά απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα και οριζόντιες μειώσεις κύριων συντάξεων, περιορίζοντας τις πιθανότητες σύγκλισης με την ελληνική πλευρά. Επομένως, αδιέξοδο.

-Δεν υπάρχει πια η διέξοδος της συγκρότησης μιας οικουμενικής κυβέρνησης. Η νέα ηγεσία της ΝΔ δεν εξετάζει τέτοιο σενάριο και ακόμη και αν ασκηθούν ισχυρές πιέσεις στον Κ. Μητσοτάκη δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα καμφθεί. Αλλωστε, ούτε ο Α. Τσίπρας βλέπει θετικά ένα τέτοιο ενδεχόμενο, αφού η φράση που κυκλοφορεί μεταξύ συνομιλητών του είναι “να μη γίνουμε ΠΑΣΟΚ”.  Μόνο ο πρόεδρος της Ενωσης Κεντρώων Β. Λεβέντης επαναφέρει διαρκώς το αίτημά του για οικουμενική, καθιστώντας γραφική πλέον μια τέτοια εξέλιξη.

-Η δυνατότητα διεύρυνσης της υπάρχουσας κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας είναι πολύ περιορισμένη. Το momentum για αξιοποίηση μιας  έμμεσης ή άμεσης στήριξης από την Ενωση Κεντρώων φαίνεται πως έχει παρέλθει, θα προκαλούσε άλλωστε εσωκομματικούς κραδασμούς στον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ το Ποτάμι θεωρείται από την αριστερά ότι κοιτάζει δεξιά. Στο Μέγαρο Μαξίμου θα έβλεπαν, σύμφωνα με πληροφορίες, μόνο μια δυνητική συνεργασία με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη που, όμως, αν προέκυπτε, θα προκαλούσε σοβαρές εντάσεις, ακόμη και διάσπαση, στο ΠΑΣΟΚ.

-Το προσφυγικό δημιουργεί νέα δεδομένα και κινδύνους ανεξέλεγκτης έντασης. Ενδεχόμενη έξοδος από τη συνθήκη Σένγκεν, κάτι που θα κριθεί την άνοιξη, θα είχε βαριές πολιτικές επιπτώσεις, ενώ ο διαγραφόμενος εγκλωβισμός εδώ χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών αποτελεί έτσι κι αλλιώς μια πρόκληση για την αντιμετώπιση της οποίας δεν είναι βέβαιο ότι υπάρχουν δυνάμεις και αντοχές.

-Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ραγδαία φθορά για την κυβέρνηση και σοβαρά τραύματα στην εικόνα του πρωθυπουργού. Ακόμη και οι αισιόδοξοι του ΣΥΡΙΖΑ καταλαβαίνουν πως ο χρόνος μπορεί να φέρει ακόμη βαθύτερες αμυχές, αφού ακόμη και στο ιδανικό σενάριο, αν ολοκληρωνόταν έγκαιρα η αξιολόγηση, ο κοινωνικός αντίκτυπος από το νέο ασφαλιστικό και το νέο φορολογικό θα ήταν ισχυρός.

-Ο πειρασμός για επιστροφή στην θεραπευτική αντιπολίτευση μεγαλώνει όσο περνά ο καιρός. Το παράδειγμα των προηγούμενων κομμάτων και πρωθυπουργών της κρίσης δεν ξεχνιέται. Οσοι λέρωσαν τα χέρια τους σε μνημόνιο το πλήρωσαν ακριβά. Δεν έχει δοκιμαστεί τι συμβαίνει με κάποιον που είπε πως θα το σκίσει, τελικά το υπέγραψε αλλά γρήγορα το ξέχασε.

Πηγή : www.metarithmisi.gr