Υποστήριξη Τζουνκέρας σε Σάντσεθ για αναχαίτιση της ακροδεξιάς

Ο φυλακισμένος ηγέτης του καταλανικού κόμματος της Ρεπουμπλικανικής Αριστεράς (ERC) Oριόλ Τζουνκέρας δήλωσε πως «κάθε ευρωπαίος δημοκράτης έχει την υποχρέωση να αποτρέψει κυβερνήσεις με τη συμμετοχή της άκρας δεξιάς» υποστηρίζοντας τον αγώνα του PSOE και του Σάντσεθ να αποτρέψουν την εκλογική άνοδο του ακροδεξιού Vox.
«Είναι εμφανές πως σε καμμία περίπτωση, είτε ηθελημένα, είτε όχι, δεν πρόκειται να επιτρέψουμε μία ακροδεξιά κυβερνητική συμμετοχή σε οποιοδήποτε σχήμα εξουσίας στην Ισπανία», τόνισε ο Τζουνκέρας σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε μέσω βιντεοδιάσκεψης από τις φυλακές του Σότο ντελ Ρεάλ, όπου βρίσκεται διαρκούσης της δίκης των Καταλανών πολιτικών για το δημοψήφισμα της 1ης Οκτωβρίου 2017.
Ο ίδιος διαβεβαίωσε πως η υποστήριξη προς τον αγώνα του PSOE και του Σάντσεθ να αποτρέψουν την εκλογική άνοδο του ακροδεξιού Vox, δεν σημαίνει αυτόματα ότι το ERC θα «χαρίσει» ψήφους στους Σοσιαλιστές, ούτε και ότι θα απεμπολήσει τους στόχους του για το δημοψήφισμα και την ανεξαρτησία της Καταλωνίας. Υπενθύμισε πως αυτές ήσαν και επί 80 χρόνια οι διεκδικήσεις του κόμματός του και πως έπειτα από ενάμιση χρόνο στη φυλακή δεν πρόκειται τώρα να αποποιηθεί του στόχου του δημοψηφίσματος. «Άμα δεν έχουμε κουρασθεί και δειλιάσει στη φυλακή, δεν πρόκειται να κουρασθούμε και δειλιάσουμε ποτέ», τόνισε εμφατικά.
Στην πρώτη του ‘δημόσια’ εμφάνιση, μετά την έναρξη της δίκης του στις αρχές Φεβρουαρίου, για λογαριασμό της προεκλογικής εκστρατείας, τόνισε πως δεν πρόκειται να θέσει «κόκκινες γραμμές» στο PSOE, αλλά προειδοποίησε πως δεν πρόκειται να του δώσει και «λευκή επιταγή» και υπογράμμισε πως θα καθορίσει την θέση του μετά τις εκλογές και εάν κρίνει πως οι ψήφοι του είναι κρίσιμες για την κυβερνησιμότητα της Ισπανίας.

Πηγή : www.efsyn.gr

ΠΡΑΣΙΝΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ - Η προσωρινή Πολιτική Επιτροπή

Συνεδρίαση προσωρινής Πολιτικής Επιτροπής, ΠΡΑΣΙΝΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Το Σάββατο, 13 Απριλίου 2019, συνεδρίασε η προσωρινή Πολιτική Επιτροπή της ΠΡΑΣΙΝΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ με κύρια θέματα:

1. Ανάδειξη Διοικούσας Επιτροπής.

Αποφασίστηκε η δημιουργία 5μελούς Διοικούσας Επιτροπής, για την οποία ψηφίστηκαν οι κάτωθι (αλφαβητικά):

• Κωτσίδης Θεόφιλος
• Μυλωνά Καίτη
• Προμπονάς Σταύρος
• Τσουκνίδας Άρης
• Φωτεινός Θράσος

2. Απόφαση για ορισμό ημερομηνίας Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης.
Αποφασίστηκε η διεξαγωγή της Πανελλήνιας Συνδιάσκεψης να πραγματοποιηθεί εντός του Μαΐου. Η ακριβής ημερομηνία θα οριστεί τις επόμενες ημέρες.
3. Συζήτηση για τις Δημοτικές και Περιφερειακές εκλογές, Μαίου ’19.
Η ΠΡΑΣΙΝΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ έχει στο κέντρο της αντίληψής της, ότι η υποστήριξη της πολιτικής αυτονομίας των παρατάξεων/συνδυασμών στην Τοπική και Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση, αποτελεί εχέγγυα πολιτική πρακτική βελτίωσης των Δημοκρατικών θεσμών προς όφελος της κοινωνίας και των πολιτών της. Στην βάση αυτή αποφασίστηκε η υποστήριξη αυτόνομων Δημοτικών και Περιφερειακών παρατάξεων/συνδυασμών όπου εκτιμηθεί ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις. Η ΠΡΑΣΙΝΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ έχει απόλυτη εμπιστοσύνη στους ενεργούς και ευαισθητοποιημένους πολίτες, που με δημοκρατικές διαδικασίες, αίσθημα κοινωνικής ευθύνης και έξω από κομματικές λογικές, αναδεικνύουν σημαντικές προσωπικότητες ως υποψηφίους για τις τοπικές κοινωνίες.

ΠΡΑΣΙΝΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ – προσωρινή Πολιτική Επιτροπή
1	Ανδριοπούλου	Σοφία
2	Βαρώτσος	Ανδρέας
3	Βλαχοπουλιώτη	Άννυ
4	Βλάχος	Μάρκος
5	Γραικούσης	Νίκος
6	Κουκοφίλιππας	Νίκος
7	Κουρέτα	Νέλλη
8	Κωτσίδης	Θεόφιλος	Διοικούσα Επιτροπή
9	Μαλτέζη	Άννα
10	Μαρκάκης	Μίμης
11	Μαστρογιάννης	Παντελής
12	Μηλιώτης	Ηλίας
13	Μυλωνά	Καίτη	Διοικούσα Επιτροπή
14	Προμπονάς	Σταύρος	Διοικούσα Επιτροπή
15	Ρωμανός	Σταύρος
16	Σούρδης	Δημήτρης
17	Τρίκας	Μανώλης
18	Τσάκωνας	Γιάννης
19	Τσουκνίδας	Άρης	Διοικούσα Επιτροπή
20	Φωτεινός	Θράσος	Διοικούσα Επιτροπή
21	Φώτου	Νίκος
22	Χατζηνικολάου	Ανδρέας

Ίδρυση ΠΡΑΣΙΝΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

 

Το παλαιό πολιτικό σύστημα συνεχίζει να ταλαιπωρεί τους Έλληνες πολίτες και με οπορτουνισμό να συνεχίζει να καταδικάζει τον Ελληνικό Λαό σε διαρκή οικονομική, θεσμική και κοινωνική ανέχεια.
Ήταν ανάγκη να συγκροτηθεί ένας νέος πολιτικός φορέας, με νέο πολιτικό σχέδιο που μέσω του διαλόγου με την κοινωνία και την συλλογική εμπειρία της Αριστεράς και της Οικολογίας, θα επιχειρήσει να προσδώσει στην πολιτική το πραγματικό της νόημα. H κινητικότητα και οι μετατάξεις στα πολιτικά κόμματα, όχι μόνο δεν απαντούν στην έλλειψη πολιτικής πρότασης, αλλά αντίθετα αποκαλύπτουν μέσα από την ομογενοποίησή τους, τον κοινό τους μονόδρομο.
Έτσι προέκυψε η  ίδρυση της νέας πολιτικής κίνησης.
Η ΠΡΑΣΙΝΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, ως σύγχρονη Ανανεωτική Αριστερά αντιλαμβάνεται το Σοσιαλισμό, ως ένα σύστημα διαρκούς κοινωνικής και οικονομικής εξέλιξης και μετασχηματισμού, με ελευθερία, δημοκρατία και αυτοδιαχείριση, με διαθρωτικές αλλαγές, με τη συμμετοχή της κοινωνίας για ένα άλλο πρότυπο ζωής, απέναντι στον καταναλωτισμό και την εμπορευματοποίηση.
Η Ανανεωτική Αριστερά στον 21ο αιώνα, με βάση το αξιακό πλαίσιο που χαρακτηρίζει τη δική της διαδρομή,  οφείλει να εξελίσσεται και να διεκδικεί στόχους που ανοίγουν νέους ορίζοντες, να υπερβαίνει τα πολιτικά σχέδια που δοκιμάστηκαν από την Αριστερά τον 20ο αιώνα (σοσιαλιστική, σοσιαλδημοκρατική, κομμουνιστική εκδοχή) και να παρεμβαίνει με πειστικότητα στα νέα δεδομένα.
Στη σημερινή εποχή, που η πολιτική έχει ταυτιστεί με παιχνίδια εξουσίας, τακτικισμούς και επικοινωνιακές κινήσεις, το κράτος αποτελεί μια αρχή ξένη και απόμακρη, ενώ ο πολιτικός διάλογος έχει αντικατασταθεί από ανταλλαγή υβριστικών χαρακτηρισμών μεταξύ των πρωταγωνιστών της πολιτικής σκηνής.
Είναι ανάγκη να αναδειχθεί ένα άλλο μοντέλο πολιτικής: άμεσης, από τους ίδιους τους πολίτες, χωρίς διαμεσολάβηση, που να επιδιώκει αποτελέσματα που βελτιώνουν τη ζωή των πολιτών.
Η ΠΡΑΣΙΝΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, είναι ο νέος πολιτικός φορέας που με πολιτικό λόγο και δημοκρατικό αίσθημα, θα αναδείξει τις ανεπάρκειες του πολιτικού συστήματος και των φορέων εξουσίας και θα προτείνει διαρκώς λύσεις που θα ανακουφίσουν τον Ελληνικό Λαό και θα του δώσουν προοπτική.
Τις επόμενες εβδομάδες, θα πραγματοποιηθεί Πανελλήνια Συνδιάσκεψη της ΠΡΑΣΙΝΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, που σκοπό έχει την Πολιτική Συμφωνία αρχών και θέσεων.

Συντονιστικό Γραφείο
ΠΡΑΣΙΝΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ
 
https://www.facebook.com/prasiniaristera

Ποιος φοβάται τις αρχαιότητες του Πειραιά;

Η απόφαση του ΚΑΣ για κήρυξη (μέρους) του Πειραιά σε αρχαιολογικό χώρο έγινε δεκτή με οιμωγές για το τέλος των επενδύσεων στο λιμάνι. Ομως η πραγματικότητα δεν είναι αυτή. Η απόφαση έρχεται να διορθώσει μια αμέλεια για ένα από τα πιο σημαντικά μέρη του ελληνικού -και ευρωπαϊκού- πολιτισμού. Συνιστά προστασία και υποχρέωση ελέγχου, όχι απαγόρευση οικοδόμησης ή επενδύσεων

Παύλος Ηλ.Αγγιανίδης
 
Να πούμε μια μικρή ιστορία, καταρχάς, για να συνεννοηθούμε; Flashback. Πάμε, λοιπόν, πίσω στο 480 π.Χ. Εχουν περάσει δέκα χρόνια από την Μάχη του Μαραθώνα (490 π.Χ.) και την πρώτη απώθηση της εξ Ανατολών τυραννίας, υπό τον Δαρείο, με βλέψη δεσποτική προς τη Δύση. Η περσική τυραννία, ακάθεκτη, επιστρέφει – υπό τον Ξέρξη αυτή τη φορά – με ακόμη μεγαλύτερο στρατό και στόλο για να κατακτήσει την Ευρώπη. Σε μια νοητή ευθεία, στο στενό των Θερμοπυλών τους περιμένουν οι Λακεδαιμόνιοι (Σπαρτιάτες) υπό τον Λεωνίδα και πίσω στρατεύματα και άλλων ελληνικών πόλεων – κρατών και από θαλάσσης, στο Αρτεμίσιο (Μαγνησία), ο αθηναϊκός κυρίως στόλος επικουρούμενος από άλλα ελληνικά πλοία. Και στα δύο πεδία η Μάχη των Θερμοπυλών και η Ναυμαχία του Αρτεμισίου είναι αιματηρές και καταφέρνουν, προσωρινά, έστω να αναχαιτίσουν τον περσικό επεκτατισμό, αποδυναμώνοντας στρατό και στόλο. Ειδικά για το δεύτερο, ο ποιητής Πίνδαρος έγραφε: «Όθι παίδες Αθαναίων εβάλοντο φαεννάν / κρηπίδ’ ελευθερίας» (όπου των Αθηναίων τα παιδιά έθεσαν θεμέλιο της ελευθερίας λαμπρό»). Ο Πειραιάς στην αρχαιότητα – Απεικόνιση του Jakob von Falke (1887) Ομως, οι Πέρσες καταφέρνουν να φύγουν γρήγορα με τα πλοία τους προς τον νότο, ενώ οι Αθηναίοι με τα λίγα δικά τους πλοία και πεζή, από ξηράς, τρέχουν να τους προλάβουν. Οταν φτάνουν στην Αθήνα βρίσκουν το εργοτάξιο για την ανέγερση του ναού της Αθηνάς στην Ακρόπολη πυρπολημένο από περσικό χέρι. Θάβουν τα αποκαΐδια και ξεκινούν νέα σχέδια για τον Παρθενώνα, που έμελλε να είναι το σύμβολο της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, που άλλαξε για πάντα το πολιτικό σκηνικό στον αρχαίο κόσμο (και, κατ’ επέκταση, στον σύγχρονο). Σπεύδουν όμως, παράλληλα, και στο επήνειο της αρχαίας Αθήνας, τον Πειραιά, τον οποίο ο στρατηγός και πολιτικός Θεμιστοκλής είχε οραματισθεί ως στρατιωτικό, εμπορικό και οικονομικό κέντρο, για να «οπλισθούν» με περισσότερα πλοία τους και να αντιμετωπίσουν τον «τρεχάτο» και ογκώδη περσικό στόλο του Ξέρξη στο στενό της Σαλαμίνας. Η Ναυμαχία του Αρτεμισίου έμελλε να είναι απλώς πρόλογος για την Ναυμαχία της Σαλαμίνας, η οποία έσωσε, τελικά και οριστικά, την Ευρώπη από την εξ Ανατολών τυραννία και άλλαξε τον ρου της παγκόσμιας Ιστορίας. Αφού κάναμε, με την παραπάνω ιστορία, ένα πέρασμα από τις μάχες στην αρχαία Ελλάδα, οι οποίες άλλαξαν για πάντα τον πολιτικό χάρτη στην Ευρώπη (ή μάλλον τον κράτησαν… ευρωπαϊκό), ας μείνουμε σε εκείνον τον κομβικό για την έκβαση της εκστρατείας εκπόρθησης των Περσών τόπο: τον Πειραιά. Τον οποίο ο Θεμιστοκλής έσπευσε να ενώσει με την Αθήνα, με τα – μετέπειτα – προστατευτικά Μακρά Τείχη, όπως είχε οχυρώσει την αρχαία Αθήνα με το μνημειακό Θεμιστόκλειο τείχος. Έναν τόπο που υπήρξε ο πλέον σημαντικός όχι μόνον για την οριστικά νικητήρια Ναυμαχία της Σαλαμίνας, αλλά και για την ανάπτυξη της Αθηναϊκής Δημοκρατίας στα χρόνια του Περικλή. Το μισό ενός οικοδομικού τετραγώνου της αρχαίας πόλης μεταξύ των οδών Ηρώων Πολυτεχνείου, Φιλελλήνων, Λεωσθένους και Σκουζέ Είμαστε σε μια εποχή της αρχαιότητας, που διατηρούσε ακόμη τη μνήμη ενός Πειραιά, που ήταν νησί μέσα στον Φαληρικό όρμο και έφτανε από το παλαιό Φάληρο μέχρι τη Δραπετσώνα. Και σε μια αρχαία πόλη, που είχε σχεδιάσει και διαμορφώσει θαυμαστά, με το βλέμμα στο μέλλον και στο κλέος της πρώτης Δημοκρατίας, ο πατέρας της Πολεοδομίας Ιππόδαμος ο Μιλήσιος. Forward. Ας περάσουμε με μιαν ανάσα τους αιώνες κι ας έρθουμε στο σήμερα. Στον Πειραιά του σήμερα. Όπως και η αρχαία Αθήνα, έτσι και η δική του αρχαία (κλασική κυρίως) φάση βρίσκεται ολούθε, κάτω από την σύγχρονη πόλη. Η Αθήνα έχει κηρυχθεί εδώ και χρόνια, ως πολύτιμη αρχαιολογικά και ιστορικά (για όλους τους παραπάνω και πολύ περισσότερους λόγους) ως «Αρχαιολογικός χώρος» εδώ και πολλά χρόνια. Και όταν λέμε «αρχαιολογικός χώρος», κάτι που έχει συμβεί φερ’ ειπείν και με την πλαιά πόλη της Κέρκυρας, δεν εννοούμε – όπως πολλοί παρανοούν – την αδόμητη «αρχαιολογική ζώνη Α». Δεν μιλάμε δηλαδή για μια περιοχή που δεν χτίζεις καν. Σαν τον χώρο, π.χ., γύρω από την Κνωσό που είχε – με καθυστέρηση μεγάλη – χαρακτηρισθεί αδόμητη «αρχαιολογική ζώνη Α» (άλλο αν κόντεψαν να φτάσουν στο ανάκτορο της Κνωσού οι οικοδομές). Μιλάμε για έναν χώρο στον οποίο υπάρχει έλεγχος από την αρμόδια αρχαιολογική υπηρεσία, σε κάθε επέμβαση, μην τυχόν και βρεθεί αρχαιότητα. Ώστε να εκτιμηθεί και να μελετηθεί, αρμοδίως. Να πούμε μια μικρή ιστορία, καταρχάς, για να συνεννοηθούμε; Flashback. Πάμε, λοιπόν, πίσω στο 480 π.Χ. Εχουν περάσει δέκα χρόνια από την Μάχη του Μαραθώνα (490 π.Χ.) και την πρώτη απώθηση της εξ Ανατολών τυραννίας, υπό τον Δαρείο, με βλέψη δεσποτική προς τη Δύση. Η περσική τυραννία, ακάθεκτη, επιστρέφει – υπό τον Ξέρξη αυτή τη φορά – με ακόμη μεγαλύτερο στρατό και στόλο για να κατακτήσει την Ευρώπη. Σε μια νοητή ευθεία, στο στενό των Θερμοπυλών τους περιμένουν οι Λακεδαιμόνιοι (Σπαρτιάτες) υπό τον Λεωνίδα και πίσω στρατεύματα και άλλων ελληνικών πόλεων – κρατών και από θαλάσσης, στο Αρτεμίσιο (Μαγνησία), ο αθηναϊκός κυρίως στόλος επικουρούμενος από άλλα ελληνικά πλοία. Και στα δύο πεδία η Μάχη των Θερμοπυλών και η Ναυμαχία του Αρτεμισίου είναι αιματηρές και καταφέρνουν, προσωρινά, έστω να αναχαιτίσουν τον περσικό επεκτατισμό, αποδυναμώνοντας στρατό και στόλο. Ειδικά για το δεύτερο, ο ποιητής Πίνδαρος έγραφε: «Όθι παίδες Αθαναίων εβάλοντο φαεννάν / κρηπίδ’ ελευθερίας» (όπου των Αθηναίων τα παιδιά έθεσαν θεμέλιο της ελευθερίας λαμπρό»). Ο Πειραιάς στην αρχαιότητα – Απεικόνιση του Jakob von Falke (1887) Ομως, οι Πέρσες καταφέρνουν να φύγουν γρήγορα με τα πλοία τους προς τον νότο, ενώ οι Αθηναίοι με τα λίγα δικά τους πλοία και πεζή, από ξηράς, τρέχουν να τους προλάβουν. Οταν φτάνουν στην Αθήνα βρίσκουν το εργοτάξιο για την ανέγερση του ναού της Αθηνάς στην Ακρόπολη πυρπολημένο από περσικό χέρι. Θάβουν τα αποκαΐδια και ξεκινούν νέα σχέδια για τον Παρθενώνα, που έμελλε να είναι το σύμβολο της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, που άλλαξε για πάντα το πολιτικό σκηνικό στον αρχαίο κόσμο (και, κατ’ επέκταση, στον σύγχρονο). Σπεύδουν όμως, παράλληλα, και στο επήνειο της αρχαίας Αθήνας, τον Πειραιά, τον οποίο ο στρατηγός και πολιτικός Θεμιστοκλής είχε οραματισθεί ως στρατιωτικό, εμπορικό και οικονομικό κέντρο, για να «οπλισθούν» με περισσότερα πλοία τους και να αντιμετωπίσουν τον «τρεχάτο» και ογκώδη περσικό στόλο του Ξέρξη στο στενό της Σαλαμίνας. Η Ναυμαχία του Αρτεμισίου έμελλε να είναι απλώς πρόλογος για την Ναυμαχία της Σαλαμίνας, η οποία έσωσε, τελικά και οριστικά, την Ευρώπη από την εξ Ανατολών τυραννία και άλλαξε τον ρου της παγκόσμιας Ιστορίας. Αφού κάναμε, με την παραπάνω ιστορία, ένα πέρασμα από τις μάχες στην αρχαία Ελλάδα, οι οποίες άλλαξαν για πάντα τον πολιτικό χάρτη στην Ευρώπη (ή μάλλον τον κράτησαν… ευρωπαϊκό), ας μείνουμε σε εκείνον τον κομβικό για την έκβαση της εκστρατείας εκπόρθησης των Περσών τόπο: τον Πειραιά. Τον οποίο ο Θεμιστοκλής έσπευσε να ενώσει με την Αθήνα, με τα – μετέπειτα – προστατευτικά Μακρά Τείχη, όπως είχε οχυρώσει την αρχαία Αθήνα με το μνημειακό Θεμιστόκλειο τείχος. Έναν τόπο που υπήρξε ο πλέον σημαντικός όχι μόνον για την οριστικά νικητήρια Ναυμαχία της Σαλαμίνας, αλλά και για την ανάπτυξη της Αθηναϊκής Δημοκρατίας στα χρόνια του Περικλή. Το μισό ενός οικοδομικού τετραγώνου της αρχαίας πόλης μεταξύ των οδών Ηρώων Πολυτεχνείου, Φιλελλήνων, Λεωσθένους και Σκουζέ Είμαστε σε μια εποχή της αρχαιότητας, που διατηρούσε ακόμη τη μνήμη ενός Πειραιά, που ήταν νησί μέσα στον Φαληρικό όρμο και έφτανε από το παλαιό Φάληρο μέχρι τη Δραπετσώνα. Και σε μια αρχαία πόλη, που είχε σχεδιάσει και διαμορφώσει θαυμαστά, με το βλέμμα στο μέλλον και στο κλέος της πρώτης Δημοκρατίας, ο πατέρας της Πολεοδομίας Ιππόδαμος ο Μιλήσιος. Forward. Ας περάσουμε με μιαν ανάσα τους αιώνες κι ας έρθουμε στο σήμερα. Στον Πειραιά του σήμερα. Όπως και η αρχαία Αθήνα, έτσι και η δική του αρχαία (κλασική κυρίως) φάση βρίσκεται ολούθε, κάτω από την σύγχρονη πόλη. Η Αθήνα έχει κηρυχθεί εδώ και χρόνια, ως πολύτιμη αρχαιολογικά και ιστορικά (για όλους τους παραπάνω και πολύ περισσότερους λόγους) ως «Αρχαιολογικός χώρος» εδώ και πολλά χρόνια. Και όταν λέμε «αρχαιολογικός χώρος», κάτι που έχει συμβεί φερ’ ειπείν και με την πλαιά πόλη της Κέρκυρας, δεν εννοούμε – όπως πολλοί παρανοούν – την αδόμητη «αρχαιολογική ζώνη Α». Δεν μιλάμε δηλαδή για μια περιοχή που δεν χτίζεις καν. Σαν τον χώρο, π.χ., γύρω από την Κνωσό που είχε – με καθυστέρηση μεγάλη – χαρακτηρισθεί αδόμητη «αρχαιολογική ζώνη Α» (άλλο αν κόντεψαν να φτάσουν στο ανάκτορο της Κνωσού οι οικοδομές). Μιλάμε για έναν χώρο στον οποίο υπάρχει έλεγχος από την αρμόδια αρχαιολογική υπηρεσία, σε κάθε επέμβαση, μην τυχόν και βρεθεί αρχαιότητα. Ώστε να εκτιμηθεί και να μελετηθεί, αρμοδίως. 

Διαβάστε περισσότερα με ένα κλικ ΕΔΩ