Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2016

Αίτημα ναι - επιχείρημα όχι...

 PHOTO
του Βασίλη Πάικου

Είναι πέρα για πέρα λογικό αλλά και αναγκαίο, να αιτείται η προστασία των θέσεων εργασίας, όταν μια επιχείρηση κινδυνεύει. Δεν είναι διόλου λογικό να προβάλλεται η διατήρηση των θέσεων εργασίας, ως λόγος κάλυψης του κάθε επιχειρηματία. Ακόμη και του κατά συρροήν «παραβατικού».
Δε μπορείς, για παράδειγμα, να ζητάς να μην τιμωρηθεί, με προσωρινό λουκέτο, εκείνος που συλλαμβάνεται να μην κόβει αποδείξεις. Επειδή ενδέχεται, ως εξ αυτού, να ζημιωθεί και να απολύσει υπαλλήλους του. Δε μπορείς να ζητάς να μην τιμωρηθεί όποιος κατά σύστημα φοροδιαφεύγει. Επειδή κινδυνεύουν έτσι εργαζόμενοί του. Δε μπορείς να ζητάς να μην επεμβαίνει εισαγγελέας στις επιχειρηματικές δραστηριότητες τις αποδεδειγμένα έκνομες. Επειδή μπορεί να χαθούν έτσι θέσεις εργασίας. Και βέβαια δεν είναι λογικό να ζητάς «να μην κλείσει κανένα κανάλι», προκειμένου για κείνα που τίθενται «εκτός νόμου». Είτε διότι δεν εξασφάλισαν τραπεζική ενημερότητα. Είτε διότι δεν κατέθεσαν το αναγκαίο για τη συνέχιση της λειτουργίας τους αντίτιμο της συχνότητας. Είτε διότι, ως τώρα λειτουργούσαν σε καθεστώς εξόφθαλμης παρανομίας. Μόνο και μόνο επειδή κινδυνεύει κόσμος να μείνει στο δρόμο.
Δε μπορεί, μ' άλλα λόγια, να χρησιμοποιεί ο κάθε επιχειρηματίας τους εργαζόμενους ως ασπίδα προστασίας του έναντι του νόμου, ως επαρκή λόγο ασυλίας του. Κι αυτό να γίνεται αποδεκτό. Η θωράκιση των θέσεων εργασίας είναι, σε κάθε περίπτωση αίτημα. Εύλογο αίτημα, δίκαιο αίτημα, ιερό αίτημα. Δεν είναι όμως, δε μπορεί να είναι επιχείρημα. Επ' ουδενί...
Η Κυβέρνηση υποστηρίζει πως στην ελληνική τηλεοπτική αγορά υπάρχει χώρος για τέσσερα κανάλια πανελλαδικής εμβέλειας. Και δεν τον εννοεί ως προς την τεχνική διάσταση του πράγματος, αλλά ως προς την οικονομική-εμπορική. Ότι δηλαδή μπορούν τα τέσσερα κανάλια να είναι και να παραμείνουν βιώσιμα. Δίχως να καταφεύγουν, για την επιβίωσή τους, σε πολιτικές, τραπεζικές και φορολογικές «αλχημείες», κατά κανόνα έκνομες. Δίχως να δανείζονται «με αέρα». Δίχως να είναι αναγκασμένα τ' αφεντικά τους να τα χρησιμοποιούν ως μέσο πίεσης. Για να πάρουν δουλειές από το δημόσιο.
Μπορεί να έχει δίκιο η Κυβέρνηση, μπορεί και να μην έχει. Δεν αποκλείεται, αντί για τέσσερα, να «χωρούν» πέντε, έξι, οχτώ κανάλια. Ποιος μπορεί να το πει με βεβαιότητα, αν δεν είναι ειδικός. Ειδικός-ειδικός, όχι ντεμέκ ειδικός, από κείνους που έχουν πλημμυρίσει την πιάτσα. Η αλήθεια είναι πάντως ότι, σε εντελώς ανύποπτο χρόνο, επιφανές στέλεχος της ΝΔ αλλά και καναλάρχης, από τους παραδοσιακούς, έχουν υποστηρίξει δημόσια, πως στη Χώρα μας δε «χωρούν» περισσότερα από δύο-τρία πανελλαδικής εμβέλειας κανάλια.
Αλλά είπαμε, επ' αυτού ο λόγος στους ειδικούς. Εκείνο, το μόνο που δε μπορεί να γίνει σε καμιά περίπτωση, είναι να επιτραπεί η λειτουργία απεριόριστου αριθμού καναλιών. Κι όποιος αντέξει. Στη βάση της λογικής ότι η αγορά θα δώσει τη λύση. Ότι όποιος δε μπορεί να επιβιώσει, απλώς θα κλείσει. Η πρακτική της «αγοράς» εγχώριας και διεθνούς βοά επ' αυτού. Και καταδεικνύει το αντίθετο ακριβώς. Το ίδιο και περισσότερο η δική μας τηλεοπτική αγορά. Όπου σχεδόν κανένα κανάλι δεν ήταν βιώσιμο, και για λογαριασμό κανενός δεν λειτούργησαν οι νόμοι της αγοράς. Κανένα δεν έκλεισε. Αναζητούσαν όλοι (και συνήθως έβρισκαν) ισχυρούς πολιτικούς προστάτες, προκειμένου να εξασφαλίζουν την επιβίωσή τους με περίεργους, και διόλου καθαρούς τρόπους. Είναι εκεί όπου μεγαλούργησε η περίφημη «τριγωνική διαπλοκή», ανάμεσα στην πολιτική εξουσία, στους μιντιάρχες και στις τράπεζες. Όπου εντέλει, η ελληνική τηλεοπτική επιχειρηματικότητα, αποτέλεσε τον ορισμό, την επιτομή της αμαρτωλής κρατικοδίαιτης επιχειρηματικότητας.
Ε λοιπόν αυτού του τύπου τις εξόφθαλμες διαμαρτίες επιχειρεί ν' αντιμετωπίσει η υπό διαμόρφωση νέα τηλεοπτική πραγματικότητα. Για να τις ακυρώσει. Θα τα καταφέρει; Θα το δούμε. Το μόνο βέβαιο είναι πως δε θα μπορούσε, με καμιά λογική, να συνεχιστεί το σημερινό καθεστώς της πλήρους ασυδοσίας. Όσο για τις θέσεις εργασίας ναι, είναι πρόβλημα, σοβαρό πρόβλημα. Που απαιτεί λύση. Που, όμως, δεν απαντάται με τη διατήρηση του σημερινού σαθρού καθεστώτος. Αλίμονο...

Πηγή : www.huffingtonpost.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου