του Χριστόφορου Κάσδαγλη
Δεν ξέρω αν η κ. Σακοράφα είναι μπαταχτσού ή όχι. Αλλά
κατηγορώντας την δημοσίως, το γραφείο τύπου του ΣΥΡΙΖΑ άνοιξε ένα πολύ
ενδιαφέρον κεφάλαιο που παρέμενε έως τώρα πεισματικά κλειστό: τα
οικονομικά στο εσωτερικό των κομμάτων. Να λοιπόν η ευκαιρία να
αντιστραφεί το πρόβλημα και να βασιλέψει η διαφάνεια…
Το γραφείο τύπου του ΣΥΡΙΖΑ κατηγόρησε χθες επισήμως (εδώ) την ευρωβουλευτίνα κ. Σακοράφα ότι ουδέποτε είχε εκπληρώσει τις οικονομικές υποχρεώσεις της έναντι του κόμματος (αλλά και των δομών αλληλεγγύης που οι βουλευτές του υποστηρίζουν, βάσει καταστατικής πρόβλεψης). Αφορμή στάθηκε επιθετική δήλωσή της (εδώ) έπειτα από την υπερψήφιση του νόμου για τα προαπαιτούμενα του Μνημονίου.
Είμαι ο τελευταίος που θα θεωρήσει το θέμα ασήμαντο, έχω άλλωστε σε ανύποπτο χρόνο ασχοληθεί («Η Αριστερά και ο κακός ο λύκος», 2009)με ό,τι αφορά την αταξία και την έλλειψη διαφάνειας και κανόνων για το αμειβόμενο πολιτικό προσωπικό στον ΣΥΡΙΖΑ (Συνασπισμός τότε). Δεν πρόκειται άλλωστε για εσωτερικό ζήτημα – τα οικονομικά των κομμάτων και η επαγγελματοποίηση της πολιτικής αποτελούν ύψιστο αντικείμενο δημοσίου συμφέροντος.
Προφανώς δεν γνωρίζω κατά πόσον η συγκεκριμένη καταγγελία του κυβερνώντος κόμματος είναι βάσιμη και σε ποια έκταση. Και πώς θα μπορούσα, άλλωστε, εφόσον δεν υπάρχει διαφάνεια;
Από την άλλη, είναι σαφές ότι η Σοφία Σακοράφα υπήρξε βουλευτίνα του κόμματος δύο χρόνια και ευρωβουλευτίνα άλλον ένα, χωρίς ποτέ προηγουμένως να γίνει κάποια δημόσια νύξη για το λογιστικό αυτό πρόβλημα.
Έστω και τώρα, πάντως, είναι χρήσιμο που ανοίγει αυτό το κεφάλαιο.
Υπάρχει όμως μια κρίσιμη λεπτομέρεια: Η πρωτοβουλία έχει νόημα εφόσον ο ΣΥΡΙΖΑ δώσει στη δημοσιότητα το σύνολο των ανάλογων περιπτώσεων, δηλαδή των βουλευτών και ευρωβουλευτών του που είναι ασυνεπείς ως προς τις οικονομικές τους υποχρεώσεις έναντι του κόμματος και των δομών αλληλεγγύης (εφόσον υπάρχουν).
Ακόμα σωστότερο θα ήταν να δίνονταν στη δημοσιότητα όλα τα σχετικά στοιχεία, εν είδει οικονομικού απολογισμού. Ένα excel όπου θα καταγράφονται οι υποχρεώσεις των βουλευτών και ευρωβουλευτών, π.χ. από το2009 και εντεύθεν, τα ποσά που εισπράχθηκαν και αυτά που παραμένουν ανείσπρακτα. Ακόμα καλύτερα θα ήταν να καταγράφεται και ο προορισμός αυτών των χρημάτων. Στο κάτω κάτω, μόνο διαφήμιση θα αποτελούσε για το κόμμα το γεγονός ότι οι βουλευτές του αποστερούνται σημαντικό μέρος της αποζημίωσής τους για λόγους συλλογικότητας και αλληλεγγύης, καθώς και τα πολιτικά και κοινωνικά αποτελέσματα αυτής της αξιέπαινης πρακτικής.
Το να ασκείται επιλεκτική αποκάλυψη για τις οικονομικές δοσοληψίες μίας ή ενός μόνο βουλευτή, και μάλιστα στο πλαίσιο πολιτικής αντιπαράθεσης, είναι άκρως επικίνδυνο και παραπέμπει σε άλλες εποχές.
Θα μπορούσε βέβαια να αντιπαραθέσει κανείς το επιχείρημα ότι δεν υπάρχει καμία σχετική νομοθετική ή συνταγματική πρόβλεψη, οπότε για ποιο λόγο να προχωρήσει ένα κόμμα σε μονομερή δημοσιοποίηση;
Κατ’ αρχήν θα περίμενα να δω μια τέτοια νομοθετική πρωτοβουλία από την πλευρά της κυβέρνησης. Πολύ περισσότερο που, από ό,τι θυμάμαι, εμπίπτει στις προβλέψεις του 4ου πυλώνα του προγράμματος της Θεσσαλονίκης – plus. Και φυσικά δεν νομίζω επ’ αυτού να υφίσταται ζήτημα μνημονιακών δεσμεύσεων ή περίπτωση βέτο εκ μέρους των δανειστών.
Πέραν όμως της ανάγκης να υπάρξει σχετική νομοθεσία, κανείς δεν εμποδίζει ένα κόμμα να καταφύγει μονομερώς στη διαφάνεια όσον αφορά τα του οίκου του, πρωτοβουλία που θα του προσέδιδε κάποια ακτινοβολία (το ηθικό πλεονέκτημα που λέγαμε) σ’ αυτούς τους χαλεπούς καιρούς που ζούμε.
Το γραφείο τύπου του ΣΥΡΙΖΑ κατηγόρησε χθες επισήμως (εδώ) την ευρωβουλευτίνα κ. Σακοράφα ότι ουδέποτε είχε εκπληρώσει τις οικονομικές υποχρεώσεις της έναντι του κόμματος (αλλά και των δομών αλληλεγγύης που οι βουλευτές του υποστηρίζουν, βάσει καταστατικής πρόβλεψης). Αφορμή στάθηκε επιθετική δήλωσή της (εδώ) έπειτα από την υπερψήφιση του νόμου για τα προαπαιτούμενα του Μνημονίου.
Είμαι ο τελευταίος που θα θεωρήσει το θέμα ασήμαντο, έχω άλλωστε σε ανύποπτο χρόνο ασχοληθεί («Η Αριστερά και ο κακός ο λύκος», 2009)με ό,τι αφορά την αταξία και την έλλειψη διαφάνειας και κανόνων για το αμειβόμενο πολιτικό προσωπικό στον ΣΥΡΙΖΑ (Συνασπισμός τότε). Δεν πρόκειται άλλωστε για εσωτερικό ζήτημα – τα οικονομικά των κομμάτων και η επαγγελματοποίηση της πολιτικής αποτελούν ύψιστο αντικείμενο δημοσίου συμφέροντος.
Προφανώς δεν γνωρίζω κατά πόσον η συγκεκριμένη καταγγελία του κυβερνώντος κόμματος είναι βάσιμη και σε ποια έκταση. Και πώς θα μπορούσα, άλλωστε, εφόσον δεν υπάρχει διαφάνεια;
Από την άλλη, είναι σαφές ότι η Σοφία Σακοράφα υπήρξε βουλευτίνα του κόμματος δύο χρόνια και ευρωβουλευτίνα άλλον ένα, χωρίς ποτέ προηγουμένως να γίνει κάποια δημόσια νύξη για το λογιστικό αυτό πρόβλημα.
Έστω και τώρα, πάντως, είναι χρήσιμο που ανοίγει αυτό το κεφάλαιο.
Υπάρχει όμως μια κρίσιμη λεπτομέρεια: Η πρωτοβουλία έχει νόημα εφόσον ο ΣΥΡΙΖΑ δώσει στη δημοσιότητα το σύνολο των ανάλογων περιπτώσεων, δηλαδή των βουλευτών και ευρωβουλευτών του που είναι ασυνεπείς ως προς τις οικονομικές τους υποχρεώσεις έναντι του κόμματος και των δομών αλληλεγγύης (εφόσον υπάρχουν).
Ακόμα σωστότερο θα ήταν να δίνονταν στη δημοσιότητα όλα τα σχετικά στοιχεία, εν είδει οικονομικού απολογισμού. Ένα excel όπου θα καταγράφονται οι υποχρεώσεις των βουλευτών και ευρωβουλευτών, π.χ. από το2009 και εντεύθεν, τα ποσά που εισπράχθηκαν και αυτά που παραμένουν ανείσπρακτα. Ακόμα καλύτερα θα ήταν να καταγράφεται και ο προορισμός αυτών των χρημάτων. Στο κάτω κάτω, μόνο διαφήμιση θα αποτελούσε για το κόμμα το γεγονός ότι οι βουλευτές του αποστερούνται σημαντικό μέρος της αποζημίωσής τους για λόγους συλλογικότητας και αλληλεγγύης, καθώς και τα πολιτικά και κοινωνικά αποτελέσματα αυτής της αξιέπαινης πρακτικής.
Το να ασκείται επιλεκτική αποκάλυψη για τις οικονομικές δοσοληψίες μίας ή ενός μόνο βουλευτή, και μάλιστα στο πλαίσιο πολιτικής αντιπαράθεσης, είναι άκρως επικίνδυνο και παραπέμπει σε άλλες εποχές.
Θα μπορούσε βέβαια να αντιπαραθέσει κανείς το επιχείρημα ότι δεν υπάρχει καμία σχετική νομοθετική ή συνταγματική πρόβλεψη, οπότε για ποιο λόγο να προχωρήσει ένα κόμμα σε μονομερή δημοσιοποίηση;
Κατ’ αρχήν θα περίμενα να δω μια τέτοια νομοθετική πρωτοβουλία από την πλευρά της κυβέρνησης. Πολύ περισσότερο που, από ό,τι θυμάμαι, εμπίπτει στις προβλέψεις του 4ου πυλώνα του προγράμματος της Θεσσαλονίκης – plus. Και φυσικά δεν νομίζω επ’ αυτού να υφίσταται ζήτημα μνημονιακών δεσμεύσεων ή περίπτωση βέτο εκ μέρους των δανειστών.
Πέραν όμως της ανάγκης να υπάρξει σχετική νομοθεσία, κανείς δεν εμποδίζει ένα κόμμα να καταφύγει μονομερώς στη διαφάνεια όσον αφορά τα του οίκου του, πρωτοβουλία που θα του προσέδιδε κάποια ακτινοβολία (το ηθικό πλεονέκτημα που λέγαμε) σ’ αυτούς τους χαλεπούς καιρούς που ζούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου