Συντάκτης: Κώστας Μαρούντας
Tα μεγάλα παιχνίδια είναι όπως και να το κάνουμε ουσιαστικές και ενδεικτικές πτυχές του επιπέδου του ποδοσφαίρου μίας χώρας. Τα ντέρμπι έχουν διπλή σημασία: τη βαθμολογική και την ευρύτερη.
Η πρώτη καθορίζει κατατάξεις και εκβάσεις ανταγωνισμών, η δεύτερη αφορά στη γενικότερη συζήτηση στην οποία αναμειγνύονται οι εντυπώσεις και το είδος του επιπέδου των ομάδων σε κάθε εποχιακή συγκυρία. Συνήθως, τις περισσότερες φορές, όποιος επικρατεί στην πρώτη, ετοιμάζεται να παραλάβει τα σκήπτρα και στη δεύτερη. Είναι λιγότερες οι φορές, από όσο θυμάται η Lady Hope, που μία ομάδα είχε τα γενικά ηνία του ανταγωνισμού και δεν έπαιρνε στα περισσότερα ντέρμπι το «πάνω χέρι».
Βέβαια, μία ομάδα κάποιες φορές μπορεί να υστερούσε οικονομικά, παρασκηνιακά, αγωνιστικά και βαθμολογικά και να έπαιρνε -ακόμα κι εκτός έδρας- ένα (ή και δύο) ντέρμπι. Όμως, νικητής είναι εκείνος που στο τέλος κάνει δικές του τις περισσότερες επιμέρους συγκυρίες, εκείνος δηλαδή που στη γενική και μακροπρόθεσμη σούμα κάνει τους άλλους να βλέπουν την πλάτη του.
Αν αποδεχτούμε ώς ένα βασικό κριτήριο για τα ντέρμπι την κρισιμότητά τους ως προς την ομάδα που θα αναδειχθεί πρωταθλήτρια, μπορούμε να ρίξουμε μία διαχρονική ματιά στον σχετικό ανταγωνισμό στα χρόνια του επαγγελματισμού για να βρούμε το ζευγάρι της διεκδίκησης της κορυφής. Πότε ήταν το Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός, πότε το Παναθηναϊκός-ΑΕΚ, πότε το Ολυμπιακός-ΑΕΚ, πότε το Ολυμπιακός-ΠΑΟΚ, κάποια χρονιά το Λάρισα-ΑΕΚ, κάποιες άλλες το Παναθηναϊκός-ΠΑΟΚ, ενώ ξεκινήσαμε με ένα Ολυμπιακός-Άρης. Και τώρα; Ένα πρωτοεμφανιζόμενο ζευγάρι ανεβαίνει στο πάλκο: το ΑΕΚ-ΠΑΟΚ...
Η μάχη των δύο Δικέφαλων συνιστά φέτος μία σχεδόν προαναγγελθείσα κόντρα για τον τίτλο του πρωταθλητή. Πέρυσι πήραμε την πρώτη γεύση με τον τελικό Κυπέλλου στο Βόλο. Οι φίλοι των δύο ομάδων από τη μία προσπαθούν να ισορροπήσουν στις εσώτερες αναγκαιότητες, που σχετίζονται με τη δική τους ομάδα, και από την άλλη να κατασταλάξουν στο πώς βλέπουν τον άμεσο ανταγωνιστή. Αλλάζουν τα συναισθήματα, και βλέπει ο καθένας με άλλο μάτι τα πάντα που αφορούν στην αντίπαλη ομάδα.
Σε αυτό το όψιμο ντελίριο εισάγονται όλα τα δεδομένα: διοικήσεις, οπαδοί, αγωνιστικό τμήμα, εξωαγωνιστικές κινητικότητες, επικοινωνιακοί χειρισμοί, νομικές δυναμικές..., οπαδικός «πατριωτισμός», και πάει λέγοντας. H αποδόμηση τίθενται στο επίκεντρο (γιατί είναι συγγενής του φόβου και της ανησυχίας μπροστά στο αβέβαιο...), ακόμα και η αναθεώρηση των ιστορικών καταγραφών τείνει να καταστεί τακτικισμός που τον επικαλούνται ουκ ολίγοι.
«Δίχως αντίπαλο δέος σε όλα», δεν μπορεί να σταθεί μία ποδοσφαιρική κόντρα για την πρωτιά.... Δεν ανέχεται ο κόσμος τη «θεατρικοποίηση» του ποδοσφαίρου., ρε παιδί μου... «Ρε φιλαράκι, νικάς πάντα κάποιον άλλον, επομένως σε αυτόν εστιάζεις μέχρι να τον ρίξεις στο καναβάτσο» είναι το κυρίαρχο μότο.
Το μόνο που μπορούν να ευχηθούν όλοι είναι να διεξαχθεί στην Τούμπα ένας αγώνας που θα επιφέρει ευεργετήματα, τα οποία θα γίνουν αντιληπτά στο άμεσο μέλλον. Κι αν δεν μπορούν να αποφευχθούν οι «μαύρες τρύπες», ας είναι λίγες και ανεπαίσθητες. Το παν είναι να τελειώσει ένας αγώνας και οι ουδέτεροι να έχουν αποκομίσει ευχάριστα συναισθήματα και παραστάσεις, οι νικητές να βγουν δικαιωμένοι για το μόχθο τους, και οι ηττημένοι να δουν την επόμενη μέρα με διάθεση (και αδημονία...) για άμεση βελτίωση.
Η νέα εποχή του ελληνικού ποδοσφαίρου έχει ανάγκη από αγώνες που στο υποσυνείδητο θα λειτουργούν ως γεννήτριες μεταβολής προσανατολισμών... Το γεγονός πως τον τελευταίο καιρό τα δικαστήρια έχουν καταστεί τοποθεσίες διαμόρφωσης βαθμολογικών δεδομένων δεν συνιστά σημείο υπερηφάνειας, και κανένας δεν πρέπει να επαίρεται για αυτό... Η Lady Hope γνωρίζει πως σε αυτό το ΠΑΟΚ-ΑΕΚ υπάρχουν προεκτάσεις που υπερβαίνουν τα δύο σωματεία.
Πηγή : www.efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου