Nομίζεις ότι ακούς πρωταπριλιάτικο αστείο. Και δώσ’ του αυξήσεις στις συντάξεις, αυξήσεις στον κατώτατο μισθό, αυξήσεις στα κουρέματα των δανείων (στο σημείο αυτό οφείλεται μνημείο στον γνωστό υφυπουργό), γιγάντιες φοροελαφρύνσεις. Ο ένας δημοσιογράφος να υπερθεματίζει συμπληρώνοντας τον άλλον.
Αυξήσεις που θα μεταφερθούν και στα επιδόματα. Και δώσ’ του αυξήσεις και στις ηλικίες των ωφελούμενων για τη λήψη επιδοτούμενων στεγαστικών δανείων, οι οποίοι πλέον δεν θα ’ναι απαραίτητα νέοι αλλά και σχεδόν μεσήλικες, λες και θα ζήσουν -ως δούλοι των τραπεζών- για να τα αποπληρώσουν όταν θεωρητικά θα κοντεύουν τα 150, γιατί χρειάζονται περίπου δύο με τρεις ζωές να πληρώνεις ώστε να ξοφλήσεις ένα δάνειο εκεί που έχουν φτάσει τα ακίνητα.
Σε αυτή την πόλη που ραγδαία μετατρέπεται σε αποικία τουριστών και οι νέοι άνθρωποι αρνούνται πλέον να εργάζονται με μισθούς πείνας, βλέποντας τη ζωή να φεύγει στον αγώνα της επιβίωσης και μη ζωής. Και σε όλα τα καταστήματα να στέκει θυροκολλημένο το χαρτί «Ζητείται προσωπικό».
Δεν μπορείς να μην αναλογιστείς ότι η κυβέρνηση μάλλον βλέπει να κατακρημνίζεται στις δημοσκοπήσεις και τα δίνει όλα για να μη χάσει τα ποσοστά της από το πάρτι των αχαλίνωτων ιδιωτικοποιήσεων.
Γιατί βλέπει ότι και το τελευταίο της χαρτί, αυτό της ασφάλειας, καίγεται: όταν ξοδεύει σε έναν αμφιβόλου αποτελεσματικότητας φράχτη όσα χρήματα δεν έχει ξοδέψει στα νοσοκομεία τον καιρό της πανδημίας και στα τρένα το διάστημα της διακυβέρνησής της και οι μόνες προσλήψεις είναι σε προσωπικό καταστολής και όχι ασφάλειας, καθώς η βία έχει ξεφύγει και έχει φτάσει ακόμη και στους μαθητές και στα σχολεία, που έχουν μετατραπεί σε πεδία ανεξέλεγκτης και ωμής βίας, για ποια ασφάλεια μιλάμε;
Πηγή : https://www.efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου